Die nadoodse heldeverering van Winnie Madikizela-Mandela roep onwillekeurig die spreekwoord: die een se held is die ander se skurk, na vore. Hoewel moeilik, glo ek Afrikaners moet die moreel hoë grond behou deur nie mee te doen aan dermryging oor haar as omstrede openbare figuur nie.
Elke kultuurgroep beskik oor die eie helde. Respekteer dié feit en gun elkeen sy held, ongeag die aanvaarbaarheid al dan nie van sodanige held vir ander. Ons kan nie maklik die heldestatus van ander se helde, soos Winnie, binne hul eie kultuurkonteks vernietig nie. Aanvalle op ander se helde verkwis psigiese energie wat eerder die eie helde toekom.
Afrikaners beskik oor 'n veelheid van helde binne 'n konteksteverskeidenheid soos die staatkunde, krygskunde, geneeskunde, taal- en letterkunde, en nog vele meer. Ons ken die verguising van ons eie helde. Kritiek teen Winnie se omstrede lewe ontneem nie haar heldestatus vir haar bewonderaars nie. Dit geld ook Afrikaners se nadoodse bewondering vir wyle Hansie Cronje.
Die illusie van permanensie gaan mettertyd ook haar heldestatus, soos dié van Madiba, erodeer. Gun haar ondersteuners daarom die routydperk van hul "Mother of the nation" waarvan Afrikaners nie deel is nie. Heldeverering is 'n belangrike voederelement van ons psigiese energiereservoir, 'n energiekomponent wat vandag die Afrikanerpsige ontbreek.
Seker een van die grootste uitdagings binne alle SA-samelewingsfere van vandag, is die kweking van respek vir alle mense, hul lewens en eiendom, in 'n histories diepverdeelde heterogene bevolking - haat- en wraakgedrewenes uitgesluit.
Respek begin met selfrespek wat ook respek vir die eie helde insluit, maar toelaat dat diegene van wie ons verskil, ook hul helde mag respekteer binne 'n samelewing van respekwaardige burgers. Riglyne hiertoe is die wete dat ons maar almal breekbare erdekruike is, en dat, slegs deur ander te vergewe, ons self vergewe word.
No comments:
Post a Comment