Geweldsperspektief is vals, verwronge

Prof. Jonathan Jansen se artikel, "Leiding vereis liefde asook onversetlikheid" (DB,24.08), verwys.

Jansen plaas die blaam vir die huidige deur gewelds-gekenmerkte staking voor die deur van die vorige regering. Hy vertrek vanuit ene Mahmood Mamdani se stelling: "Die hede is nie sy eie verklaring nie", en vertolk dit sodanig dat hy tot 'n vals en verwronge gevolgtrekking kom.

Jansen ly duidelik aan historiese miopie én kontekstuele blindheid; vandaar sy onvermoë tot 'n insigtelike perspektief op die huidige geweldsoorsake.

Die volgende getuig van Jansen se simplistiese perspektief wanneer hy sê: "...ons land (is) eeue gelede uit geweld en verowering gebore. Die apartheidsregering het mense met reëlmaat gemartel en doodgemaak, en geweld deel van ons sosiale kultuur gemaak...(sodat dit) in ons samelewing geïnstitusionaliseer geraak (het)."

Kan Jansen gemesmeriseer wees deur die Franse Rewolusie-filosowe se valse bon savage-idee? Hy kan homself gerus opnuut weer vergewis van Afrika se eie geweldsgeteisterde verlede vóór die koms van die Europeërs hierheen; asof dit Afrika ontbreek aan sy eie geweldsbloedspoor en selfs kannibaal-diktators soos 'n Idi Amin.

In sy boek, Fool's Gold for Africa, deel dr. Bruno Bandulet in 'n afsonderlike hoofstuk, Death in Africa, sommige van dié vasteland se gewelddadige verlede-wreedhede, met sy lesers.

Bandulet sê: "...the question of democracy is not on the African agenda...(they) are only similar to Western democracies in their outward form, not in the content of the political system...The real scourge of the continent is...violence and murder, to which millions have fallen victim since independence."

In ons eie land "...Chaka paid homage to his dead mother by clubbing  7 000  prisoners to death."

Jansen se geweldsperspektief is ongetwyfeld vals en verwronge.                                         (ngn)