Jan Strauss (DB,02.06) en Hannes Slabbert (DB,31.05) se onderskeie skrywes het betrekking. Strauss se kritiek blyk teen Slabbert se Bybelinterpretasie gemik te wees wanneer hy sê: "Jy kan nie die denke van mense wat duisende jare gelede geleef het, gebruik om die ontstaan van die heelal te verklaar nie...(wat) verhale opgemaak het van hoe die aarde...ontstaan het."
In die voorgemelde lê die kern van hulle verskil. Vir Slabbert is die Bybel God se ontwyfelbare woorde oor/vir die mens en Sy skepping wat hy onvoorwaardelik as geïnspireerde Woord aanvaar (meganiese interpretasie). Vir Strauss is die Bybel bloot mensewoorde oor die mens en die skepping (organiese interpretasie) - 'n geweldige verskil. Vol bravade sê Strauss vir Slabbert hy "verstaan beslis sy Bybel verkeerd".
Vandag is dit mode om die Bybel aan die felste kritiek te onderwerp en, daarteenoor, die wetenskap - plaasvervangend - aan te prys. Sommige teoloë en kerkleiers stel hierin die voorbeeld wat Strauss agterna piep soos wat de oude kwaak.
In sy eie woorde aan Slabbert gerig, kan dieselfde ook vir Strauss gesê word dat dit sy "...reg (is) om te glo wat hy wil; dit hoef nie die waarheid te wees nie", hoewel tragies om nié die waarheid te wil glo nie. Strauss dien van die volgende kennis te neem: "So sê...Hy deur wie God alles geskep het: ...julle weet nie dat julle ellendig en beklaenswaardig is nie, arm, blind en kaal...en koop oogsalf om aan julle oë te smeer sodat julle kan sien" (Openb.3:14-18).
No comments:
Post a Comment