Die versoeningspogings rondom die Reitz-4 word opsigtelik deur die ANC gesaboteer. Waarom? Waarskynlik om verskeie redes. Een so 'n rede is dat die ANC 'n bevrydingsbeweging is en sigself steeds ag in 'n onafgehandelde vryheidstryd betrokke te wees, 'n stryd wat in fases verloop.
Wie meen dat die stryd in 1994 beëindig is, is ewe naïef as Neville Chamberlain wat ná die München-ooreenkoms met Hitler oor Tsjeggo-Slowakye in September 1938 vir die Britte gesê het : "Peace in our time!" 'n Jaar later het die Tweede Wêreldoorlog uitgebreek.
Die propagandawaarde wat die Reitz-voorval vir die ANC in sy volgehoue stryd teen die "oorblyfsels van kolonialisme", kapitalisme, klassisme en "wit" rassisme het, moenie onderskat word nie - nasionaal, regionaal en internasionaal. Dit dien ook as aandagafleier van die ANC se eie interne probleme.
Dat ANC-ondersteuners - ten spyte daarvan dat baie steeds in uiterste armoede verkeer - volgehoue solidariteit betoon met 'n organisasie wat hulle in die steek laat, dui daarop dat daar steeds 'n sterk anti-wit sentiment in ANC-geledere aanwesig moet wees. Dit is geen basis vir versoening nie. Versoening is nuansryk-geskakeerd en kan kwalik sonder bemiddeling geskied. So 'n tussenganger moet vir beide partye aanvaarbaar wees. Ons regstelsel behoort so 'n legitieme en finale arbiter te wees, ingestel op versoening.
Laat die reg sy loop neem deur die Reitz-4 te verhoor, waar hulle onderworpe is aan die regsreëls van die geregshof en die ANC ontneem word van sy propaganda-winste. Só word verseker dat Jansen nie in dieselfde slaggat as Chamberlain sal trap nie.
No comments:
Post a Comment