Wat bepaal ons respek vir die kerk?

Ilse Bigalke se Brandpunt, "NG Kerk dwing só nie respek af" (DB,17.10), impliseer die vraag: Wie se respek? ,met die antwoord: Die wêreld daarbuite s'n. Waarom respekteer die wêreld dan nie dié kerk volgens Bigalke nie?

Die sekulêre media versterk graag die gedagte by kerklidmate dat die kerk hom vir oorlewing na die wêreld moet skik. Die noodsaaklike onderskeiding tussen kerk en wêreld vervaag algaande relativerend; veral die kerk se unieke en primêre taak waartoe hy geroepe is. Voorbeeld: beide kerk en wêreld word gekonfronteer deur mense se materiële armoede. Hierdie tipe armoedeverligting is egter nié die kerk se primêre taak nie, maar is gestuur om in mense se geestelike armoede    -   in hul honger en dors na God, Sy Woord en reddende genade   -   te voorsien. Materiële armoedeverligting is sekondêr ondergeskik hieraan.

Die kerk word vandag, openlik én subtiel, uitgedaag tot die omruiling van sy primêre (vertikaal Goddelike) en sekondêre (horisontaal menslike) roeping ten einde dienstig te word aan die wêreld. Die wêreld verloor sy (pseudo-)respek vir kerke wat hiertoe weier. Dié gepolariseerde kerk (God)-wêreld (Satan)-verhouding is een van intense spanning wat ontlont moet word deur kerk (tese) en wêreld (antitese) "versoenend" tot 'n wêreldkerk (sintese) te verenig. Hiervan begryp joernaliste, soos Bigalke, waarskynlik bloedweinig.

Met haar verwysing na die kerk se "ruggraatloosheid" (wat nie die kerkspel heeltemal volgens wêreldreëls wil speel nie); dat die kerk "ongrondwetlik" optree en 'n "bloedneus' in die konstitusionele hof sal kry, kyk Bigalke vanuit 'n wêreldlik eensydig kritiese perspektief na die kerk van Jesus Christus.

Op die vraag: Wat bepaal ons respek vir die kerk? ,antwoord ons: Die absolute gehoorsaming van God en die waarheid van Sy onfeilbare Woord, en nié aan mens en wêreld nie. Slegs dit dwing ware respek af vir die kerk; nie pseudo-respek vir 'n wêreldnavolgende kerk nie.