In sy "ANC geminag in die buiteland" (DB,02.05), stel Leopold Scholtz verdoemende aanhalings uit oorsese koerante - soos Der Spiegel, Frankfurter Allgemeine Zeitung, The Gurdian en The New York Times - aan die orde. Daaruit kom hy tot twee belangrike en realistiese gevolgtrekkings: "Suid-Afrika (het) in die internasionale persepsie stelselmatig afgegly tot net nóg 'n mislukkende Afrika-land", en: "Die ANC, eens die liefling van die wêreld, en veral Zuma persoonlik, word met minagting bejeën."
Max du Preez (DB,27.05) kritiseer Scholtz vir sy gevolgtrekkings en sê "hy het Suid-Afrika 'verdedig waar ek dit met my gewete kon vereenselwig' toe hy in die apartheidsjare in Europa gewoon het." Hy bied aan Scholtz die volgende "argumente...om te gebruik wanneer buitelanders Suid-Afrika as 'n vrotsige plek afmaak."
Suid-Afrika is van die oopste gemeenskappe ter wêreld; bied vryheid van spraak, beweging en assosiasie; het 'n rotsvaste Grondwet met 'n konstitusionele waghondhof daaroor; die oppergesag van die reg geld steeds (?); ons geniet stabiliteit (?) en vrede met min vrese vir etniese konflik (?), en so borduur die ANC-beeldpoetsende idealistiese Du Preez voort.
Vir my blyk Scholtz en die oorsese beriggewing van die SA-werklikheid - waaraan ek as landsburger daagliks blootgestel is en deur die media van gebeure ingelig word - op groter realisme te berus as dié van Max du Preez. Die feite spreek immers vir sigself, maar oordeel self as landsburger wat daagliks moet toesien hoedat die SA-werklikheid toenemend tot 'n ANC/SAKP-werklikheid getransformeer word met 'n minagting vir dié dinge wat Max as "argumente" so hoog aanslaan en vir Scholtz aanbied ter verdediging van "Suid-Afrika as 'n vrotsige plek."
No comments:
Post a Comment