Die afbrekende kritiek teen die Buchan-byeenkomste is vermoedelik slegs één simptoom van 'n veel groter onderliggende sindroom binne die huidige Christelike geloofsgemeenskap. Ek noem dit 'n afvalligheidsindroom. Afvalligheid is geen mitiese versinsel vir hulle wat die Woord onvoorwaardelik aanvaar en glo nie. 1 Timoteus 4:1-2, Hebreërs 6:4-6, en 2 Petrus 2:1-3 waarsku ons profeties daarteen.
Twee "opponerende geloofskampe" kom as't ware teenoor mekaar te staan ; die kamp wat die "wetenskaplik verligtes" en "evolusionêr-revolusionêres" genoem kan word, wat op húl beurt weer na die ander kamp as "fundamentaliste" verwys en "anti-evolusionêr en tradisioneel" genoem kan word.
Eersgenoemde kamp blyk 'n tuiste te bied vir diegene wat 'n modernistiese en post-modernistiese godsdiens nastreef wat die spanning tussen geloof (tese) en verstand (antitese) probeer sintetiseer deur die Bybel te "korrigeer" op grond van "wetenskaplike insigte" en dusdoende gedeeltes van die Bybel vermitologiseer op 'n grondslag van "ons weet van beter as die Bybelouteur (God) self".
Kamp twee blyk 'n tuiste te bied vir diegene wat 'n onveranderlike "vir-alle-eeue"-godsdiens nastreef op grond van die Woord van 'n God wat sélf nié verander nie. Geloof self "evolueer" nie, en daarom bly die Skrif in sy totaliteit onveranderlik van toepassing vir álle tye, raak dit nie uitgedien nie en kan dit nie as "mites" agter gelaat word nie ; gegrond op 'n kinderlik onvoorwaardelike aanvaarding van die totale Bybelinhoud.
In sy Ballade van die Bose sê Van Wyk Louw treffend : "Die veles meen hulle ken my gesig, maar ek (die Bose) skuil té glansryk, té na aan die lig (Goddelike waarheid)". In die lig van hierdie poëtiese "stelling" móét ons dus vra : Wie van "dié lig" en wie wel so "ná aan die lig" ? Hieromtrent moet elkeen van ons self besluit en antwoord.
No comments:
Post a Comment