Frans Kruger (DB,20.01) reageer op my skrywe (DB,16.01) en beveel aan die lees van "Die Bybel Nuwe Vertaling-teks 2006 (eerste vertaling)", vanweë "Die mooi verstaanbare 2012-Afrikaans" daarvan. Ek respekteer Kruger se mening, dog in die Bybel kan die taalverpakking nooit voorrang geniet bo die suiwer waarheidsinhoud daarvan nie. Onderskei derhalwe tussen vertalingsvaardigheid, enersyds, en besluitneming oor watter Bybelgeskrifte vertaal sal word, andersyds. Wie, presies, neem laasgenoemde grondteksbesluit?
Elke boek het 'n skrywer/outeur. Skrywers besit outeursregte en geniet -beskerming volgens wetgewing. Sonder toestemming van die skrywer, mag niemand daaraan verander nie. God self, in die Persoon van die Heilige Gees, is die Bybelouteur wat die outeursreg op Sy Boek besit. Sy outeurswetgewing, soos vervat in die Bybel, beskerm Sy outeursreg daarop. Dr. Theo Rabe (DB,18.01) wys juis op die verstommende numeriese kode opgesluit in die oorspronklike Bybelgeskrifte.
God se outeurswetgewing word egter geringskattend verontagsaam. Diskreditering en korruptering van Sy Boek neem toenemende afmetings aan. Voorbeelde van diskreditering: Dit word beweer die Bybel is nié God se woorde oor/vir die mens nie, maar bloot mensewoorde oor God; die Pentateuch is nie 'n Mosesgeskrif nie, maar tydens Israel se Babiloniese ballingskap geskryf; vele waarhede word as mites afgemaak; Jesus se maagdelike geboorte, kruisiging en opstanding word ontken, ens. Wanneer die oorspronklike waarheidsgetroue Bybelgeskrifte vervang word met veranderde inhoude, vind korruptering plaas. Op hierdie wyse word die Bybel verdag gemaak en sy geloofwaardigheid en gesag vernietig.
Dit is Christene se plig om dié aanslae op die Bybel teen te staan, sodat dit nie verval in 'n produk van menslike fiktiewe vertolking waardeur komende geslagte mislei sal word nie.
No comments:
Post a Comment