Paasnaweek bied geleentheid om, DVD-gewys, ons 2011-Europese toer te herleef. Ek staan weer op die boonste platform van 'n Zaandamse windmeul na die omgewing en kyk. Danie Niehaus se liedjie, "dis wolke, wind, dis water", word werklik.
Dis verstommend wat die Nederlanders met beperkte hulpbronne en grondgebied vermag in hul ewigdurende stryd teen die see. Die komplekse houtratwerk van die windmeul; dyke-, kanale- en sluisestelsel; klompe-, kaas- en Delftsebedryf; skeepsbedryf van 'n vroeër roemryk seevarende volk, en vele meer prestasies getuig van die hoë lewenstandaard van 'n vooruitstrewende volkskultuur - algemeen kenmerkend van Wes-Europa.
Hoewel van Afrika, is ek histories gebonde aan die Europese kultuur. 'n Europese besoek voel soos 'n tuiskoms. Afrikaans, my moedertaal, bestaan uit hoofsaaklik Nederlandse boustene. Die werklikheid van my persoonlike kultureel-tweewêreldse bestaan tref my net daar. Die besef van kultuurwêreldlike verskille laat my wonder hoe S.A. sónder Europeërs sou lyk (géénsins rassisties bedoel). Die TV2-program, "Voetspore", bied één antwoord.
Soos swartes, én gekleurdes, kan ook wittes hul kulturele herkoms nié verloënend ontken nie. Valse aannames oor kultuurblindheid en -neutraliteit degradeer mense as kultuurwesens. Sommige wittes vind dit derhalwe, vanuit 'n kultuuroogpunt, soms moeilik om hulself in die omgewing van twee wêreldkulture - met verskillende kultuurstandaarde - te bevind. Net daar word die Hollandse windmeul 'n inspirerende simbool om tuis my kultuureie méér te waardeer.
No comments:
Post a Comment