Dit is met verbasing én teleurstelling dat ek lees van ds. Pierre Grigor (DB,09.09), en ander, se standpunt oor Christus se plek in ons openbare skole. Hy vra of "ons dink dat die Christendom 'n knou toegedien sal word as godsdiens uit die skole verdwyn?" Ten spyte van die merietevolheid van Grigor se argumentering, bly die vraag aan hom sowel as aan ons almal as Christene: Kan dié meriete ooit opweeg teen dit wat ons prysgee sou Hy nie langer in ons skole welkom wees nie?
My liewe land, hoe tegelyk oningelig én naïef kan ons nie hieromtrent wees nie. Kyk maar net wat in VSA-skole gebeur het nadat Christus en die Bybel hulle skole belet is, en wat die uiteindelike uitwerking daarvan op die Amerikaanse samelewing was en steeds is.
Wat Grigor effektief met sy standpunt wil sê, is: Dis reg. Hou Christus se hand vas by die huis en kerk, maar los dié hand by die skoolhek en klaskamerdeur. En hoeveel huise is daar nie vandag waar dié hand nie meer vasgehou word nie, en waar die skool dit darem nog, plaasvervangend, probeer doen nie? Daar is meer as voldoende bewyse dat daar waar die deur agter Hom toegemaak word - ook in die skool - die deur oopgemaak word vir chaos en anargie.
Dit word duidelik uit die plasing van briewe dat die standpunt oor die behoud van Christus in die skool en klaskamer nie soveel ondersteuning, aandag en publisiteit geniet as die teenoorstaande standpunt soos dié van Grigor nie. Dit bly steeds elkeen se keuse waarvoor ons die verantwoordelikheid moet aanvaar. Waarskynlik sal ook my standpunt sneuwel. (ngn)
No comments:
Post a Comment