Belharbeitel laat kerkfondamente skeur

Neels Jackson se Kerkbode-artikel (01.08), "Belhar: 'n voorstel wat ruimte bied vir almal", ontlok die vrae: watter sóórt ruimte, en deur wié geskep? Dit verwys na 'n drie-fase aangeleentheid: kerkordewysiging, Belharaanvaarding (BB) en kerklike eenwording, waarvan die BB-kernbegrippe   -   eenheid, versoening en geregtigheid   -   se interpretasie-  en implementeringspotensiaal steeds duister en onuitgeklaar bly, en daarom oor Phororo-konflikpotensiaal beskik.

Die gemelde "ruimte" is een wat lidmate, wat skerp van mekaar oor die BB verskil, binne 'n ambivalente spanningsvol-verdeelde kerklike bestel wil akkommodeer, 'n "ruimte" deur beswaarblinde en protesdowe kerkleiers geskep wat   -   deur kerklike transformasie   -   'n fundamentele verskuiwing vanaf Skrifgesag na lidmaatgesag teweeg wil bring.

Kerkleiers self is verdeeld en verskil oor sake soos die bestaan van Satan, voorhuwelikse saamwoon en seks, dieselfde-geslag huwelike, die ewolusieleer, die Bybel is glo deur mense geskryf en nié onder leiding van die Heilige Gees nie, sommige Bybelgedeeltes is kwansuis mites, ens. Sal die, deur kerkleiers-verblinde lidmate, ook later hieroor moet stem en só nog verdere verdeeldheid teweegbring?

Hierdie scenario pas die Bybelvoorspelde beeld van die eindtydse kerk: "...daar sal 'n tyd kom wanneer die mense die gesonde leer nie meer sal verdra nie. Hulle sal hulle eie begeertes volg..." (2 Tim.4:3)

Die NG Kerk kry 'n klein, klein Belharbeiteltjie en tik hom en hy klink; en slyp en slyp hom totdat hy klink en blink. Toe, onder die Belharbeiteltjie bars die kerkrots middeldeur en langs ons voete voel ons dié kerkfondamente skeur. Dié skeur loop deur ons kerk en kloof hom wortel toe   -   só moet die Belharbeitel slaan wat belydenis is, of hoe? (Met apologie aan N.P.van Wyk Louw se "Die beiteltjie".)