Friday 7 March 2008

Wanbalans in kerk se besware?

Dr. Braam Hanekom se brief, "Veel meer is aandadig" (DB,01.03.2008), verwys. Hy wys op   "die hartseer gebeure by die Vrystaatse Universiteit".  NG Kerk-lidmate vra hulself af óf die voortgesette plaasmoorde dan nie óók  "hartseer gebeure"  is nie en hoe die kerk dáárop reageer. Kom ons plaas daarom die UV-insident, plaasmoorde en die kerk se reaksie op beide, vlugtig teen die agtergrond van gebalanseerde openbare beswaarmaking.

Het die NG Kerk  "ook by monde van die moderamen van die Algemene Sinode 'n baie sterk bewoorde verklaring"   -   soos oor die UV-voorval   -   in die openbare pers oor plaasmoorde uitgereik? Hanekom vra :  "Hoe word 'n herhaling van soortgelyke insidente voorkom?"  Vra ons kerkleiers hulself dieselfde vraag af wanneer dit by plaasmoorde kom   -   traumatiese gebeure wat met lewensverlies, intense hartseer en dikwels die uiterste wreedheid gepaard gaan?

Hanekom sê  "dat enige handeling wat die menswaardigheid van medeburgers aantas, ten sterkste veroordeel moet word".  Nou vra lidmate of die kerk ook, konsekwent, sy veroordelende stem ná elke plaasmoord in die openbaar laat hoor?

Die kerk se diepe versugting, aldus Hanekom, is om 'n weg te vind  "waar al ons kinders nuut oor mekaar dink. Hiertoe wil die kerk hom graag verbind."  Wil Hanekom nie hierdie kerklike verbintenis tot 'n wegsoeke   -   is daar 'n ánder weg as die kruisweg   -   duideliker en in méér praktiese terme uitspel nie?

Volgens Hanekom wil die kerk  "sy diepe meegevoel uitspreek teenoor alle mense in Suid-Afrika wat op grond van hul velkleur vernedering en marginalisering ervaar."  Lofwaardig, ja, maar sluit dit ook slagoffers, van verskillende velkleure, van plaasmoorde in? Hanekom sê verder : "Ons (NG Kerk) sou graag wou hande vat om mee te werk aan 'n land waar hierdie situasie (UV-insident) omgekeer word."  Kan lidmate verwag dat hierdie omkeringsversugting  ook  verwys na 'n terugkeer na die onfeilbare Skrifwaarhede in sy totaliteit?

Die UV-insident, en die buitelandse reperkussies daarvan, kan nie gesanksioneer word nie ; net so óók nie die volgehoue plaasmoorde nie, met die vraag of die buiteland in dieselfde mate ook van plaasmoordinligting voorsien word.

Die vraag aan die NG Kerk is óf hy hom ook dringend en konsekwent in die openbaar uitspreek oor elke plaasmoordinsident, of nie. Sou die kerk inkonsekwent hierin wees, mag lidmate dit beslis nie ignoreer nie. Sommige ervaar rééds 'n wanbalans in kerklike openbare beswaarmaking teen onreg van watter aard ook al. Laat die kerk dus nie een ding doen, en die ander nalaat nie.

No comments:

Post a Comment