In sy brief, "Niemand is bó 'n ander nie, Doktor" (DB,08.09), bevraagteken Corrie Kühn die bedoelinge van skrywers wie se name deur 'n titel vergesel word. Hy sê: "Enkele briefskrywers skryf soms Ds. of Dr. of Prof. voor hul name...vir ons voel dit asof hulle op 'n trappie bokant ons (wil) staan, so asof daar 'n stempel van gesag op hul skrywes is."
Hieruitvolgend enkele vrae: wie is die "ons" na wie Kühn verwys? Praat hy dalk vir groter trefkrag van homself as "ons"? Vervolgens die vraag na die aard van Kühn se mening: is dit objektief of subjektief? Met "voel" in sy "ons voel", gee hy blyke dat emosie 'n rol speel. 'n Rasioneel-georiënteerde mening, toegelig met relevant stawende voorbeelde, sou ter oortuiging meer gewig dra.
'n Verdere vraag: bedoel Kühn, konteksnegerend, dat alle mense mekaar se gelykes is omdat hy beweer dat "niemand bó 'n ander is nie"? Indien die bedoeling, verskil ek skerp van hom.
In sy betoog verwys Kühn na gesag, 'n kernbegrip. Gesag moet in konteks gesien word. Is daar 'n verskil in gesag tussen 'n generaal en 'n korporaal in 'n militêre konteks? Indien wel, dan is die een mos (gesagsgewys) "bó" die ander, wat meebring dat hulle nié gelykes binne dié konteks is nie. Weerlê dit nie Kühn se: "niemand is bó 'n ander nie"? Soos in die militêre konteks, geld presies dieselfde in 'n legio van kontekste met soortgelyke uitkomstes van vertikale ongelykheid.
Kühn is die eerste persoon wat, in my 14 jaar van deelname met 'n titel aan Praat Saam, daarteen beswaar maak. Ek kan nie namens ander praat nie, maar wat my betref, is dié besware sonder inhoud en ongegrond.
Miskien kan Kühn daarby baat deur, volgens die beginsel van ongelykheid-in-
No comments:
Post a Comment