Blaamverskuiwing is tipies menslik. Vroeg reeds verskuif Adam die blaam na Eva en sy na die slang. Selfs kultuurgemeenskapppe word daardeur gekenmerk, sommige net meer as ander vir wie dit 'n tradisioneel aanvaarde praktyk is. Tydens hofsake word veral persone in die regsberoep hiervan bewus.
Met Zuma as hoofstrateeg het die ANC blaamverskuiwing tot suksesvolle strategie vervolmaak. Vir alles wat sedert 1994 verkeerd loop, word apartheid en kolonialisme blameer. Waarheid lê onbereikbaar verskuild agter die ANC-muur van ontkennende blaamverskuiwing.
Blaamverskuiwing, as alliansievennoot van korrupsie, wurg dié twee tesame alle geloofwaardigheid uit die ANC-waarheidsomgang. Dit blyk, onder meer, uit die volgende: Zuma beweer "Afrikane het in vrede met mekaar saamgeleef en pret gehad, maar toe kom die 'ander (wat) hy liewer nie by die naam gaan noem nie' " (DB,25.05). Die onontkenbaar grootskaalse bloedvergieting van die Zoeloeverlede loënstraf dié Zumastelling. Wat vir duisende angs en verskrikking moes gewees het, is vir Zuma "vrede" en "pret". Wat 'n leuenagtige blaamverskuiwing.
Vroeër reeds het Zuma die begin van SA se probleme na Jan van Riebeeck verskuif. Hieromtrent het die Vryheidsfront Plus 'n klag van haatspraak teen giggelende Zuma - wat dit as 'n groot grap beskou en waarvan waarskynlik dadels sal kom - by die MRK ingedien.
Bykomende hiertoe is die nimmereindigende gevalle van blaamverskuiwing na die amptenary wat, met "goue handdrukke" ten koste van belastingbetalersgeld, uit diens gestel word. Die jongste blaamverskuiwingsvoorbeeld is dié van Omar al-Basjir van die Soedan.
As blaamverskuiwer sonder enige gelyke, kom die titel van SA se nommer 1 blaamverskuiwingstrateeg ongetwyfeld Zuma toe.
No comments:
Post a Comment