Onderwys nié sonder voorskriftelikheid

C.Viljoen se brief, "Dankbaar hy kan rol by skool speel" (DB,11.05.2009), verwys.

Viljoen sê hy "...is dankbaar vir... opvoeders wat...nie 'n voorgeskrewe regeringsbeleid...nodig het nie." Indien hy hiermee sou suggereer dat die vorige onderwysbedeling van 'n voorskriftelike aard (Christelik-nasionaal) was en die huidige bedeling nié, begaan hy 'n oordeelsfout.

Die voorskriftelikheid van die vorige onderwysbedeling   -   by wyse van onderwyswetgewing   -   is bloot vervang met wetgewing wat sy voorskriftelikheid slegs in 'n ander vorm giet. Die voorskriftelikheidskarakter het nié sedert 1994 ewe skielik verdwyn nie!

Onderwys is onder staatsbeheer en, as sodanig, bepaal die staat, deur middel van onderwyswetgewing, die "spelreëls" vir staatskole, asook die reëls waarvolgens onderwysbelanghebbendes daaraan mag deelneem.

Geen onderwys ter wêreld is ooit neutraal nie. Die staat se ideologie vloei juis deur die onderwys-  en skoolstelsel na die nasionale samelewing in die vorm van 'n bepaalde tipe landsburger (nié langer Christelik-nasionaal nie!) wat deur dié staatsbeheerde skoolstelsel gelewer moet word. S.A. is geen uitsondering nie. So sorg 'n sekulêre staat vir sekulêre skole (soos sedert 1994 in S.A.) ; 'n kommunistiese staat vir kommunistiese skole en 'n Christelike staat vir Christelike skole.

Dis dwaas om te dink 'n kommunistiese skoolstelsel sal Christenlandsburgers oplewer, én ook andersom. Geen staat ter wêreld sal duld dat sy skoolstelsel ideologies-vyandige burgers sal lewer in botsing met die staats-eie ideologie nie.

Viljoen sê verder: "Ons...kan nie meer op (...die kerk) steun nie." Wil Viljoen nie vir ons in 'n opvolgbrief sê waarom Christenouers nie langer op die kerk kan steun vir die onderwys van hul Christenkinders nie? Indien Viljoen egter suggereer dat die kerk hom vrywilliglik, en ten nadele van Christenkinders, aan bemoeienis met die skoolse onderwys onttrek het, stem ek volkome met hom saam.

Die Christelike Doopsakrament maak ouers tot verbondsouers en hul kinders tot verbondskinders van God. Hieromtrent dra die kerk 'n Goddelike verantwoordelikheid.                        (ngn)