In sy voordrag voor die SA Instituut vir Rasseverhoudinge op 27.09.12, kyk prof. Jonathan Jansen na die onderwyskrisis in S.A. en wys op gevaarlike skuiwe wat plaasgevind het binne die nuwe onderwysbedeling en die negatiewe implikasies daarvan vir ons land.
In die Noord-Kaap sluit die Olifantshoek-gemeenskap die skole vir meer as drie maande vanweë hul eise om 'n teerpad, en die burgemeester se bedanking. Sodoende word kinders die enigste roete om aan armoede te ontsnap, ontneem. Waarom? Vir dié gemeenskap - soos vir vele ander - het die onderwys sy waarde heeltemal verloor.
Persone soos Malema, asook die eise van stakende mynwerkers - en allerlei ander werkers - het openbare "bewyse" geword dat materiële welvaart sónder 'n onderwyskwalifikasie moontlik is. Nog 'n skuif is dié van toenemende sentralisering van die onderwysgesag vanaf plaaslike gemeenskappe na die provinsiale en/of nasionale regering met die vergrote moontlikheid van magsmisbruik. Gevolglik het hofsake teen onderwysowerhede noodsaaklik geword.
Die Oos-Kaapse onderwyskrisis vroeër vanjaar is 'n bewys dat die ANC-regering sy gesag oor van sy ondersteuners verloor het toe die minister van basiese onderwys, sowel as 'n presidensiële besoek, die kinders nie op skool kon terug kry nie. So verskuif die onderwysgesag van binne na buite die skool.
Die ANC se verskoning dat sy goedbedoelde onderwysbeleid slegs implementering kortkom, is volgens Jansen 'n illusie. Die gaping tussen beleid en praktyk is onrealisties. Beleid word getoets aan praktyk. Goeie bedoelinge alleen herstel nie die vertrouensverlies in die onderwys nie.
Jansen sê deur die voorbeeld van volwassenes leer kinders om te protesteer deur juis daardie noodsaaklikhede vir onderwys - soos boeke, skoolgeboue en biblioteke - te vernietig. Voorwaar 'n sombere onderwyswerklikheid.
No comments:
Post a Comment