Dis onduidelik of André se opmerking: "Oppas, oom Hannes, dr.TC gaan jou bykom oor jou voorstel dat ons soos kinders met ander rasse moet maats raak en vriendskappe smee" (DB,17.03), 'n subtiele uitnodiging of uitdaging is om op Hannes Slabbert se brief (DB,16.03) te reageer. Om tweërlei rede wil ek Hannes nie "bykom" nie: Hy is meningsgeregtig, en ek ag ons vriendskap belangrik.
Hannes hou, baie verdienstelik, kindergedrag voor as model vir samelewingsgedrag. Hiermee kan ek voorwaardelik saamstem, dog nie enduit ongekwalifiseerd nie. Volwassenes is rolmodelle vir kinders; nie andersom nie.
Wie en/of wat is 'n kind? Hieroor is baie nagevors waarin tipiese kindkenmerke beskryf word. Ek noem enkeles. Wie "kind" sê, sê daarmee "toekoms". Waarom? Die kind se volwassewording lê in die toekoms, en diegene wat hulle met die kind bemoei, is mede-aanspreeklik vir die kind se toekoms, waaronder ook die toekoms van die kind se geloof, taal, geskiedenis en kultuur.
Kinders het behoefte aan geborge behorendheid, 'n "tuiste" waar hy veilig en gemaklik voel. Sy eie geloofs-, taal- en kultuurgemeenskap bied so 'n "natuurlike tuiste". 'n Besondere kenmerk van 'n kind is sy kwesbaarheid. Dit is veral die kind se onvermoë tot onderskeiding wat hom kwesbaar maak. Kinders sterf omdat hulle nie kan onderskei tussen vloeistowwe soos water, koeldrank en paraffien, medisyne of gif nie.
In hierdie gesprek is die begrippe "kenmerk" (van die kind) en "konteks" (waarbinne sodanige kenmerk toepassing vind) baie belangrik. Jesus gebruik die kindkenmerke van opregtheid en onskuld in die geloofskonteks. Gebruik Hannes kinderlike "kleurblindheid", as resultaat van die kindkenmerk van onvermoë-tot-onderskeiding, as rigsnoer in samelewingskonteks? Kan blindheid, in enige konteks, 'n norm wees?
Die kind bereik volwassenheid sekerlik nie as "kleurblinde" nie, of hoe? Beteken volwassenheid nie juis om van "blindheid" tot "siendheid" te ontwikkel nie?
No comments:
Post a Comment