Dit kom voor of Pansegrouw (VB,01/08/2013; VB,24/07/2013) sarkasme tot debatstyl gemaak het oor 'n aangeleentheid van 'n veels té ernstige aard om ligsinnige sarkasme as bondgenoot daarby te betrek. Dit is jammer.
Nie Pansegrouw óf ek kan met sekerheid sê wat die toekoms oor die "lang messe-bloedbad" inhou nie; onsekerheid wat ons tot beskeidenheid behoort te stem. Myns insiens lê ons verskil in die potensiële moontlikheid (ek) óf dan die nié-moontlikheid (Pansegrouw) daarvan opgesluit.
Pansegrouw meen: "verweer teen 'n bloedige rewolusie is genoeg mense wat ietwat en meer sal verloor in so 'n situasie". Hieruit blyk dat hy sy gerusstellende toevlug in geakkumuleerde materiële besittings (waardes) vind. Hy vind verdere geborgenheid in " 'n maatskaplik-ekonomiese middelklas" waarvan die groei " inderdaad (fluks) is en die wittes in getalle en koopvermoë verby (steek)."
Die aanname waarop Pansegrouw se materiële toevlugsoord berus, is van kapitalistiese aard. Kan hy vir ons sê of mense, wat oor vele geslagte heen aan 'n sosialistiese groeps- en kommunale bestaan blootgestel was en deel van hul "vesel" geword het, oornag in 'n enkele geslag tot privaatbesit en kapitalisme "bekeer" kan word waardeur alle spore van sosialisme uitgewis is?
Dan, as 'n blyk van getemperde bravade, sê Pansegrouw: "Die gevaar van 'n bloedige rewolusie bestaan. Dit broei moontlik in die onderklas van werklose, brandarm jong mense sonder kwalifikasies en hoop" - 'n verrassende erkentenis en ommekeer.
Met hierdie terugkrabbelende erkenning as agterdeur, sê Pansegrouw; " 'n Mens kan net duim vashou die nuwe middelklasse besef dit..." En indien hulle dit nié besef nie, Pansegrouw, en nié op kapitalisme "ingekoop" het nie en jou kaartehuis ineenstort, hoe dan gemaak?
No comments:
Post a Comment