Ook NP het universiteite onderfinansier

Onder die opskrif: "Universiteite in SA verkrummel!", berig "Beeld' van Saterdag 21 Mei 1988   -   27 jaar gelede   -   soos volg: "Universiteite 'verkrummel' as sentrums van geleerdheid terwyl 'pragtige retoriek' uit mnr.F.W.de Klerk, minister van Nasionale Opvoeding, se mond bly rol.

"Só het prof.Charles Wait, voorsitter van die Komitee van Universiteitsdosenteverenigings (KUDV), gister in Pretoria op 'n nuuskonferensie gesê. Die KUDV het...sy misnoë oor...die staat se finansiering van universiteite en krimpende salarisse van dosente uitgespreek...universiteite se probleme is volgens prof.Wait dat die staat nie sy verantwoordelikheid nakom nie."

Ek is nie in die beste posisie om dié twee universiteitsbedelings, 1988 en 2015, as "appels" akkuraat met mekaar te kan vergelyk nie, dog vir my blyk daar in beide gevalle weinig verskil te wees wat betref 'n staat wat nie sy verantwoordelikheid nakom by wyse van behoorlike befondsing nie.

Die NP-bedeling van 1988 sou internasionale sanksies, boikotte, uitgerekte grensoorlog en die bekamping van binnelandse ANC-terreuraanvalle as redes vir sy onderfinansiering kon aanvoer. Van dosente, synde een van hulle, is verwag om onderbetaling te aanvaar   -   met behoud van volgehoue partylojaliteit   -   as bydrae tot die totale aanslag teen SA.

Watter verskonings bied die ANC aan vir sy lae prioritisering van universiteite soos die NP voor hom? Onoordeelkundige implementering van die ANC-vryheidsmanifes laat duisende swak gekeurde (indien wel gekeur) studente, met onstuitbare verwagtinge, universiteite oorstroom, gekenmerk deur 'n geldverkwistend hemelhoë druipsyfer.

Sy toegee aan studente se finansieel onhaalbare eise bied die ANC   -   wat eiebelang bó SA stel   -   egter 'n gulde geleentheid om verlore aansien en vertroue by sy kiesers te herwin deur middel van dié stemkoping met belastingsbetalersgeld.

Bestry ANC-taalhegemonie deur -kongres

Die US-taalgebeure is geen geïsoleerde gebeure nie; ook nie beperk tot net die hoër-onderwyskonteks nie, maar hou implikasies in vir die breër Afrikaanse taalgemeenskap van SA. Dit verg die breeds moontlike visie op dié jongste taalbedreiging.

Reeds sedert 1806 word daar op die Afrikaanse taal, soos op 'n voëlvryverklaarde, jag gemaak, eers deur Brits-imperialistiese anglisering en nou deur sosialisme-kommunisme (s-k). Eersgenoemde kon nie ons taal vernietig nie. Ondanks grondwetlike taalregte, verjaag die ANC se s-k gevlegde sweep Afrikaans van die SA openbare taalmarkplein.

Die Afrikaanstaalwoning, met verskillende woonvertrekke waar verskeie variante van dié taal gehuisves word, behoort aan almal wat dit praat, lees en skryf. As gemeenskaplik gedeelde taal kan niemand dit eensydig opeis nie.

Elke individuele bewoner van die Afrikaanstaalhuis het 'n tweeledige plig: 'n algemene plig tot die huisgeheel, en 'n besondere plig tot die taalwoonvertrek waartoe hy behoort. Versuim een woonvertrekbewoner sy plig teenoor ons taal, ly die hele Afrikaanstaalwoning daaronder.

Waarom nie die hou van 'n Afrikaans-taalkongres oorweeg waar verteenwoordigers van al die taalwoonvertrekke gesamentlik kan besin oor 'n strategie teen die volgehoue aanslag op ons taal nie? Koördineer só al die huidige gepraat/geskryf en stel 'n lewensvatbare aksieplan saam. Solopogings gaan nie ons taalsaak dien nie; taalsolidariteit wel.

Tacitus, senator en historikusvan die Romeinse Ryk, het gesê: Die taal van die veroweraar in die mond van die verowerde is die taal van 'n slaaf. Ons durf nie Afrikaans verslawend uitlewer aan die ANC se taalhegemonie nie.

NGK gee teosentriese Skrifaanname prys

Enige bewering oor die son wat "opkom"   -   soos in "sonsopkoms'   -   berus op die misleidende geosentriese aannname dat die aarde, vas en onbeweeglik, die middelpunt van ons sonnestelsel is, die son in 'n baan daaromheen beweeg, en derhalwe kán "opkom" en "ondergaan". Dat dié uitsprake op 'n foutiewe aanname berus, is lank gelede reeds bewys.

Volgens die heliosentriese aannname oor ons sonnestelsel, is presies die teenoorgestelde waar. Die son, die vaste hemelligaam, is die middelpunt daarvan.  Dat die son dus "opkom", is blote skyn en 'n illusionêre waarneming wat in 'n bedrieglike uitspraak uitmond.

Hier is dus twee teoreties botsende aannames aangaande die verhouding tussen aarde en son. Beide aannames volg 'n prosesverloop vanaf waarneming na interpretasie na uitspraak. Uitspraakverskille is toe te skryf aan die teoretiese aanname-"bril" waardeur gekyk word.

Toegepas op die NG Kerk se jongste besluit oor selfdegeslagverhoudings (SGV's), berus ook dié uitspraak op 'n (verruilde) aanname aangaande die gesag van die Skrif. Die eeue-oue teosentries meganiese aanname   -   die Bybel is geskryf onder leiding van die Heilige Gees   -   is prysgegee in ruil vir die antroposentries organiese aanname   -   die Bybel is 'n kultuur-historiese geskrif geskryf deur mense wat "wetenskaplik" en rasioneel-krities gelees en beoordeel kan word.

Soos wat die geosentriese aanname oor die son-aardeverhouding misleidend verkeerde uitsprake oplewer, so is dit ook die geval met die antroposentries organiese "nuwe" Bybelaanname soos weerspieël in die NG Kerk se onlangse opspraakwekkende SGV-uitspraak.

'n Klassifiserende groepering van die vier aannames waarna hierbo verwys is, plaas die heliosentriese en teosentries meganiese aannames (rustende op waarheid) saam, en die geosentriese en antroposentries organiese aannames (rustende op valsheid) saam. Wat laasgenoemde betref, spreek wyse koning Salomo homself soos volg daaroor uit; Daar is 'n weg wat vir 'n mens reg lyk, maar die einde daarvan is weë van die dood (Spreuke 14:12).

Die oorwinnaar herskryf die geskiedenis

Europeërs se eeue-oue geletterdheidsvoorsprong bring mee dat hul relatief goed gedokumenteerde geskiedenis aan ons bekend is. Daarteenoor is Afrika se geskiedenis, vanweë 'n geletterdheidsagterstand en mondelinge oordrag, ongedokumenteerd en derhalwe relatief onvolledig, wat historiese uit-  en aansprake met groot onsekerheid omhul.  

Beskikbare kennis van die vroegste inheemse mense van SA, is juis deur wit ontdekkingsreisigers, jagters, sendelinge en historici gedokumenteer en nié deur die analfabetiese inheemses self nie. Vanuit dié historiese Afrika-raamwerk wil die ANC SA se geskiedenis herskryf.

In: "Geskiedenis straks verpligtend" (DB,05.11), sê die minister van basiese onderwys: "dis tyd dat geskiedenis verpligtend op skoolvlak word omdat die jeug 'hopeloos te min kennis' oor die land en sy geskiedenis het." Voorwaar lofwaardig indien dit in die skoolpraktyk verwerklik kan word, maar die onderriginhoude?

Volgens die nasionale woordvoerder oor onderwys spruit dié gedagte voort "uit vanjaar se talle voorvalle van vandalisme waarin (wit) geskiedkundige standbeelde beskadig is" sodat leerders "beter (kan) weet (as) om dit...en ander gedenkwaardighede...te beskadig."

Dit klink na tipiese ANC kulkuns-retoriek; 'n dekmantel vir die onderrig van die ANC-weergawe van SA se geskiedenis, vakinhoude wat, gemanipuleerd, sigself daartoe leen vir ideologies gedrewe propagandistiese indoktrinering vir die kweking van gebreinspoelde landsburgers.

Die ANC het aangeland waar dit nou aan homself die tipiese na-oorlogse rol toeken van: die oorwinnaar herskryf die geskiedenis   -   ANC-heroïes, dog histories totaal wanbalansig?      

(ngn)

Afrikanervoortbestaan nie verhinder nie

Max du Preez ontsien geen geleentheid waartydens hy 'n stok kan vind om wit Afrikaners mee te slaan nie. Sy artikel: " 'n Moeilike tyd vir witwees" (DB,31.10), getuig daarvan. 

Hy skets 'n algemene scenario van wit bedreigdes deur Julius Malema aan te haal wat sê: "As dié revolusie begin, gaan die wit minderheid die slagoffers wees", asook die ANC-standpunt wat "wit Suid-Afrikaners as die primêre sondebokke" uitwys.

Max verskuif dan die fokus na die scenario van wit Afrikaners as besondere bedreigdes wanneer hy teoloog Nico Smith namens homself laat praat: "sal hulle (wit Afrikaners) uiteindelik uit die geskiedenis van Afrika verdwyn...as daardie wrede wit stam wat eens 'n deel van Afrika vir hulself opgeëis en toe verdwyn het." Nie net Max begeer die verdwyning van wit Afrikaners nie. Sedert 1806 was dit ook die begeerte van die Britse Imperiale owerhede.

Toestande in die Britse konsentrasiekampe, waar duisende van ons volksgenote tydens die Anglo-Boereoorlog (1899-1902) gesterf het, was haglik. In die Bethuliekamp het Anette Marais die vroue bemoedig met Matteus 10:29 : "Word twee mossies nie vir 'n stuiwer verkoop nie? En nie een van hulle sal op die aarde val sonder julle Vader nie."

Tot almal se verbasing verskyn daar plotseling 'n mossie vanuit die niet en gaan op Anette se skouer sit. Só het die mossie die simbool van besielende hoop ter oorlewing van dié swaar beproefde vroue geword. Vanaf 1923 het dié simbool op SA se kleinste muntstuk verskyn.

Soos vir die mossies, sal die Vader ook steeds vir Sy Afrikanerkinders sorg. Dit kan Max, Malema of die ANC nie verhinder nie.