Politieke korrektheid (pol kor) praat nie in reguit taal nie, maar pas "uitfiltrering" van waarheid toe. Dit is nie goed te praat nie, en ons kan maar net wonder oor watter gewetenstipe sigself bemoei met dié waarheidsmanipulering.
Prof. Anton van Niekerk definieer pol kor as "...'n soort geveinsdheid ... wat daarvan wegskram om ... onreg en onbevoegdheid by die naam te noem, en wat ... ter wille van gedienstigheid ... sake só voorstel dat die waarheid ... verdoesel word ..."
Volgens hierdie definisie word ongemaklike waarhede uit die openbare domein gehou en deur die skyn van geloofwaardigheid vervang. Pol kor, as slaafse transformasieagent, vind veral 'n sterk bondgenoot in die media.
Pragmatiese omgang met waarheid is 'n kenmerk van pol kor. Waarheid geld wanneer dit sekeres pas; pas dit hulle nie, word die gedienstige verdoeselingsagent teen waarheid ingeroep. Dit dryf 'n verdelende wig tussen landsburgers in met polariserende gevolge.
Pol kor het 'n ruïnerende uitwerking op die so nodige nasionaal versoenende welwillendheid tussen rasse- en kultuurgroepe wat slegs sporadies, kortstondiglik deur sportprestasies, bereik kan word. Korruptes skuil graag daaragter as handige skildwering terwyl potensiële fluitjieblasers daardeur geïntimideer word.
Hoe raak pol kor die jeug onderweg na volwassenheid? Moet ouers gedweë toesien hoedat hul kinders met halwe waarhede breinspoelend geïndoktrineer word totdat hulle geen snars meer weet wat die waarheidsfeite aangaande hul voorouers se bydrae tot die opbou van SA was nie? Is die vakonderrig in Geskiedenis vandag dalk 'n voorbeeld hiervan? Ek vra maar net.
Enige deelname aan pol kor versterk dié bedrieglike euwel.
No comments:
Post a Comment