Die wit Afrikaner se vorming, vooruitgang en prestasies het dikwels geskied "ten spyte van", maar ook "danksy". So beweer E.P. du Plessis in die boek: "'n Volk staan op - Die Ekonomiese Volkskongres en Daarna".
So het die Afrikaners gevorder "ten spyte van" 'n verarmende en isolerende Groot Trek; vertraagde kennismaking met die Nywerheidsomwenteling; twee oorloë teen 'n imperiale wêreldmoondheid; onsimpatieke vreemde owerhede; onbeholpenheid in 'n vreemde stadsomgewing; en so meer.
Afrikaners het ook vooruit gegaan "danksy" begaafde individue in volksgeledere; instellings soos die Reddingsdaadbond, Ekonomiese Instituut, Afrikaanse Handelsinstituut en F.A.K.; ondernemings soos Sanlam, Santam, Volkskas, Federale Volksbeleggings en Nasionale Pers; gebeurtenisse soos die eerste Ekonomiese Volkskongres van 1939; en so meer.
En nou sê Clem Sunter so onlangs as 24.03.2010 in 'n stuk getitel : "The economic liberation of Afrikaners", die volgende : "It is an ironic twist of fate that so far the real beneficiaries of the ending of apartheid are...the Afrikaners.
"After 1994...Afrikaners were out of power...They had to take a leaf out of Steve Biko's book : you are on your own and will have to fend for yourself. And they have done so - fantastically well."
Sunter vervolg : "Afrikaners have a collective consciousness which is the spiritual foundation of an effective commercial network. Language, religion, culture and a common outlook on life (volkseienskappe) bind them into teams that are almost unbeatable when challenged by less cohesive competitors."
Vandag word die nageslag van Afrikaner-baanbrekers behandel asof hulle parasiete is wat géén bydrae gelewer het tot die ontwikkeling van die S.A.-infrastruktuur nie. Afrikaners moet dus nié toelaat dat hulle gekondisioneer word tot 'n "ekskuus-tog-dat-ek-lewe" houding nie.
No comments:
Post a Comment