Hoe hipokrities kan 'n sakeonderneming nie wees nie, in dié geval die Woolworths-kettingwinkelgroep. Laasgenoemde beweer dit wil nie aanstoot gee met Christentydskrifte nie, asof halaal-produkte nié ook aanstoot-potensiaal inhou nie. Christentydskrifte sou dan aanstoot gee, maar wat van halaal-produkte?
As Christengelowige het halaal-produkte in 'n openbare onderneming my nog nooit aanstoot gegee nie, maar my daaraan herinner dat elke landsburger oor die grondwetlike reg van geloofskeuse en -uitdrukking beskik wat óók deur die sakewêreld eerbiedig moet word. Maar dan moet sodanige keusereg en uitdrukkingsreg oral konsekwent respekvol toegepas word. Woolworths se, nou teruggetrekte, besluit dui op 'n vorm van geloofsdiskriminasie en, derhalwe, op -onverdraagsaamheid.
Indien Woolworths sy besluit nié herroep het nie, sou my besoek aan 'n winkeltak my telkens daaraan herinner het dat Jesus Christus nié binne dié winkelruimte welkom is nie. Waar Hy nie welkom is nie, is ek, as Sy volgeling, ook nie welkom nie.
My persoonlike reaksie hierop sou een wees nié van boikot of "dreig" nie, maar eerder van vermyding van dié winkels. Christene wéét dat die "dreig"-gedagte nêrens 'n plek het binne dié geloofsraamwerk nie. Om na Christene te verwys wat "dreig", is misplaas - protesteer, ja wel.
Iets wat dus pla, is Die Burger se plakkate teen lamppale met die bewoording "Christene dreig Woolies". Hierdie bewoording is nié goed gekies nie, maar baie eensydig en raak die beeld van Christene in ons samelewing. Hoewel protesterend, is ware Christenskap nie gewelddadig-konfrontasioneel nie. 'n Sensitiewer bewoording sou dus meer aanvaarbaar wees.
'n Oppervlakkige ontleding van dié aangeleentheid dui tog duidelik op oorsaak en gevolg. Dit is immers duidelik dat Woolworths die oorsaak is van die protes-reaksie van Christenklante. Waarom dan net die "dreig"-reaksie in die openbaar beklemtoon en nié ook die oorsaak in balans daarmee stel nie?
No comments:
Post a Comment