In sy "Ons is allereers tog Afrikane" (DB,19.08), besin prof. Russel Botman oor ons nasionale identiteit, 'n begrip wat hy erken "veelkantig, kompleks en omstrede (is)...(en) 'n persoonlike én 'n groepsdimensie (het)." Hy beskou die Grondwet as "welmenend" in dié verband, omdat dit die "ongeregtighede van ons verlede" sowel as "ons diversiteit" erken. Botman beskou die "bestanddeel (van) inklusiwiteit" as baie belangrik, en haal die Nasionale Ontwikkelingsplan aan wat sê: "Ons self het die reëls gemaak waarvolgens ons wil hê ons moet leef."
Omdat Botman 'n geskoolde teoloog is, verwag ek dalk te veel van hom om hom ook as Christengelowige oor die (ideale) SA-identiteit uit te spreek. Hy erken die kompleksiteit, omstredenheid en die persoonlike en groepsdimensies van ons SA-identiteit, dog ek sou graag wou sien dat hy ook vanuit 'n Bybelsfundeerd Christelike perspektief dieper daarin delf.
Ek self kan nie my ware identiteit vind elders as binne die kern van my wese as mens nie, en vir my is Christus daardie kern (persoonlike dimensie van identiteit). Maar nou is almal nie Christene nie, dog ons is almal mense. So, wat is 'n mens dan? Iemand het gesê: 'n mens is 'n kenbare dog misterievolle wese wat dinge kan transendeer, dit wil sê bokant die sintuiglik waarneembare en verklaarbare dinge kan uitstyg. Dit is juis hierdie transendentale dimensie van ons menswees wat ek graag sien Botman (as teoloog) deel van sy "inklusiwiteitsbestanddeel" sal maak, dog om begrypbare redes dit baie moeilik sal vind. Nietemin bly dit 'n uitdaging.
Hoewel ek myself nie as 'n "Afrikaan" beskou nie, maar wel as 'n Christen-Afrikaner (die persoonlike én groepsdimensie), neem ek wel deeglik kennis wanneer Botman sy siening aanbied as " 'n nuttige beginpunt vir ons SA identiteit", met die hoop dat dié identiteit mettertyd ook die transendentale dimensie daarvan sal erken en verreken.
No comments:
Post a Comment