Ek het goeie begrip vir Otto Terblanche se lofrede vir Mandela in sy, "Mandela skuif Afrikaners nie langs kantlyn" (DB,11.07), waaromtrent ek hom ook veel gelyk kan gee. Dit is egter uiters noodsaaklik - as teenvoeter vir misleiding én ter wille van die waarheid - om duidelik te onderskei tussen 'n vóór- en 'n ná-Robbeneiland Mandela. Terblanche skets vir ons die ná-Robbeneiland Mandela wat nié die Mandela-era as geheel in 'n gebalanseerde perspektief stel nie.
Met die oog op dié twee onderskeibare Mandelas, het ek dit (let wel in vraagvorm; nié in aanklagvorm) in my skrywe, "Geweld deel van Mandela se nalatenskap" (DB,08.07), gehad oor die vóór-Robbeneiland Mandela, en toe die vraag gestel óf die geweld van dié Mandela-fase ons verlaat het - óf Mandela dus daarin geslaag het om dié geweld te beëindig - en of hy dit nie kon/wou doen nie, en daarom as nalatenskap steeds met ons is. Intussen lees ek dat die oud-SAP-brigadier, R.Palla, geweld as Mandela-nalatenskap bevestig (DB,11.07).
Ek beskou my vraag nie as 'n onredelike vraag nie. Vanwaar dan die rewolusionêre geweld wat ons vandag in vele vorme steeds beleef as dit dan nie 'n voortsetting is van die vóór-Robbeneiland Mandela-era, wat hy nie kon/wou beëindig nie - nou gekamoefleer deur die mooiklinkende "amptelike" Nasionale Demokratiese Rewolusie (NDR)?
Dit is my grondwetlike reg om dié waarheidsoekende vraag aangaande Mandela te mag vra, 'n reg wat ds. Pierre Grigor (DB,09.07) en Conrad (DB,10.07) my duidelik nie gun nie, maar my wil ontneem.
No comments:
Post a Comment