Bid vir dié herders wat nog oor is

Die afgelope kersgety het ons weer eens self gelees, van die kansel gehoor en gesing van die skaapwagters in die Efrata-velde wat die Opperherder gevind het in 'n stal in Betlehem "wat vir my volk Israel 'n herder sal wees' (Mat.2:6b).

In Johannes 10 wys Jesus self vir ons op twee tipes herders. Van die goeie herders sê Hy dié gaan by die hek van die skaapkraal in; die skape ken en luister na sy stem; roep hul op hul name; loop voor en hulle volg hom; sy skape volg nie vreemde herders nie, maar hardloop van hulle af weg, en hy is bereid om sy lewe af te lê vir sy skape.

Die huurling-herder is geen herder nie; dit is nie sy eie skape nie; kom 'n wolf, hardloop hy weg; laat toe dat die wolf die skape vang en uit mekaar jaag, en bekommer hom nie oor hulle nie.

Vandag tref ons nog steeds dieselfde twee tipes   -   lidmate kan wel deeglik tussen hulle onderskei   -   onder ons eietydse predikante-herders aan: beroepsherders en geroepe herders. Soos Demas van ouds (2 Tim.4:10) val ook sommige moderne herders wêreldbekoring ten prooi. Maar dan is daar ook die steeds kleiner wordende groep van geroepe predikante-herders wat   -   soos koning Hiskia die profeet Jesaja versoek het: "Bid tog vir die klompie van ons wat nog oor is" (2 Kon.19:4b)   -   dieselfde versoek ook vandag tot ons rig. Laat ons dié herders in die nuwe jaar in ons gebede hierin ondersteun.

Du Toit se kritiek nie ongegrond nie

Jannie du Toit (DB,19.12) maak beswaar teen "godslasterlike SMS'e op die TV uitgesaai...om Nelson Mandela God se tweede seun te noem...(en hy) betwyfel of hy by ons Hemelse Vader is." Marianne (DB,20.12) reageer en sê: "Dis veroordelaars soos jy wat Afrikaanse kerke 'n slegte naam gee."   -   'n ongemotiveerde stelling.

By geleentheid sê Mandela dat, na sy dood, hy onmiddellik navraag sal doen na die naaste ANC-tak en homself daarby aansluit. Vir geruime tyd is sy lidmaatskap van die SAKP ontken. Hy het aangevoer dat sy Christenskap onversoenbaar was met die ateïstiese kommunisme. Vandag is sy lidmaatskap van die SAKP 'n bewese feit   -   Christelik versluierde kommunisme?

Ek herinner my geen geleentheid wat Mandela, as Christen, die talle godslasterlike uitsprake en stellings van ANC-leiers, óf toe daar uit die skare in Engels geskree is: "Mandela is my god!", gerepudieer het nie. Vreemd vir 'n voormalige Christen ANC-leier, is dit nie?

Na sy dood verwys sy kultuurgenote na Mandela synde nou 'n baie belangrike voorvadergees te wees. Waar plaas dit hom in die oë van die tradisionele Afrika-gelowiges? Wat het plaasgevind by sy graf onmiddellik ná die beëindiging van die TV-uitsending waarin die wêreld nie mog deel nie? Kan dit dalk wees dat tipies Afrika-godsdienstige rituele   -   totaal onversoenbaar met die Christelike geloof   -   onder meer, uitgevoer is?

Ek vind Du Toit se kritiek beslis nie ongegrond nie. Dalk moet Marianne haar kritiek vir ons duideliker uitspel.                    (ngn)

Moenie Small kruisig oor waarheid nie

Dit was vir baie van ons gou duidelik dat die media nie maklik kommentaar van 'n negatiewe aard oor wyle oudpres. Mandela sou meld óf publiseer gedurende die tien dae van rou wat na sy dood gevolg het nie, hoe onomstootlik waarheidsgetrou en korrek sodanige kommentaar ook al mag wees.

Dit is met die vaste wete dat geeneen van ons 'n mandaat ontvang het om die waarheid   -   op welke wyse en onder wattter omstandighede ook al   -   geweld aan te doen nie, dat ek die bekende digter, Adam Small, se "Die mense van Qunu is kwaad" (DB,16.12) gelees en vertolk het; iemand met 'n duidelike sin, agting en respek vir die waarheid.

Soos Small, soek talle Suid-Afrikaners na 'n balans in beriggewing wat gedurende dié tyd duidelik ontbreek het, 'n balans wat net deur waarheidgeweegde beriggewing bereik kan word. Small, 'n realis en waarheidsoeker, wys daarop dat "oordadigheid van lofuitinge doen afbreek...soveel gawes as wat Mandela gehad het, soveel foute het hy ook gehad...die praters verdrink in hul eie vloed...aanmatigende ANC-bog!"

Small weier om deur politieskorrek-gehipnotiseerde oë na die gebeure van die afgelope tyd te kyk, maar skroom nie om homself dapper aan waarheidskant te skaar nie. Hiervoor lig ek my spreekwoordelike hoed vir Small. Hy verdien ons respek. Baie dankie, Adam Small.

Charl Adams (DB,19.12) en Derek (DB,19.12), julle wat Small so lustig kritiseer   -   Adams sê "dat lesers se respek vir jou 'n knou weg het", en Derek sê: "verkrampte lesers...gaan nou almal op jou wa spring"   -   kritiseer op 'n indirekte wyse die waarheid waarvoor Small onbeskaamd gekies het. Moenie hom kruisig oor die waarheid nie. Ondersoek eerder jul eie sin en liefde vir die waarheid, en gun Small sy reg op 'n eie mening.                        (ngn)

Is Afrikaners dan blind vir misleiding?

Uit talle monde word verneem van diepe teleurstelling met die NG Kerk. Na jarelange integrale deelwees van ons volk, dikwels inisiatiefnemend met Geloftedagfeesvieringe, keer dié kerk nou sy rug op die Afrikanervolk. Die kerkleierskap gee geruime tyd reeds blyke van sy dissosiasie en distansiëring van ons volk, maar nou het dit deurgewerk ook tot op gemeentevlak.

Verlede jaar nog kon feesvierende volksgenote, op 'n jaarlikse rotasiegrondslag, 'n Geloftedag-erediens by een van ons plaaslike gemeentes bywoon. Op ons gemeente-almanak word nou slegs vermeld dat sodanige byeenkoms in die Hoërskool Despatch-skoolsaal bygewoon kon word   -   nie meer in gemeenteverband nie.

Wat leer die Bybel ons van volke en volkwees? Deuteronomium 32:8 sê duidelik: "Toe die Allerhoogste...die mense in volke opgedeel het, het Hy vir hulle hulle grense bepaal." Begrensde volke is Godgewil. Ons lees dat Petrus by uitstek die apostel met opdrag vir sy Joodse volksgenote was, soos Paulus vir die nie-Jode. 

Die NGK-leierskap keer sy rug toenemend op hierdie Goddelike instelling deur die ontkenning van volkwees. Hulle laat hulle kenmerk aan 'n onbybelse anti-volkse gesindheid. Soos die reeds vernietigde NP, word ook die NG Kerk se denke deur anti-volkse sentimente onderlê. Net soos die NP, gaan ook die NG Kerk vernietiging tegemoet.

Die kerkleierskap skaam hulle vir hul volkse kerkverlede in die geselskap van hul nuwe SA-vriendekring. Steun kan daarom nie langer aan volkse aspirasies verleen word nie, dog dié kerk verwag volksteun vir sy wêreld-ekumeniese aspirasies ten einde deel te word van die Nuwe Wêreldorde se kerklike tentakel.

Vanuit kerklike geledere kan Afrikaners géén volksleiers   -   soos wyle dr.D.F.Malan   -   te wagte wees nie. Die huidige korps van beroepspredikante, beïnvloed deur hul kerkleiers, bind toenemend die naelstring tussen kerk en volk af. Is Afrikaners dan regtig só blind vir misleiding, dié keer deur kerklike leiers?

Ouer garde se geheuespatsels van Mandela

Sal enige kritiese kommentaar oor oud-pres. Nelson Mandela, hoe onweerlegbaar waar ook al, in hierdie tyd deur die S.A. openbare media geduld word? Dit lyk baie onwaarskynlik, dog dit is egter 'n baie belangrike toetsvraag vir die onpartydigheid, billikheid en balans   -   te enige tyd én omstandighede   -   in beriggewing.

Dit is verkeerd en onaanvaarbaar om 'n glanspersoonlikheid, soos Mandela, sy glansoomblikke te ontneem, dog die grens van eerbetoon is lank reeds oorskrei en spoel oor na blote mensverheerliking waartoe die media fluks bydra.

Wat sommige van ons senior burgers   -   wat die verlede eerstehands beleef het en beslis veel beter ingelig is as die huidige geslag   -   egter pla, is die verstommende eensydigheid waarmee Mandela aan die wêreld voorgehou word asof hy nie ook 'n verlede het wat in skrille kontras staan tot die teenswoordige geprojekteerde beeld van hom nie. 'n Wanbalansige voorstelling hou die risiko en gevaar in dat dit 'n breinspoelende effek op ons eensydig ingeligte kinders en jongmense kan hê waardeur hulle van hul eie kultuur-   en volksgenote vervreem kan word.

Lesers kan my gerus reghelp, maar ek kan my geen geleentheid herinner wat Mandela die daad by sy populêrgeworde woorde van vryheid, vergiffenis en versoening gevoeg het, en na sy uittrede as staatshoof, die ANC-partyleiers aangespreek het oor die eskalerende misdaad, korrupsie en plaasmoorde in S.A. nie. As 'n intellektuele en belese persoon was hy sekerlik nié oningelig daaromtrent nie.

Dit moet ons ouer garde   -   jarelange koerantlesers en  -ondersteuners   -  nie verkwalik word dat ons oor geheuespatsels beskik van Mandela as 'n vroeëre aanhitser tot geweld, terreur en  -dade wat gelei het tot die dood en verminking van etlike S.A burgerlikes nie. Durf ons nalaat om ook húlle in dié tyd in herinnering te roep en ook húl nagedagtenis te eer?                    (ngn)

Mandela-sterwe konfronteer ons met vrae

Ek het oor RSG verneem dat wyle Mandela as die grootste S.A. leier ooit gereken word. Ons besef dit is nou 'n hoogs emosionele tyd waarin rasionaliteit plek moet maak vir euforie, emosiegelaaide uitsprake en stellings rondom die persoon van Mandela. Dit is ook 'n tyd van erkenning aan dié wêreldikoon wat etniese, rasse en nasionale grense oorskrei. Daar is begrip vir die teenswoordige heldeverering. Dit kom universeel voor, en ons weet dat dit altyd net goeie mense is wat begrawe word.

Ek vermoed dat daar wittes sal wees   -   veral volkse Afrikaners   -   wat oor Mandela voel soos wat heelwat swartes oor wyle dr. Verwoerd voel. Dit impliseer die dekadelange uitgerekte konfrontasie tussen swart Afrika-nasionalisme en wit Afrikaner-nasionalisme. Dit blyk onvermydelik te wees dat Afrika-nasionalisme, gesteun deur die wêreldmening, uiteindelik dié stryd sou wen.

Die Mandela-sterwe konfronteer ons met talle vrae wat wag op antwoorde in die toekoms. Van dié vrae is óf Mandela, soos beweer word, gereken kan word onder die geledere van internasionale staatsmanne wat ook buite die eie landsgrense, soos 'n Jan Smuts as medestigter van die VVO, bygedra het tot die internasionale gemeenskap. Sou Mandela dieselfde bekendheid verwerf het indien S.A. kort ná WO2 gekapituleer en voor Afrika-nasionalisme geswig het? Hoeveel Afrika-bevrydingsleiers word vandag nog deur die wêreld onthou? Het die vorige bedeling nie die tyd "ryp gemaak" vir Mandela waarin hy as bevryder na vore kon tree nie? Is sy roem aan apartheid te danke?

Dié tyd konfronteer ook volkse Afrikaners met vrae soos: is dié volk se rol uitgespeel in S.A.? Wat het geword van ons bewese historiese drang na volksvryheid, -onafhanklikheid en -selfbeskikking? Gaan ons volksidentiteit behoue bly? Het ons nageslag nog 'n toekoms in S.A.?, en dergelike meer volksoorlewingsvrae.               (ngn)

Godslastering én Nkandla kom uit kultuur

Met Ace Magashule, Vrystaatse premier, se "Woede vir ANC is woede vir God" (DB,26.11) en die Nkandla-debakel (DB,30.11), bly die ANC 'n voorste nuusmaker. Westerlinge reageer dikwels op ANC-leiers soos Magashule, Mantashe, Zuma én Mandela se godslasterlike opmerkings, én grondwetlik-uitdagende optredes, vanweë ontoereikende begrip van die onderliggende oorsprong as rede daarvoor.

Is daar enige aanwysbare verband tussen die ANC godslasterlike uitsprake en die Nkandla-knoeiery? Ek meen van ja. Beide is nie primêr 'n ANC "ding" nie, maar wel 'n tipiese Afrika-kultuurmanifestasie. Dit is 'n geval van botsing tussen die westerse-  en Afrikakultuur. Dit word sigbaar wanneer ons ons eng politieke bril verruil vir 'n kultureel omvattende een.

'n Swart Amerikaanse evangelis, dr. James David Manning, se opmerking: "Black people have a problem, a God problem, and only God can help them. They don't understand the world!", werp heelwat lig op die optrede van ANC-leiers, hul uitsprake en doen-en-late.

Soos wat die Bybel ons aardse lewe rig op 'n hiernamaalse bestaan, so probeer ons demokratiese grondwet ons rig op 'n vreedsame en harmonieuse ondermaanse lewe van saambestaan. Manning se opmerking impliseer dat Afrika nie oor 'n goeie begrip van beide beskik nie. Die ANC, as spreekbuis van die Afrika-kultuur, ervaar derhalwe kultuurvreemde probleme met sowel die Bybel as die grondwet komende primêr vanuit die westerse kultuur.

Multikulturalisme is daarom die ideologiese sinteseringspoging tussen die westerse (tese) en Afrika-kultuur (antitese). Hierdie ideologie misluk egter in die daarstelling van 'n vreedsame en harmonieuse samelewingsbestel, ongeag die ooreengekome grondwet. Dié mislukking is toe te skryf aan die hardnekkige ontkenning van Godgewilde kultuurverskille tussen mense, en die galaktiese afstande tussen kulture vanweë hul onderskeie mens-, lewens-, wêreld-  en Godsbeskoulike verwysingsraamwerke wat dien as lewenskaart en -kompas. ANC-godslastering en Nkandla-geknoei kom primêr uit dié kultureel-bepaalde Afrika-verwysingsraamwerk.