EK vra my gereeld die vraag af: Sou jeughelde soos Dirkie Uys, Japie Greyling en Racheltjie de Beer vandag ook na die buiteland uitwyk soos ons jeug toenemend doen?
Dit is geen veroordelende vraag nie -- ek weet ook nie wat die antwoord is nie.
Wat ek wel weet, is dat van my kinders (heel begryplik) ook al na dié moontlikheid verwys het. Ek maak 'n gebedsaak daarvan.
Vir die Duitse jeug het Bismarck drie woorde van raad gehad: Werk, werk, werk. Dié raad pas dalk nie ons situasie nie, want ons jeug soek juis werkgeleenthede, maar vind dit nie. Nog later kon Bismarck dieselfde jeug slegs bloed, sweet en trane belowe. Daardeur het hy Duitsland verenig.
Dit laat my dink aan die verhaal van die gemeenskap aan die voet van 'n berg waarop 'n kluisenaarwysgeer gewoon het. Twee jongelinge wou hom as onwys ontmasker. Met 'n lewende voëltjie versteek agter die rug, besoek hulle hom en vra: "Lewe die voëltjie, of is dit dood?" As hy sou antwoord: "Die voëltjie lewe", sou hulle die voëltjie doodmaak. As hy sou antwoord: "Die voëltjie is dood", sou hulle hom lewend te voorskyn bring.
Die raadgewer het bedaard geantwoord: "My liewe jong vriende, die antwoord lê in jul hande."
Ouers moet seker maak dat hul kinders se name in Sy handpalms gegraveer is. In hierdie hande is ons hoop veranker.
No comments:
Post a Comment