Die Bybel wys ons op twee soorte wyshede : hemelse (kopvermorselende) wysheid teenoor aardse en duiwelse (hakskeenbytende) wysheid (Jakobus 3:13-18). Elkeen kan dié teenoorstaande wysheidskenmerke self gaan nalees.
As kinders van Godvresende Christen-"wysgeerouers" , toevertrou aan Christen-"wysgeer-onderwysers", het ons van hulle hul wysheidsraadgewinge ontvang, én nagevolg (dikwels teensinnig), op 'n vormingsweg wat ons uiteindelik bó onsself en eiebelang kon laat uitstyg.
In sy artikel, "Die tragedie rondom Belhar" (DB,07.10.2008), lewer filosoof-professor Anton van Niekerk 'n vurige pleidooi vir die aanvaarding van die Belhar-belydenis, en die verlengstuk daarvan - eenwording tussen die NG Kerk en die VGK. Hy beskuldig die NG Kerk as die oorsaak van dié "tragedie" , naamlik dat die NG Kerk nié 'n "Skrifgetroue kerk" is nie. Teenoor dié NG Kerk-aanklag van hom skets hy 'n baie eensydig-vroom prentjie van die Belhar-belydenis.
In teenstelling met sy bewering van die NG Kerk-moderator as "ons eie boerepous" , is dit juis die Belhar-belydenis wat éénheid verabsoluteer en verskeidenheid tot "sonde, ideologie en dwaalleer" verklaar - tipies van pouslike uitsprake - dienende 'n God wat teen ongeregtigheid (lees: verskeidenheid) is en by die verontregtes staan (want geregtigheid is kwansuis slegs in éénheid te vind).
Aangaande Van Niekerk se aandrang dat kerkleiers lidmate (gemeentelede) tot aanvaarding van die Belhar-belydenis moet lei, sê Paulus in 1 Timoteus 3:15b vir ons : "Die gemeente is die draer en die beskermer van die waarheid."
In wie setel die gesag dus volgens die Bybel : Die kerkleiers of die gemeentes? Hoedanig sou Van Niekerk se filosofiese debatsvertrekpunt wees : kopvermorselend, of hakskeenbytend?
No comments:
Post a Comment