Dit is waar dat duisende NGK-lidmate reeds dié kerk verlaat het en dat die media ons ook goed ingelig daaromtrent hou. Wat my egter opval, is die vreemde gelatenheid waarmee dié kerk, oënskynlik, dié verlating aanvaar. Oor jare heen merk ek dit ook in die eie gemeente. Tydens 'n biduur waag ek dit om te vra of die gelykenis van die verlore skaap dan geen segswaarde meer vir ons het nie. Ek merk 'n gesindheid van : As hulle dan wil gaan, laat hulle gaan, midde in 'n "seisoen van kerklike luister" - hoe ironies en tegelyk tragies.
In 'n artikel, "Weg van kerke, na nuwe tuiste" (Beeld,19.08), wys die NGK-moderator daarop "dat Suid-Afrika een van die lande ter wêreld is waar godsdienstigheid die vinnigste afneem." Volgens hom vind kerkverlating plaas vanweë die ouderdomsfaktor, dalende geboortesyfer, emigrasie en sekularisering, almal sekondêre eksterne redes, dog hy noem geen primêr kerklik-interne redes daarvoor nie, terwyl sulke redes ongetwyfeld bestaan. Waarom nie alle redes, ter wille van die waarheid, in hul volledigheid noem nie?
Dit wil voorkom of die NGK nie langer meer Bybelse waarheid onvoorwaardelik beskermend wil verdedig nie, maar geneig is tot onaanvaarbare toegewings - 'n besliste rede vir kerkverlating. Lidmate en ook leraars ervaar druk om die erg verdelende Belharbelydenis te aanvaar; die diskreditering en korruptering van die Bybel word oogluikend verdra; teoloë en predikante maak skokkende dwaalleer-uitsprake; en die evolusieleer het ook reeds sy voet in die deur gekry.
Ek vra myself af: Is NGK-taal steeds suiwer Bybeltaal, of het dit, afwykend, bloot mensetaal en daarom beslis ook 'n kernrede vir kerkverlating geword? (ngn)
No comments:
Post a Comment