Elke gemeenskap of samelewing ontwikkel 'n eie onderwysstelsel wat aan die besondere behoeftes van die lede van sodanige gemeenskap of samelewing voldoen.
Afhangende van die ontwikkelingspeil van 'n gemeenskap of samelewing, tree differensiasie en spesialisasie na vore (of nié na vore nie) om in toenemend komplekse behoeftes van die mense te voorsien (of nié te voorsien nie). Daar is 'n aanwysbare verband tussen die ontwikkelingspeil van 'n gemeenskap of samelewing en die onderwysstelsel daarvan.
Dit is 'n algemeen aanvaarde feit onder spesialis-onderwyskundiges dat, soos wat gemeenskaps- of samelewingsdifferensiasie 'n voorwaarde is vir die ontwikkeling van 'n onderwysstelsel, differensiasie noodsaaklik is ook vir die ontwikkeling en vooruitgang van die skolestelsel as die kern van die onderwysstelsel.
Die skolestelsel - vanaf voorskools tot op tersiêre vlak - het die funksie om sowel nuwe kennis te genereer as om dit oor te dra, en kan daarom aan dié kriteria (generering en oordrag van kennis) beoordeel word. Ontwikkeling en vooruitgang word moontlik gemaak deur kennistoename. Daar is dus 'n verband tussen die vlak van kennis, die skolestelsel en samelewingsvooruitgang.
Die onderwysstelsel stel sigself 'n beskawingsverheffende, mensveredelende, potensiaalontsluitende en opheffende sirkelgang van onderwysgebeure binne die skolestelselkern ten doel. Wanneer die huidige ANC-regering dus die invoer van buitelandse kundiges en wetenskaplikes - soos uit Indië en Kuba - oorweeg om te voorsien in die plaaslike gebrek aan kundigheid (vanweë die erodering van ons eie breinkrag na die buiteland) , is dit 'n ondubbelsinnige teken en aanduiding van 'n mislukkende onderwys- en skolestelsel as gevolg van 'n mislukte sentrale onderwysbeleid wat op ideologiese eerder as onderwyskundige beginsels berus.
Die totale verontagsaming van 'n gedifferensieerde en multikulturele samelewing - Afrika- én Europees-georiënteerde gemeenskappe - vererger die probleem. Vir die Afrika-georiënteerde gemeenskappe wat die onderwysbesluite neem, is die differensiasie-gedagte egter 'n vloekwoord en sinoniem aan diskriminasie. Die insig ontbreek dat differensiasie 'n hoeksteen vir vooruitgang is.
Die huidige skolestelsel vertoon gevolglik al drie algemene vorme van onderwyskwaad : stagnasie (weinig opheffing in standaard van duisende leerlinge), frustrasie (die nie-verwesenliking van onderwysdoelstellings) en misleiding (massas leerlinge ervaar mislukking in plaas van sukses).
Die oplossing van ons kennis-krisis lê nie in die buiteland nie. Die antwoord is in ons midde in die vorm van die Godgegewe potensiaal van ons jeug wat ontsluit moet word op grond van beproefde onderwysoorwegings. Wysig daarom die skolestelsel tot dié effek en vervang diegene wat nie 'n snárs begryp van die voorwaardes vir onderwysvooruitgang nie.
