Jonathan Jansen se artikel, "Die dood op die Kaapse Vlakte" (DB,24.07), verwys. Hierin vind ek 'n welkome en realistiese verskuiwing van blaam vanaf apartheid na dwelmverwante bendegeweld as oorsaak vir dié Vlaktesterftes.
Dood op die Kaapse Vlakte roep assosiatief na vore ook die dood op boereplase. Om begrypliker redes bemoei Jansen hom nie met laasgenoemde nie - dit is sy mense van die Vlakte, en nie sy mense van die boerewonings nie. Hy sê sy "vriende van die Vlakte ontroer my met stories oor begrafnisse". Vir Jansen is dit, enersyds, die dood van sy vriende se mense; vir my is dit, andersyds, die dood van my volksgenote.
Jansen soek die oplossing vir die Vlaktesterftes in die aanwending van die weermag, opleiding en werk vir skoolverlaters, oorlog teen dwelms, gemeenskapsentrums wat opvoedkundige programme aanbied, ouerbemagtiging met sekere vaardighede, hou veral seuns langer op skool en kry onderwysers in die skool om hul werk te doen. Laasgenoemde lyk na 'n akademiese oefening vanuit 'n rektorstoel, want indien jy nie van die huidige onbekwame en onwillige regering - as voorwaarde vir die implementering van Jansen se oplossing - ontslae raak nie, sal nie veel van sy geïdealiseerde oplossings tereg kom nie.
Op dieselfde geteisterde Vlakte is Jansen egter "bemoedig deur die energieke teenwoordigheid van ouer wit vroue wat hul tyd, vaardighede en hulpbronne in jong mense belê. Hulle reël kore, velduitstappies, werksessies en motiveringsprekers. Hulle vra nie 'n sent in ruil nie." Dui dit nie op 'n bepaalde ingesteldheid, en is werk aan 'n gesindheidsverandering by die Vlaktebewoners nie dalk nodig nie?
Ek gaan uit van die aanname dat die regering nog lank met ons sal wees en derhalwe lyk 'n eksterne oplossing van die Vlaktekrisis onwaarskynlik te wees. Begin derhalwe eerder soek na 'n interne oplossing - 'n primêr maatskaplike eerder as 'n politieke oplossing.
No comments:
Post a Comment