Hond gered Waarom nie ook S.A. red nie?

Suid-Afrikaners is aangegryp deur die dramatiese redding van 'n drenkeling-hond uit die gevaarlike watergevulde oop myngat by Kimberley. Dié redding is te danke aan die opmerksaamheid van 'n toeris en tydige poging aangewend deur diegene bereid om dié hond van 'n gewisse waterdood te red.

Hierdie insident, met verskillende onderskeibare rolspelers en positiewe uitkoms, kan simbolies goedskiks op verskeie terreine van ons alledaagse lewe van toepassing gemaak word oor die hele spektrum vanaf ons eie indiwiduele lewens, tot ons nasionale lewe wat in groot gevaar verkeer en dringend redding vereis.

Wie wil die gat van lieg en bedrieg, korrupsie, moord, doodslag, misdaad, geweld, verkragting, pandemiese armoede, ellende, stakings, brandstigting, vernietiging van bestaande infrastruktuur, breindrein-emigrasie en algemene verval en agteruitgang ontken waarin ons S.A. nasionale lewe verval het? Opvallend is dat redding vanuit dié toestand slegs vanuit 'n hoëre posisie bokant dié gat moontlik is en nié vanuit die gatdiepte self nie.

Waar is die skerp "toeris"-waarnemer wat betyds die drenkelingposisie van ons nasionale lewe kan raaksien, en veral húlle met die nodige wilsingesteldheid om dit uit dié gat weer na omhoog te lig? Laasgenoemdes impliseer by uitstek stemgeregtigde kiesers wat S.A. vanaf die grondwetlik hoër grondvlak   -  D.V. in 2014 met steunverlening aan hoërgrondkandidate   -   uit die huidige dieptegevaar kan bevry. 

Die teenswoordige drenkelingposisie waarin ons nasionale lewe tans verkeer, is slegs reddend omkeerbaar indien S.A.-kiesers die stembus korrektief gebruik as reddingstou vir hierdie doel. 'n Belangrike vraag is egter of dié besef, én die wil daartoe, tot dié noodsaaklike redding by die meerderheid van kiesers aanwesig is.

Oor AS-afgevaardigdes en AS-besluite

Lidmate wil weet hóé predikante-afgevaardigdes na 'n algemene sinode (AS) aangewys word. Is sulke afgevaardigdes waarlik verteenwoordigend van die meerderheidsoortuigings van ringspredikante,  -kerkrade en  -lidmate? Die potensiële bestaan van uiteenlopende oortuigings oor kerkaangeleenthede behoort tog seker in die AS-samestelling weerspieëling te vind? Raak dit dan nie die geldigheid van AS-besluite nie? Is AS-afgevaardigdes, daarom, tegelyk ook meerderheidsverteenwoordigers?

Lood Oliver (Kerkbode, 14.11) worstel met dieselfde vraag. Hy sê: "Argumentshalwe gaan daar een predikant uit 'n ring na die algemene sinode toe. Hy of sy gaan praat en stem namens sowat agt gemeentes. En in hierdie agt gemeentes is daar waarskynlik 'n hele aantal lidmate wat vir   -   en dalk meer wat téén   -   'n bepaalde saak is."

Vir so ver Oliver weet, vergewis predikante-afgevaardigdes hulself nie vooraf oor die meerderheidsgevoel van predikante en lidmate oor bepaalde sake nie. Afgevaardigdes praat en stem dan waarskynlik volgens persoonlike oortuigings. Vind afgevaardigde-deelname dus plaas in opdrag van ringspredikante,  -kerkrade en  -lidmate? Dieselfde vraag geld ook die kontekste van ringe en kerkrade, aldus Oliver.

Oliver wys ook op die jarelange spanning in die kerkreg tussen die afdwingbaarheid van AS-besluite op gemeentes enersyds, en andersyds dat kerkrade "baas op eie plaas' is. Ons weet reeds die kerkleierskap propageer 'n "nuwe" en "anderse denke" oor kerkaangeleenthede. Oliver sê dit raak die AS se "nuwe manier" van besluitneming: "Ons besluit sus en só   -   maar as jy nie daarmee gemaklik is nie, mág jy anders daaroor besluit." Dié keuse-karakter van AS-besluitneming word juis weerspieël in onlangse besluite oor Satan en Belhar.

Hóé kan 'n toegelate verskil in keusestellende besluitneming volgens 'n ja-én-nee benadering kerklidmate tot eensgesinde geloofseenheid in Christus saambind? Christus het gesê: Laat julle ja ja wees, en julle nee nee. Meer as dit gesê, kom van die Bose (Mat.5:37).                   (ngn)

McBride moet ANC-diktatuur help vestig

Na dese bestaan daar géén twyfel meer oor hóé laag die ANC se korruptheidsvlak reeds gedaal het nie. Ek verwys na die ANC se aanbeveling van Robert McBride as nuwe hoof van die onafhanklike polisie-ondersoekdirektoraat (Opod). Spotprenttekenaar, Fred Mouton (DB,13.11), wys tereg daarop dat McBride self ondersoek is vir moord, wapenhandel, bedrog, aanranding, dronkbestuur en dwarsboming van die gereg. Watter minagting toon die ANC nie hiermee vir die SA-grondwet nie, en wat 'n skande bring hy oor homself deur te heul met iemand met só 'n rekord. Só 'n party dwing geen respek af nie en spel niks goed vir ons as landsburgers nie.

Wat anti-ANC-gesindes as skandes en vergrype beskou, is egter doelbewuste strategiese oorwegings by ANC-partyleiers ten einde van die huidige "demokratiese" bedeling ontslae te raak en 'n tipiese Afrika-eenparty diktatuur te vestig. Hieromtrent moet ons géén illusies hê nie. Afrika en diktatorskappe is sinoniem, en SA en die ANC-leierskap is geen uitsondering nie. Met 'n tweederde-meerderheid kan die ANC die grondwet konstitusioneel omverwerp.

In navolging van sy roetekaart onderweg na alleenheerskappy, word dit duidelik hoe die ANC persone identifiseer en in posisies plaas wat hom dienstig sal wees in die verwesenliking van sy ideaal as 'n diktatoriaal-alleenheersende party. As resente simptome wat dien as voorbeelde van ANC-magshonger en die minagting vir ons "demokrasie"   -   waaraan lesers ruimskoots verder kan toevoeg   -   is die gewraakte muilbandwet, weerhouding van die Nkandlaverslag en die wetsontwerp op gelyke indiensneming. 

Haas elke lewensterrein van ons nasionale saambestaan word rysmierend deur die ANC binnegedring, oorgeneem, en vestig hy sy mag aldaar minagtend vir ons "demokratiese" grondwetlike bedeling. McBride, in wese self korrup, moet daarom die reeds korrupte ANC-element verder versterk en sorgdra dat die SAPD finaal ondergeskik, dienstig aan en beskermend teenoor die ANC sal wees.              (ngn)

Nou tyd vir kerklik-interne selfkritiek

Gwede Mantashe se vergelyking van die ANC-alliansie met die Goddelike Drie-eenheid regverdig kritiek (DB,04.11). 'n Relevante vraag is egter of, veral, die kerk self in 'n onaanvegbare posisie verkeer om na buite te kritiseer terwyl dit self intern aan kritiek onderhewig is.

Ontbreek dit nie die kerk aan eerlike en noodsaaklike selfondersoekende kritiek nie? Soos voorheen lewer die kerk ook nou weer kritiek op godslasterlike opmerkings van buite die kerk wat ons   -   vanuit vorige ervarings   -   reeds wéét dat dit periodiek vir propagandistiese verkiesingsgewin misbruik word.

Daar is skerp gereageer vanuit die kerk op Mantashe se opmerkings, maar waarom vind ons nie dieselfde soort reaksie ook binne die kerk self oor ontwikkelende tendense daarbinne waaromtrent die kerk homself blootstel aan kritiek nie? Waarom nie die hand ook in eie kerklike boesem steek oor sy hantering van kwessies soos dié oor Satan, voorhuwelikse saamwoon, die gay-aangeleentheid, evolusie-invloede in die kerk, en onmin oor die Belharbelydenis en voorgenome kerklike eenwording nie?

Verwag die kerk dat Mantashe en die ANC positief op sy kritiek sal reageer? Reageer die kerk positief op interne kritiek teen homself ingebring? In aansluiting hierby sê Derek van Rensburg (BY,09.11) : "...kerke het hul geloofwaardigheid ingeboet en ons pak verniet die skuld op ateïste, skeptici, die media en ander buite-kerklike instansies." Wat kerklidmate en DA-ondersteuners tans met mekaar in gemeen het, is 'n gebrek aan vertroue in hul onderskeie leierskorpse.

'n Tydige en deeglike kerklik-kritiese selfondersoek het, in die lig van heersende kwessies in die kerk wat daartoe lei dat duisende lidmate die kerk verlaat   -   'n lidmaatreaksie waarvoor die kerk aanspreeklikheid moet aanvaar vanweë sy hantering van sulke kwessies   -   dringend noodsaaklik geword. Die tyd vir die toepassing van kerklik-interne selfkritiek het aangebreek.

Is voorhuwelikse saamwoonseks Bybels?

Net so omstrede, én onbybels, as wat die NG Kerk se Algemeen Sinodale (AS) 2011-besluit oor Satan is, is ook die besluit oor voorhuwelikse saamwoon wat lui: Die Algemene Sinode is bewus daarvan egter dat daar ander redes is waarom ander pare saamwoon. Sommige woon saam met die argument dat hulle die huwelik hoog ag en daarom seker wil maak dat hulle in alle opsigte by mekaar pas, ook wat die seksuele betref, voordat hulle trou. Hierdie verhoudings reflekteer in baie opsigte die Bybelse waardes van liefde, respek en eksklusiwiteit en kan dus nie sonder meer afgewys word nie.

Hierdie besluit getuig ooglopend van kwasi-vroomheid en blatante misleiding deur "Bybelse waardes van liefde, respek en eksklusiwiteit" as regverdigende verskoning voor te hou vir "die huwelik hoog ag en daarom seker wil maak...ook wat die seksuele betref..." Ek noem dit 'n sinodale vrypas vir seksuele "eksperimentering"   -  en deuropening ook vir gays. Slaag die eerste nie-bindende "eksperiment" nie, waarom dan nie opvolg met voortgesette "proeflopie-eksperimente" nie? Beoog die AS 'n saamwoon-register om dié seksueel voorhuwelikse praktyk te moniteer? Die moontlikheid bestaan dat hierdie "eksperimente" deur blote wellus gedryf kan word. Waarom sal skuldgevoelens en gewetenswroeging ter sprake kom as ons kerkleiers sélf dié huwelikspraktyk sanksionerend goedgekeur het? Is dit, wat die AS goedkeur, dan nie tugwaardige gedrag nie? Indien wel, is die AS self dan nie ook tugwaardig nie?

Emeritus-teoloog prof. Johan Janse van Rensburg sê hiermee erken die kerkleierskap onbevestigde huwelike, weerspreek hulle die besluit van 2007 oor homoseksualiteit, en dat dié saamwoon-besluit ernstige regs-  en sosiologiese implikasies inhou.

Op sommige kanselklede staan geskryf: "So spreek die Here". Moet dit nie verander na: "So spreek die NG Kerkleiers" nie, want spreek die Here werklik só oor Satan en voorhuwelikse saamwoon en "eksperimentele" seks daarbinne?                       (ngn)