Die Oos-Kaapse sinodesitting is verby. Wat die Belharbelydenis betref, word gerapporteer: "Die Sinode ontvang die Belydenis van Belhar as 'n geskenk uit God se hand, om God se stem vir ons stukkende land te wees" (DB,07.06) met oorweldigende steun waaroor die moderator van die algemene sinode "baie, baie dankbaar" was.
Vir geruime tyd reeds is dit duidelik dat NGK-lidmate verdeeld is oor dié belydenis. Sodanige verskil genereer agterdog en spanning wat lidmaat-lidmaatverhoudinge en lidmaat-leraarverhoudinge kan / gaan destabiliseer en gemeentelike harmonie ontwrig. Van die kant van ongelukkiges kan reaksie te wagte wees, dalk nie onmiddellik nie, maar potensieel wel later.
Een van die mees waarskynlike reaksies van beswaarde lidmate mag kom in die vorm van die weerhouding - gedeeltelik óf in geheel - van kerkbydraes wat die NG Kerk in sy achilleshiel, die geldkoffers, sal tref. Daarsonder kan gemeentes nie hul verpligtinge nakom nie. Indien dit 'n manier is om hul kerk na lidmate te laat luister, dien dit 'n doel, want dit is onwaar dat 'n belydenis alleen 'n "stukkende land" kan genees; slegs God kan.
Iemand moet tog asseblief dié kerklike anomalie verduidelik waarvolgens 'n predikant - ek aanvaar (verkeerdelik?) namens en in opdrag van sy gemeente, want "Die gemeente is die draer en beskermer van die waarheid" (1 Tim.3:15b) - 'n stem vir of teen die Belharbelydenis kan uitbring sonder gemeentelike opdrag daartoe. NGK-kerkrade en -lidmate gaan eers later stemgeleentheid kry oor dié belydenis nádat hul dominees reeds gestem het. Is dit dan nie om die kar voor die perde te span nie? Daar moet tog 'n verklaring hiervoor wees. Sal iemand ons nie asseblief met 'n verduideliking hieromtrent help nie?
No comments:
Post a Comment