Vermy die "kortpad" en volg die "ompad"

As een van my felste kritici sê Marianne: "T.C.Breitenbach, in jou brief (DB,10.02) het jy nie minder nie as 12 sinsnedes tussen hakies of aanhalingstekens. Niemand skryf meer so nie, man!" (DB,11.02). 

Marinanne, erken nou maar tog ten ene male dat elke mens sy eie skryfstyl het   -   jy het joune; ek het myne. Noem dié brief van my maar 'n "flenter-lappies"-brief of 'n "saamgeflansde mosaïek"-skrywe. Besluit jy daaroor. Dit is dalk nie 'n erkende skryfstyl nie, maar nêrens   -   vir so ver ek weet   -   strafbaar voor die gereg nie. Marianne mag my skryfstyl kritiseer, maar het geen reg daartoe om my dit te ontneem nie.

Haar basisfout is dat sy my blykbaar regimenterend tot orde wil roep tot 'n "Niemand"   -   "Niemand skryf meer so nie, man!"   -   terwyl dit my goeie reg is om 'n "Iemand" te wees, soos andere ook, met 'n eie skryfstyl. Wyle C.J.Langenhoven bewys homself in dié geval as korrek toe hy gesê het: "As die kortpad die veilige pad was, sou die hoofpad daarlangs geloop het." Waarom wil Marianne die "kortpad" deur my brief vat (onveilig vir haar) na die ander skrywes in Brieweblad? Moenie "afdraai" na my skrywes, maar volg die "hoofpad" na die ander!

Indien ons dan vooraf reeds weet watter voedselsoorte om te vermy teen hoë cholestorolvlakke, waarom vermy Marianne nie my briewe teen galaanvalle nie? Of vind sy die versoeking om dit te lees net sóms té groot?