Krisisgedrewe rewolusie transformeer SA

Die ANC-geskepte krisis by die Hoërskool Overvaal (HO) herinner sterk aan die Soweto-skolekrisis van 1976. Die Burger-voorbladopskrif: "One bullet, een Boerekind" (26.01), roep onwillekeurig die naam ook van wyle Hector Peterson na vore. (Weerspieël dié slagspreuk wraakspraak?)

ANC-strategie aangewend tydens die 1976-skolekrisis, asook nou die HO-krisis, toon merkbare ooreenkomste. In beide gevalle is onderwys, skoolkinders en die Afrikaanse taal bedrieglik gemanipuleer, dienstig aan die verwesenliking van die primêre ANC-doelstelling: totale beheer oor die SA burgerlike samelewing op alle lewensterreine.

Met Panyazi Lesufi se weiering om die regterlike uitspraak in die HO-regsgeding   -   in die lig van ouers, kinders en skole se grondwetlike regte   -   te aanvaar, steek hy doelbewus die lont van 'n potensieeel doeldienlik riskante kruitvat aan die brand.

Lesufi  se aanhitsende reaksie op die hofuitspraak strek egter veel verder. Hy toon daarmee sy minagting vir die nasionale ideaal van rasseversoening deur sy geïmpliseerde goedkeuring en aanmoediging van betogende protesaksie tot die polarisering van twee taalleerdergroepe. Hy saboteur die strewe na gesonde rasseverhoudings deur van die jaarliks gevierde Versoeningsdag op 16 Desember 'n klug te maak.

Met die HO-krisis vertoon die ANC nogeens sy ware rewolusionêre gesig, verskuild agter die masker van demokrasie, as 'n ideologie met geen respek vir, en erg aan, die grondwetlike regte van ander nie.

Oorkoepelend tot die rewolusiegedrewe ANC-agenda, staan sy openbaarverklaarde Nasionale Demokratiese Rewolusie (NDR) sentraal as krisisskeppend ideologiese transformasievoertuig. Deur die skepping van rassespanning, die resultaat van krisskepping, bevorder eensydige ANC-"oplossings" sy rewolusionêre transformasieplan waarvolgens die regte van veral minderheidsgroepe minagtend vertrap word.

Reaksie teen dié ANC-tirannieke strategie bly nie uit nie, veral onder Afrikaanssprekendes, en dit word dan ook, onder meer, duidelik weerspieël in diasporiese emigrasiestatistiek, 'n uitvloeiende talenteverlies ter vertraging van die dringend noodsaaklike ekonomiese heropbou van SA.

Beskerm kind teen ongewensde simbole

Die Kerstyd maak ons besonder bewus van die bestaan van simbole. Die samelewing is 'n met simbole gevulde omgewing waaraan kinders, bewustelik of onbewustelik, blootgestel word. Dit is die taak van volwassenes, soos ouers, om kinders te help met simbool-identifisering,  -onderskeiding,     -betekeniswaarde en die doel en funksie daarvan.

'n Kritieke vraag aan veral Christenouers is of hul kinders  -  veral binne die simbole-kontekste van Kersfees en TV-kinderprogramme  -  die noodsaaklike leiding ontvang om ook tussen gewensde en ongewensde simbole te kan onderskei. Self is veral die kleiner fantaserende kind nie tot onderskeiding in staat nie, waardeur die kwesbaarheid van so 'n kind verhoog word.

Binne die konteks van Kerssimbole soos dié van Kersvader, -boom, takbokke met slee en kersgeskenke, het veral die jong kind beslis hulp nodig om tussen gemelde sekulêre simbole en Bybelfundeerde simbole soos dié van die baba in die krip, Bethlehemster en wyse manne te kan onderskei. Ons móét ons kinders/kleinkinders met hierdie noodsaaklike simbole-onderskeiding, en hul onderskeie betekeniswaarde, bystaan.

Binne die konteks van sommige TV-kinderprogramme vind ek dit skrikwekkend tot watter mate ons kinders blootgestel word aan die kwistige gebruik van simbole wat ek sonder enige twyfel as van 'n okkulties-diaboliese aard tipeer. Of ouers altyd hiervan bewus is, is 'n vraag van lewensbelang.

Diegene van ons wat ons kinders/kleinkinders liefhet en kosbaar, dog kwesbaar, ag, behoort 'n gevoeliger ingesteldheid aan die dag te lê vir die simbole waaraan kinders blootgestel word, en hulle veral te help met die gewensdheid of ongewensdheid van sodanige simbole. Sodoende kan ons help om potensieel permanente skadeberokkening aan die kind te beperk.