Ek verwys na PvD se brief (16.04). Ek kan my nie 'n vroeëre soortgelyk rasongevoelige skrywe teen wittes herinner nie. Geregtig op sy mening, verskil ek egter radikaal daaromtrent.
Soos die filantroop-sendeling, dr. John Philip - sterk beïnvloed deur die bon savage-filosofie tydens die Franse Rewolusie - die Kaapse oosgrensboere voortdurend blameer het vir alles wat op dié grens verkeerd geloop het, so beskuldig PvD die wittes vir dit wat vandag in S.A verkeerd is.
PvD gebruik honde as metafoor waarvolgens hy dan wittes met 'n maltese poedel, en swartes met 'n rottweiler vergelyk. Sy keuse van moeilik vergelykbare hondtipes in hul grootte en kragstatuur, is veelseggend. Hy swyg egter oor die ideologies veranderde eienaar van dié honde en hoe elkeen vandag daardeur geraak word.
Hy beskryf die poedel as bevoorreg, lekkerleefstyl, weelderig, selfsugtig, neuroties, aggressief en terughunkerend na "goeie ou dae", kortom: arrogant, onsimpatiek en meerderwaardig teenoor die rottweiler. Die rottweiler trotseer die koue, aangewys op selfoorlewing, liefdeloos behandel, ly honger, kry die oorskiet, wil graag met die poedel deel, is vergewensgesind met 'n ubuntu-mentaliteit, dog sy geduld kan opraak, kortom: die goeie, mededeelsame een wat verwaarloos en teen wie gediskrimineer word. Versigtig net as dié rottweilerborrel bars!
Uit die voorafgaande vergelyking blyk PvD se ooglopende antiwit sentiment. Sy veroordelende beskuldiging van Solidariteit en Afriforum - wat vir wit benadeeldes en verontregtes, deur die nuwe ideologiese eienaar, in die bres tree - dat hulle " 'n groter gevaar vir wit Suid-Afrikaners is as Malema en grondonteiening sonder vergoeding", bevestig dié negatiewe sentiment.
PvD se skaamtelose aanval op wittes dra net by tot verdere bitterheid, rassepolarisasie en
-vervreemding, en lewer geen bydrae tot die oplossing daarvan nie.
No comments:
Post a Comment