Ek reageer op Slimmer se brief: "Godsdienstiges hou nie van feite" (DB,07.08). Vanuit sy skuilnaam lei ek af dat sy eie geloof sterk in die menslike rede/verstand/intellek veranker is, en sy kritiek op die godsdienste en gelowe van ander daaruit voortkom.
Van geloof en godsdiens sê Slimmer: "(dat) daar weinig geloofwaardigheid in enige van die gelowe bestaan (en)...as gelowe op feite (Slimmer se "feite") gegrond was, was dit nie gelowe nie (asook)...gelowe stimuleer die ekonomie", en daarom "maak dit sin om gelowe te bevorder" - asof gelowe die ekonomie moet dien.
Ek wys slegs op twee van Slimmer se mistastings. 1.Behalwe sy eie verstandsverabsoluterende mensbeskouing, negeer hy dié van ander. Die mens is egter ook 'n kenbare dog misterievolle wese wat dinge kan transendeer, dit wil sê bokant die sintuiglik waarneembare en verklaarbare dinge kan uitstyg. Teenoor Slimmer se eng beskouing, gee laasgenoemde erkenning aan die veelheid van menslike dimensies, waaronder ook sy geloofs- en godsdienstige dimensie.
2.Hy ignoreer ook die veelheid van kontekste waaruit feite tot ons spreek, soos, byvoorbeeld, waarnemings-, ervarings-, teoreties-wetenskaplike en ook geloofsfeite. Slimmer se verabsolutering van verstandsfeite, aangewend as kriteria vir gelowe en godsdienste, vind ek arrogant.
Slimmer se standpunt jeëns godsdienstige gelowiges getuig van 'n sofistiese ingesteldheid. Sy aanvallend veroordelende ingesteldheid benadeel in plaas van om verhoudings te bevorder. Dit is duidelik dat, benewens 'n behoefte aan verstandsmense, daar 'n groter behoefte aan verstandige mense bestaan. Het ons hier 'n geval van slim(mer) vang sy baas?
No comments:
Post a Comment