Daar blyk 'n behoefte te wees aan 'n gesprek oor moderne predikantwees. Lidmate met verkeerde (on-Bybelse) verwagtinge van dominees vorm 'n belangrike deel daarvan. Dis duidelik sommige begryp nié sy (Bybelse) kernfunksies nie, daarom word randfunksies vir laasgenoemde aangesien. Ook sommige predikante sélf mag hierin fouteer. Sommige lidmate het 'n wanperseptueel grenslose vertroue in hom as foutloos in alles; derhalwe is hy verhewe bo kritiek.
Twee kriteria dusver deur skrywers aangelê vir hul dominee, is sigbaarheid en betrokkenheid. Korrek so, maar wáár sigbaar, wáár betrokke? Botha (DB,19.04) sien dit in die skool, gholfbaan, langs die sportveld en hy hoef nie te "small talk" nie. Stef Olivier (DB,21.04) sien dit in sportdagbywoning, geselsies in 'n sosiale Spar-omgewing, teetuinbesoeke, as straatverwer en wedder (?) teen die gemeente (die motief?)
G.Holm (DB,20.04) sê: "Predikante het hopelik gehoor gegee aan 'n hoër stem...", maar toets gemeentelede werklik hul leraar hieromtrent? Holm plaas die vinger op die wond met sy verwysing na " 'n hoër stem", maar met sy "hopelik" plaas hy egter twyfel en 'n groot vraagteken daaragter. Die vraag is: Is dit die primêre rolle/kernfunksies wat Jesus aan herders en leraars van Sy kudde toeken soos deur Botha en Olivier, slegs in sosiale konteks (sekondêr), uitgespel? Wat dan van die geestelike kernkonteks waarbinne hy Christus se laaste opdrag, om verloregaandes bekerend tot Hom te lei, gehoorsamend moet uitvoer? Waarom nie jou dominee eerder aan dié kernmaatstaf meet nie?
No comments:
Post a Comment