Wees versigtig met uitsprake oor Kersfeesgesindheid

Zahn van Zyl (16.12) beweer dat die "ongevoelige" doodry van 'n hond op 'n besige verkeersweg in dié dae op die motoris se "Kersfeesgesindheid" dui. Volg dit dan daaruit dat iemand wat 'n hond gedurende Paasfeestyd doodry, dit ook sal dui op sy Paasfeesgesindheid? Ek vind dit vreemd. Duidelik maak Van Zyl sekere afleidings uit mense se gedrag aangaande hul gesindhede.

Hoe dit ook al sy, Van Zyl vestig die aandag op die belangrikheid van die "regte" Kersfeesgesindheid. Manifesteer dié gesindheid sigself nie basies op een van twee wyses nie: materieel-sekulêr of kerklik-spiritueel?

Vir my vind eersgenoemde gesindheid, sonder veroordeling, uitdrukking in kersfeesadvertensies in ons posbusse, koerante en op TV; in ons dolle geskarrel met oorvol winkeltrollies gelaai met kos, drank en geskenke; kersbome, -vader, -liggies en  -musiek soos "Jingle Bells", ens., myns insiens deelname aan 'n grootliks gekommersialiseerde kersfees, dog tegelyk bewus van ons in-die-wêreldwees, maar nie van-die-wêreldwees, en daarom nie noodwendig doelbewustelik aan die wêreldse meedoen nie.

Selfs ook binne kerklik-spirituele konteks mag Kersfeesgesindhede bevraagteken word. Vir my, weer eens, behels kersfees, benewens Sy koms/geboorte  as vervulling van die eeue-oue Messiaanse belofte, ook Sy totale lewe van lering, lyding, sterwe, opstanding en hemelvaart met 'n nuwe belofte van Sy wederkoms. Juis in laasgenoemde lê vir my die ware seën van kersfees opgesluit, en nie net in 'n fiksering op 'n stal-  en kriptoneel nie.

Mense is vry om hieromtrent van my te verskil sonder dat ek hulle gaan beskuldig van 'n verkeerde Kersfeesgesindheid. Dit bly steeds moeilik, indien nie onmoontlik, om mense se hartsingesteldheid, ook teenoor kersfees, vanuit hul gedrag te probeer beoordeel. Hieromtrent het elkeen van ons 'n keuse. Laat ons ons self dus maan tot versigtigheid aangaande uitsprake oor mense se Kersfeesgesindheid.

Laat ons trou bly aan die Gelofte

Dingaansdag, Geloftedag, Versoeningsdag   -   opeenvolgend beklemtonende name vir die historiese Slag van Bloedrivier op 16 Desember 1838. Om goeie redes heg nie alle Suid-Afrikaners dieselfde betekenis aan dié dag nie.

Naamgewing beklemtoon die sentraalstelling van iets kernbelangrik. As Afrikanernasaat staan die 1838-Gelofte vir my sentraal; vandaar my keuse vir Geloftedag, dog sonder uitsluiting van die versoeningsgedagte.

Beide rolspelers en gebeureverloop van 16 Desember 1838 is histories onomkeerbaar, 'n oorlewingstryd om volksvoortbestaan vir die Trekkers teen 'n Zoeloe-oormag van tussen 12 000 en 15 000 krygers waartydens 'n Goddelike ingryping sou geskied.

Vanwaar die Trekkers en waarom dié 1838-Slag? Selfs by vele Afrikaners is dié geskiedenis nie meer algemeen bekend nie. Na militêre verowering van die Kaap in 1806 word onverbiddelike Engelse gesag gevestig wat 'n vrye en onafhanklike bestaansruimte in die land van hul geboorte aan die Nederlandse koloniste   -   reeds vir 150 jaar gevestig   -   weier. Bekend as Trekkers, sou vele die onsimpatieke Engelse kolonie verlaat. Redes vir dié Trekbeweging is in Piet Retief se "Manifes" in "The Graham's Town Journal" van 02.02.1837 gepubliseer.

Die soeke na 'n nuwe tuiste bring die Trekkers uit by onderhandeling met Dingaan vir grondgebied, kom hulle sy voorwaardes daartoe na, volg 'n ooreenkoms, en word 'n traktaat mede-onderteken. Dingaan pleeg egter verraad deur Retief en sy manskappe te vermoor en etlike kleiner Trekgeselskappe word uitgewis.

Reaksie van Trekkerkant is 'n strafekspedisie teen Dingaan. Andries Pretorius neem hierin die leiding, en voorafgaande tot die Slag 'n Gelofte onder leiding van Sarel Cilliers teenoor God afgelê, wat uitloop op 'n Trekkeroorwinning op 16 Desember 1838.

Hoe vergelyk toestande in 2017 met dié van 1838? Na onderhandelinge (Kodesa) beskik ons oor 'n "traktaat" (grondwet). Die frontaanvalle op die 2017-slagveld is tans strategies-verraderlik veel meer kompleks as net militêr soos in 1838, steeds met dieselfde vernietigende doel. Dit pas ons dus om trou te bly aan die Gelofte.

Max verveel met sy kritiek op Afrikaners

Max du Preez besit die vermoë om Afrikaners wat van hom verskil grensloos te irriteer met sy volgehou aanvallende kritiek soos ook nou weer blyk uit sy "Afrikaners is nie spesiaal" (14.11). (Wanneer het Afrikaners gevra om 'n buite-grondwetlik spesiale posisie in SA?) Hierin gryp hy Swart Maandag van 06.11 se protes teen plaasmoorde as stok om Afrikaners mee te slaan.

Hy sê: "Ek is 'n Afrikaner...'n nasaat van Voortrekkers en Boerekrygers." Wie wil hy hiermeee beïndruk, en maak hy afkoms tot waarborg? Baie Afrikaners kan dieselfde sê. Aartskommunis Bram Fischer was die seun van die konserwatiewe Afrikaner-premier van die destydse Oranjerivier-kolonie (1907-1910), Abram Fischer. Nee, afkoms bied geen waarborg nie.

Max sê: "Ek is 'n ingeligte, denkende mens (wat)...die geskiedenis...ontleed en verstaan." Impliseer hy dat ander nie ook ingelig denkend en tot analise en begrip in staat is nie? Hoe korrek is sy "ontleding" as hy geen blyke toon van die bestaan van 'n Afrikanertipologie, waarvan hy slegs een tipe verteenwoordig, met ook ander tipes soos die volkse Afrikaner oor wie se koppe hy voortdurend vurige kole van kritiek uitgiet?

En hoe goed "verstaan" hy ons geskiedenis as hy na die ou landsvlag as "apartheidsvlag" verwys, 'n vlag wat na 'n lang parlementêre stryd in 1928 as Unievlag aanvaar is   -   20 jaar vóór die apartheidsbedeling   -   waaronder ook Afrikanerbloed gevloei het vir die vryheid van ander tydens WO2 en die Koreaanse Oorlog? Max is histories opportunisties. Net politiek korrektes verwys na 'n "apartheidsvlag".

Soos vele ander, ly ook Max aan oikofobie. Simptome van dié fobie is 'n selfafkeer en 'n "weg-met-ons" mentaliteit. Oikofobe toon 'n sterk neiging om hulle toegewend aan te pas by eisestellende groeperinge en spoor ook ander aan om dieselfde te doen onderweg na selfvernietiging.

Het ons nie nou al genoeg gehad van Max se vervelige getokkel op sy eensnarige Afrikanerkritiek-instrument nie?                 (ngn)

ANC-regering vir insident te blameer

Ek deel nie in die skrywersmening van "Doodskisvonnis:Sulke voorvalle moet gestraf word" (31.10) nie. Dié skrywer beweer "dit het plaasgevind in die konteks van kru rassisme." Louter snert. Dit het darem net té gerieflik geword om telkens wittes as sagte teikens blamerend te veroordeel, en sodoende rassespanning en  -polarisasie   -   politiek korrek  -   lewendig te hou.

Victor Mlotshwa is met gesteelde koperdraad betrap waarna hy die twee wit boere met optrede teen hul oeste en vrouens gedreig het (28.10) midde in 'n plofbare klimaat waarin plaasaanvalle en  -moorde hoogty vier. Mlotshwa is nié tydens dié insident beseer nie, en selfs van die getuienis is teenstrydig gevind.

Hoe vergelyk die noodlottige teistering van Suna Venter skaars vier maande gelede met dié van Mlotshwa? Daar is op haar geskiet; sy is ontvoer; by drie geleenthede aangerand; haar motor se bande en remkabels gesny; in die gesig geskiet; vasgebind aan 'n boom en die gras rondom haar aan die brand gesteek. Dit alles het haar dood veroorsaak. Maak u eie gevolgtrekking hieruit.

Van die vroeg-Julie SAPD-aangekondigde ondersoek na Suna se dood het daar dusver, spreekwoordelik, net mooi dadels gekom. Vonnisoplegging van die twee wit boere is met breë glimlagte begroet deur Mlotshwa, ANC,DA en EFF "met 'n gejuig en handeklap..."   -   'n regterlike vonnisoplegging van duidelik politieke belang.

Natuurlik het Oosthuizen en Jackson fouteer deur die reg in eie hande te neem. Hoeveel boere het nie al gevoel dat die SAPD en die regstelsel hulle telkens in die steek laat nie? Hoeveel keer het ook swartes self nie die reg in eie hande geneem nie, en verneem ons ooit weer daarvan?

Nee, dié insident het niks, maar niks, met rassisme te make nie, maar wel alles met 'n vrotsige ANC-regering wat daarvoor blameer moet word, omdat hy nie sy primêre taak van burgerlike beskerming nakom nie.

Sola Scriptura-kerk kan nie "gay onreg" bely

In sy "Eers apartheid, nou gays" (14.10) sê dr.Frits Gaum : "Die NGKerk...het...finaal van apartheid ontslae..." geraak, en vra dan of "...die Afrikaanse kerke (daaruit)...'n les geleer" het. Hy sê: "Dit bly verstommend dat die NGKerk, wat so 'n enorme fout gemaak het met (apartheid)...nie die parallel raaksien met die onreg...teen gay mense...nie. Daar sal 'n dag kom dat die Kerk...sy skuld in dié verband sal moet bely."

Gaum verswyg die kritiek-belangrike Sola Scriptura-beginsel   -   slegs die onvervalste Woord van God en niks anders nie   -   as 'n fondamentsteen waarop die Ware Kerk van Christus gebou is. Die Gaumstandpunt het essensieel met Woordvertolking te doen.

Daar is twee vertolkingswyses van die Bybel: 1.die meganiese interpretasie (MI) wat sê die Bybel is Goddelik geïnspireerd en onveranderlik, en 2.die organiese interpretasie (OI) wat beweer die Bybel is slegs histories-menslike woorde oor God en Sy skepping en daarom veranderbaar om die eietydse situasie te pas. Dié twee interpretasiekontekste hou implikasies in vir verskille in kerkwees.

'n Paradigmaskuif vanaf die MI na die OI van die Bybel is waarneembaar in die NGKerk. Dié kerk se "finale ontslae" raak van apartheid is gedeeltelik hieraan toe te skryf. Baie opvallend het beide NGKerk-  en NP-beleid hieromtrent sáám verskuif. Indien die NGKerk op grond van sy MI-OI-skuif apartheid kan veroordeel, kan dit vir Gaum ook dié kerk se "onreg...teen gay mense" veroordeel.

'n Veranderde sosiale samelewingstruktuur, asook die invloed van die bevrydingsteologie, het veel bygedra tot die NGKerk se OI-gebaseerde beleidskuif ten opsigte van apartheid. Presies dieselfde geld die gay-kwessie waaromtrent wetenskaplike aansprake vir die OI-aanhangers swaarder weeg as die duidelike Bybelse uitsprake daaroor.

NGKerk-skuldbelydenis oor die "onreg...teen gay mense" is slegs moontlik binne 'n OI-gedrewe kerk; nie binne 'n MI-gedrewe Sola Scriptura-kerk nie.          (ngn)

Vraag wat post-1994 Afrikaners konfronteer

Ek bewonder dr.Irving de Swardt se geloof wat spreek uit sy "Afrikaner sal regkom, soos tevore" (19.09), wetende dat Afrikaners by verskeie geleenthede in die verlede uit diepe ellende herstellend weer kon opstaan en "regkom, soos tevore". Gaan hulle dit dié keer ook weer regkry?

Het ons kenmerkende volkskarakter onveranderd dieselfde gebly as dié van ons strydende voorsate? Van wyle dr.D.F.Malan se aanmoediging om te glo in God, ons volk en onsself, gaan daar vandag weinig meer inspirasie uit. Wyle Siener van Rensburg het verwys na Afrikaners se "donkerste uur" in hul geskiedenis. Is dit dalk nou? Toe Simson die geheim van sy krag openbaar het, is hy geketting, sy oë uitgesteek en moes hy die vyand bespottend vermaak.

Doemprofesie? Nee. Realisme? Ja. My kommer oor ons volksvoortbestaan berus op eksterne sowel as interne oorwegings. Hoef enigiets bygevoeg te word by wat ons almal reeds weet   -   ekstern feitelik aanwysbaar   -   hoe die lot van wit Afrikaners, en hul toekomsvooruitsigte, sedert 1994 onder ANC-bewind verslegtend verander het?

Interne veranderinge binne die volkshuis is 'n selfs groter bron van kommer. Enkele voorbeelde: as vroeëre kerkvolk met 'n eie volkskerk is dié vernietig; die getransformeerde kerk het die volk die rug gekeer; die sterk band tussen huis, kerk en skool, waarbinne die volksjeug gevorm is, is vernietig; ons volksverlede word doodgeswyg; duisende talentvolle jong Afrikaners verhuis oorsee, terwyl werkloos verarmde volksgenote hul in wit plakkkerskampe bevind. Dié lys gaan voort.

Geoordeel aan ontwikkelinge in Duitsland, Nederland, Frankryk en Swede, word hard gepoog om nasionale-  en volksgrense te vernietig en volksidentiteite prys te gee in ruil vir burgerskap van 'n geglobaliseerde wêreldgemeenskap. Geld dieselfde die Afrikanervolk?

Na die mislukte 1914-rebellie om onafhanklikheidsherstel, sê J.van Melle se Bart Nel: "Ek is nog hy." Vandag, 100 jaar later, word die post-1994 Afrikaner gekonfronteer met die vraag: "Is ek nog hy?", die antwoord waarvan die voorwaarde is vir ons "sal regkom, soos tevore" Tensy sy wil om voortbestaan duidelik weerspieël word in sy antwoord, is dit ikabod met die Afrikanervolk.

Zumastorm bedreig SA se voortbestaan

Soms is daar simboliese parallelle te vind tussen gebeurtenisse wat in ruimte en tyd van mekaar verskil. Aleid van Rhijn se boek: "Die Waters Kom!"   -   uit Nederlands vertaal   -   dui op 'n simboliese ooreenkoms tussen die Nederlandse 1953-watersnood en ons eie huidige Suid-Afrikaanse noodsituasie, beide gekenmerk deur onbeheerbare krisis en tragiese verlies.

Op dramaties spannende wyse verhaal Van Rhijn die gebeure van die nag van 31 Januarie op Sondag 1 Februarie 1953 toe talle Nederlandse seedyke tydens springgety meegegee het voor stormsterk windopgeswiep angsaanjaende branders wat die drooggeleg laagliggende polderlandskap met grootskaals tragiese verlies aan lewens en eiendom oorstroom het.

Ek vind die volgende verwysings na dié vloedramp simbolies subtiel toepaslik op die na-1994 Suid-Afrika: "Die nag om twee-uur begin die dorpsklok lui; die alarmteken...Die water op die werf begin geheimsinnige klein golfies maak...Die stygende water dwing die huisinwoners na die solder, en druk hulle uiteindelik teen die dakpanne vas...hulle veg om oorlewing..."

Met weinig verbeelding nodig, merk die geestesoog hoe die daargestelde "dyke"   -   wat ons samelewingsgemeenskap teen die aanslae van misdaad-, moord-, verkragtings-, bendegeweld-, armoede-, staatskapings-  en korrupsiegolwe moet beskerm   -   onder "dykbreuke" swig en, met tragiese verlies van lewens en eiendom van indiwidue, gemeenskappe en die staat, ons nasionale samelewing oorspoel.

Sedert die Zuma-era het dit "nag" geword en lui Suid-Afrika se "alarmklok" sonder ophou. Saboterende "dykbreuke" onder sy bewind het reeds gelei tot die gedeeltelike oorstroming van ons onderhandelde demokratiese "polderlandskap" met onberekenbare skadeverlies. "Geheimsinnige klein golfies" onder Zuma het reeds aangegroei tot verwoestende branders wat hulself ook teen die "hoofdyk"   -   ons grondwet   -   opwerp. Mag ons geregtelike "dyk" egter ferm bly staan en voorkom dat Suid-Afrika in die Zumastorm vergaan.

Kopstampery oor intellektuele kapitaal

Europese intellektuele kapitaal (Eik) het aanwysbaar versnelde ontwikkeling, vooruitgang en welvaart sedert 1652 na Suid-Afrika gebring, soos wat dit ook welvaartsvoordele in ander wêrelddele in lande soos die VSA, Kanada, Australië en Nieu Zeeland tot gevolg gehad het.

Delende in dié Eik-poel, het Suid-Afrika deel geword van 'n internasionaal florerende welvaartsekonomie tot en met 1994. Sedertdien huldig die ANC, volgens Afrika intellektuele kapitaal (Aik), 'n totaal ander siening van welvaart en die skepping daarvan. Die praktyk dui egter daarop dat armoede eerder toeneem as afneem onder aandrywing van Aik.

Die sterk rasgedrewe ANC openbaar 'n antagonisme en vyandigheid teenoor die Eik, en word laasgenoemde gestrem deur allerlei beperkende ANC-ingestelde maatreëls. Op 'n ontkennende en waarderinglose wyse verrnietig inheemse Aik die eeue-oue gevestigde "beleggingsopbrengste" van die uitheemse Eik.

Die ideologiese kopstampery tussen die Eik en die Aik strem groei en vooruitgang van die Suid-Afrikaanse ekonomie; so nodig vir werkskepping, armoedeverligting en nasionale stabiliteit.

Aik poog om die Eik in die swaks moontlike lig te stel, binne- sowel as buitelands, terwyl, ironies, pres.Zuma en sy vriende kwistig parasiteer op die finansiële vrug daarvan. So is, agterbaks en in die geheim, Bell Pottinger se dienste bekom om "die reeds sensitiewe rasseverhoudinge in Suid-Afrika uit te buit" waarvoor, onder meer, die kwaadwillige term "wit monopoliekapitaal" (25.08) geskep is.

Die verontrustend Eik-dreinerende emigrasiestroom na die buiteland is 'n simptoom van waardevolle intellektuele kapitaal wat Suid-Afrika verlaat wat andersinds in die opheffende belang van alle landsburgers aangewend kon word. Hiervoor is alleen die ANC en sy Aik te blameer.

Skuil daar dalk iets profeties in wyle N.P.van Wyk Louw se: "Miskien sal niemand later mooi dinge van ons (wil) weet", maar, bemoedigend daarby: "dat ons nie kon gebuig word soos húl geweld dit wou..."?

'n Nou, miskende, verbygegane tydperk

In sy brief: "US:Uitnemendheid, nie maklikste" (DB,08.16), sê  Pieter Hurter dat die huidige US-rektor, prof.Wim  de Villiers,  die "maklikste opsie...voorhou wanneer kernprobleme om 'n oplossing vra." Dié "maklikste opsie (sal)...die doodskoot vir Afrikaans by die US beteken (en)...dié doodloopstraat is vir almal duidelik...behalwe vir...prof. De Villiers."

Sonder enige poging tot 'n vergelyking van US-rektore, tel ek my seëninge dat ek aan die US kon studeer tydens die rektorskap (1954-1969) van wyle prof.H.B.Thom, 'n nou, miskende, verbygegane tydperk.

Volgens wyle prof. Bun Booyens was hy die seun van 'n Paarlse onderwyser wat met die uitbreek van die Tweede Vryheidsoorlog (1899) hom in die Vrystaat bevind, by die Boeremagte aangesluit, aan verskeie veldslae deelgeneem het, en uiteindelik na Indië verban is.

Vanuit huis, kerk en skool was prof.Thom 'n ware Afrikaner wie se invloed en oortuigings die ganse universiteits- en studentegemeenskap sestien jaar lank deursuur het. Hy het gesê "dat die Universiteit van Stellenbosch uit die nood van die Afrikanervolk gebore is (en)...in 'n diepe behoefte van die volk voorsien het; omdat hy al vroeg 'n volksuniversiteit geword het...Baie het daarvan gehou, baie ook nie."

Die Thom-tydperk het 'n omgewing geskep waarbinne ek, vanweë 'n gemeenskaplike taal-, kultuur- en geloofsomgewing, my volkome tuis gevoel het. Op al drie gemelde terreine, en nog meer, het prof.Thom sy stempel landswyd afgedruk.

Van hom het wyle dr.S.J.Gericke gesê: "Ek noem hierdie groot Afrikaner ook 'n groot Kerkman..", terwyl D.J.Viljoen, destydse hoofsekretaris van die FAK, gesê het: " 'n Mens sou boekdele kon skryf oor die aandeel wat hierdie man aan die georganiseerde kultuurlewe van die Afrikaner gehad het...", waarvan sy ywer vir die Afrikaanse taal 'n kernfaset was.

Is dit 'n geval van slim vang sy baas?

Ek reageer op Slimmer se brief: "Godsdienstiges hou nie van feite" (DB,07.08). Vanuit sy skuilnaam lei ek af dat sy eie geloof sterk in die menslike rede/verstand/intellek veranker is, en sy kritiek op die godsdienste en gelowe van ander daaruit voortkom.

Van geloof en godsdiens sê Slimmer: "(dat) daar weinig geloofwaardigheid in enige van die gelowe bestaan (en)...as gelowe op feite (Slimmer se "feite") gegrond was, was dit nie gelowe nie (asook)...gelowe stimuleer die ekonomie", en daarom "maak dit sin om gelowe te bevorder"   -   asof gelowe die ekonomie moet dien.

Ek wys slegs op twee van Slimmer se mistastings. 1.Behalwe sy eie verstandsverabsoluterende mensbeskouing, negeer hy dié van ander. Die mens is egter ook 'n kenbare dog misterievolle wese wat dinge kan transendeer, dit wil sê bokant die sintuiglik waarneembare en verklaarbare dinge kan uitstyg. Teenoor Slimmer se eng beskouing, gee laasgenoemde erkenning aan die veelheid van menslike dimensies, waaronder ook sy geloofs-  en godsdienstige dimensie.

2.Hy ignoreer ook die veelheid van kontekste waaruit feite tot ons spreek, soos, byvoorbeeld, waarnemings-, ervarings-, teoreties-wetenskaplike en ook geloofsfeite. Slimmer se verabsolutering van verstandsfeite, aangewend as kriteria vir gelowe en godsdienste, vind ek arrogant.

Slimmer se standpunt jeëns godsdienstige gelowiges getuig van 'n sofistiese ingesteldheid. Sy aanvallend veroordelende ingesteldheid benadeel in plaas van om verhoudings te bevorder. Dit is duidelik dat, benewens 'n behoefte aan verstandsmense, daar 'n groter behoefte aan verstandige mense bestaan. Het ons hier 'n geval van slim(mer) vang sy baas?

Mag die skille betyds van hul oë val

Johan Theron (DB,29.07) se kritiek op my skrywe (DB,22.07)   -   dat ek kwansuis die lesers "mislei" met my verwerping van die evolusieleer en aanvaarding van die skeppingsleer   -   is wroegingloos ignoreerbaar; sy Godontkennende belediging van Jesus Christus egter nie.

So, wat sê Theron van Christus? 1 Ons kan glo alleen weet wie ons is danksy Charles Darwin; 2 Jesus was 'n gewone mens soos ons; 3 "...sy sogenaaamde opstanding en verlosserstatus is bloot 'n mite"; 4 Jesus was 'n "politieke martelaar" soos Steve Biko, en 5 die gelykstelling van Jesus met Mandela   -   die enigste "twee mense" wat na 500 jaar nog onthou sal word.

En, nee Theron, die mens, na Gods beeld geskape, is geen "spesie" nie. Watter belediging om só na die kroon van Sy skepping te verwys.

'n Kort kop agter Theron, is JT (DB,28.07) wat sê dat: "Jesus...glad nie so uniek...hom aan ons voordoen nie (en)...ander gelowe beskryf hom as die grootste valse profeet. Mandela se vertoning van liefde en vergifnis het die ganse wêreld aangegryp..." Moet hieruit afgelei word dat Mandela se "liefde en vergifnis" dié van die "valse profeet", Jesus Christus, oorskrydend te bowe gaan?

Die wyse koning Salomo se raad aan my om dié twee here te antwoord, is: "Moenie 'n dwaas...op net so 'n dwase manier antwoord nie; hy sal dink jy is soos hy" (Spreuke 26:4). Sy pa, koning Dawid, definieer 'n dwaas soos volg: "Die dwaas dink daar is geen God nie" (Psalm 53:2).

Mag die skille betyds van hul oe val ter wille van hul ewigheidsbestemming.

Inderdaad, wek ons uit dié valse vrede

Ewe onnadenkend vroom sing ons in die kerk: "Wek ons, Heer, uit valse vrede!" (LB 235), maar ons slaap geestelik ongestoord voort. Inderdaad leef ons in 'n tyd van valse vrede, nasionaal sowel as internasionaal. Getuig ons rekordhouding van moord-, verkragting-, misdaad-  en tronksyfers enigsins van ware vrede? Inderdaad, wek ons uit dié valse vrede.

Dan volg: "...God die Vader, die Almagtige Skepper van die hemel en die aarde..." as een van die twaalf artikels van die Apostoliese Geloofsbelydenis. Hoeveel teoloe en predikante, dié belydenis ten spyt, staan nie vandag afsydig teenoor die skeppingsleer en omarm eerder die evolusieleer nie? Hoeveel kerklik-geestelikes staan vandag akkommoderend simpatiek teenoor die LGBTI-fenomeen ongeag Bybelse uitsprake daaromtrent? Inderdaad, wek ons uit dié valse vrede.

Mandeladag, jaarliks 18 Julie  -   suiwer sekulêr-humanistiese menseverering   -   oorskadu Kersdag, 'n gekommersialiseerde winsbejag geworde dag. Die afgelope jaarlikse "Trek for Mandela"-dag na berg Kilimanjaro geniet groter mediadekking as die jaarlikse herdenking van die gebeure buite Jerusalem op Hoofskedelkoppie. Die ware Verlosser moet plekmaak vir die skynverlosser. Inderdaad, wek ons uit die valse vrede van dié verlosser.

Mandela het nooit geweld en terreur afgesweer nie. Terreur is, daarom   -   in verskeie vorme wat ons daagliks beleef   -   'n voortsetting van sy nalatenskap. Boon (DB,19.07) sê: "...liewe Madiba...mag die Here jou nalatenskap nog baie jare vir ons spaar." Inderdaad, bewaar ons van dié valse vrede wat Boon propageer.

Waarom ignoreer ons steeds waarskuwingstekens, soos uiterste armoede, uitmergelende droogtes, vernietigende brande en endemies korrupte ANC-leiers, teen heersende valse vrede? Inderdaad, wek ons uit dié valse vrede.

Suna Venter sterf vir waarheid en mediavryheid

Was ek daartoe bekwaam, sou ek 'n elegie oor wyle Suna Venter wou skryf, 'n dapper vrou, hewig aangeval deur onsigbare magte van die duisternis wat haar, uiteindelik deur die dood, tot waarheidswye sou bring. Dié tragiese gebeure durf nie onder die mat gevee word nie; geregtigheid moet geskied.

Kulminerend in haar vroegtydige dood, is Suna geteister deur bose magte en wel by wyse van aanranding, ontvoering, doodsdreigemente, huisbrake, in die gesig geskiet, haar motor se remkabels en motorbande gesny, aan 'n boom vasgemaak en die gras daar rondom aan die brand gesteek   -   die terreuromvang wat sy moes verduur en verwerk.

Suna se dood lei tot talryke vrae soos: wie is die gesigloses wat haar graag dood wou sien? Hoe sterk is die owerheidswil om die aandadiges te ontmasker? Gaan daar nog verdere slagoffers, soos Suna, van dié demoniese magte wees?

Ek wil vertrou dat Suna se dood nie tevergeefs sal wees nie, maar dat haar heldhaftige voorbeeld vir ons as inspirasie mag dien. Mag die geskiedenis haar onthou as eietydse heldin wat haar vreesloos verset het teen die leuen en magsmisbruik, en met haar lewe moes boet vir die waarheid in die stryd om mediavryheid   -   'n vryheidsvegter teen die Zuma-hegemonie.

Ons salueer 'n onverskrokke vrou. Sy verdien vereer te word met 'n nadoodse dapperheidstoekenning, en 'n plek ingeruim te word vir haar in die galery van volkshelde en  -heldinne.

Die Zille-twiet raak alle Suid-Afrikaners

Reaksie op die gewraakte Zille-twiet wek die indruk dat slegs swartes onder kolonialisme gely het. Dit is so omdat kolonialisme vandag tot 'n opportunistiese speelbal in die politieke spel gemaak word. Afrikaners en bruin mense was ook slagoffers daarvan. As swartes dié twiet as kwetsend ervaar, waarom dan nie ook Afrikaners en bruin mense nie?

Van wit, swart en bruin se historiese verset teen kolonialisme  -  eers teen Nederlandse en daarna Britse kolonialisme  -  is die Afrikaners se stryd daarteen waarskynlik die beste geboekstaaf. Afrikaners se volgehoue stryd om vryheid en onafhanklikheid  -  deur bloedvergieting gekenmerk tydens gebeure soos dié van Slagtersnek, die Groot Trek, twee Vryheidsoorloë en die 1914/15-Rebellie  -  sou uiteindelik kulmineer in die Balfourverklaring (1926) en die Statuut van Westminster (1931) as inleiding tot die beëindiging van kolonialisme.

Sou swartes na Afrikaners as koloniste verwys, begaan hulle 'n fout. Ons bestaan pas nie die definisie van koloniste nie. Ook ons was Britse onderdane. Na 365 jaar het ons geen oorsese moederland meer waarvan ons burgers is en wie se belange ons hier bevorder nie.

Wat historiese kolonialisme betref, bevind swartes hulself nie in 'n unieke posisie nie.Hulle kan dus nie dié historiese tydperk in ons geskiedenis net vir hulself opeis terwyl Afrikaners en bruines ook in 'n worstelstryd met kolonialisme gewikkel was nie. 

Verwyder daarom die oogklappe en kyk vanuit 'n onbevange historiese perspektief na die Zille-twiet, en kom tot die besef dat nie net swartes daardeur geraak word nie, maar wel alle Suid-Afrikaners.

Doen die DA sy naam gestand met Zille?

Skerp verdeeldheid in DA-partygeledere kenmerk die Zille/kolonialisme debakel, en ons kan maar net gistende spekuleer oor die aanvang, verloop en afloop daarvan.

Kom ons veronderstel dit was 'n swart persoon op besoek aan Singapoer waar sy in helder waarnemingsoomblikke tot dieselfde gevolgtrekkinge gekom het as Zille en dit getwiet het, wat sou die reaksie daarop gewees het? Ek vermoed weinig, indien enige; dalk selfs totaal geïgnoreer. Speel ras dalk ook 'n rol in dié debakel?

Vervolgens kan ons gis oor haar kritici wat haar aanraai om te bedank. Sou diesulkes self bereid wees om onder 'n wolk van beskuldigings en onopgeklaarde omstredenheid te bedank alvorens daar nie eers gepoog is om die eie kant van die saak, lugsuiwerend, te stel nie? Sy word summier tot 'n Quisling verklaar, bereid om haar as sondebok vir Azazel die politieke wildernis in te jaag.

Groot gewag word gemaak van die potensiële swart stemverlies in 2019. Berus dié aanname nie ook maar self op spekulasie nie? Daar bestaan geen waarborg dat die onvoorspelbare swart stem wel betekenisvol vanaf die ANC na die DA sal swaai nie, as party niks meer as 'n koalisievennoot nie.

Wit DA-kiesers laat blyk dat hulle dié party gaan verlaat sou Zille moet gaan. So kan ons dan ook gis oor die omvang hiervan, en veral die blyke van kommer daaromtrent by die DA-partyleiding oor sodanige stemverlies, bevraagteken.

Ten laaste kan ons ook spekuleer oor die geloofwaardigheid van 'n party wat Zille vroeg reeds "gevonnis" het sonder 'n vooraf verhoor. Doen so 'n party sy naam gestand?

Nie almal vind identiteit in "ons" nie

Jeanette Snyman reageer betekenisvol met haar " 'Ons' moet groter as 'ek' word" (01.06) op my vraag na die potensiële versaking van ons volksidentiteit. Sy sê almal soek na " 'n identiteit met vastigheid" wat te vinde is "as die 'ons' belangriker word as die 'ek'..." Ongelukkig laat sy die "ons" en "ek" ongekwalifiseerd, blootgestel aan riskante vertolking.

Haar "ek" vertolk ek as die Afrikanervolk; haar "ons" as die multikultureel diverse SA-samelewing. In Snyman se "ons"-"ek"-verhouding beklee "ek" 'n ondergeskikte posisie. Moet die "ek" dalk geleidelik in die "ons" opgaan en uiteindelik daarbinne verdwyn, verskaffende " 'n identiteit met vastigheid"?

Indien wel die geïdealiseerde scenario, verteenwoordig dit die skimmige herrysenis van historiese figure soos lord Charles Somerset, sir Alfred Milner en genls. Louis Botha en Jan Smuts wat Afrikaners ("ek") hul volksidentiteit wou ontneem ten einde in die groter Britse "empaaier" ("ons") te verdwyn.

Gemelde persone verteenwoordig historiese krisismomente in ons volksbestaan, tydperke van die "toetsing" van Afrikaners vir die behoud òf prysgawe van hul volksidentiteit.Ook vandag staan Afrikaners voor dieselfde "toets"; vandaar my vraag na die behoud of prysgawe van ons volksidentiteit.

Ek vind Snyman se suggestie dat 'n identiteit wat nie in "ons" gevind word nie, " 'n struikelblok vir vreedsame naasbestaan (is)...(en) veglustig raak", as bevooroordeeld.  Almal vind beslis nie hul "identiteit met vastigheid" in "ons" nie.

Haar eie identiteit vind Snyman in assosiasie met rolmodelle soos Albie Sachs en Antjie Krog   -   eerder as Bart Nel   -   persoonlikhede met wie ek nie spontaan identifiseer nie. Ek gun Snyman egter die vinding van " 'n identiteit met vastigheid".

Versaak Afrikaners hul volksidentiteit?

'n Aap kan uit die bos verwyder word, maar nie die bos uit sy aapnatuur nie. Hy behou sy aapidentiteit instinktief. Mense is anders. Hulle kan hul identiteit versaak, en 'n vreemde aanneem.

Die Europese Parlement se oopstelling van nasionale grense   -   en strewe na die uiteindelike afskaffing daarvan   -   is 'n duidelike teken van die prysgawe van Europese identiteite as gevolg van 'n eenwêreld globaliseringsaanslag.

Met die lees van historiese werke oor die Afrikanervolk se langdurige stryd teen Britse imperialisme, konfronteer die vraag na identiteitsversaking my, en wel sodanig òf die huidige geslag Afrikaners steeds hul volksidentiteit behou, òf aan die prysgee is,terwyl volke Skepperverordinerende mense-indelings is (Deut.32:8).

Ek kan nie my mede-erfgenaamskap van die Afrikanervolksverlede ontken nie. Soos etnisiteit, is ook volksheid nie 'n Grondwetlike oortreding nie. Behoud, of prysgawe, van ons volksidentiteit berus by onsself. Is ons bereid om ons volkstatus versakend te verruil vir dié van 'n etniese minderheidsgroep; allermins as tevredestellende toegewing aan volksvyandiges?

Antjie Krog (09.11.09) suggereer dat Afrikaners herdefinierend sal transformeer. Verwag sy dieselfde van ander etniese minderheidsgroepe? Ons volkwees, verwerf deur bloed, sweet en trane op die volkspad, is geen Grondwetlike oortreding nie.

Die gelyknamige hoofkarakter in Van Melle se boek, "Bart Nel", sê teen die verhaaleinde: "Ek is Bart Nel van toe af, en ek is nog hy."

Wie van Antjie Krog of Bart Nel vertolk ons huidige volksvisie ten beste in die lig van die vraag of Afrikaners besig is om hul legitieme volksidentiteit te versaak?          (ngn)

Gesprekvoering lyk nie prakties haalbaar

Michael Pickstone-Taylor (04.05) erken dat "Afrikaners beslis nie die enigste oorsaak van die rasseproblematiek in Suid-Afrika is nie...'n saak met baie kante...(en) gesprekke nodig is om ons land te versoen..." Teoreties maak gesprekvoering sin, maar is dit prakties haalbaar? Dit ly te betwyfel. Waarom?

'n Studie van die paradigmaverskynsel bring ons tot die besef dat paradigmas   -   opererende binne dieselfde konteks soos die wetenskap, politiek, staatkunde, ekonomie, ens.   -   meestal botsend onversoenbaar is, lewens-  en wêreldbeskoulik radikaal van mekaar verskil, en nie dieselfde "taal" praat nie sodat interparadigmatiese kommunikasie daarom byna onmoontlik is.

Ook kultuur word binne paradigmatiese kontekste beoefen. 'n Interkulturele gesprek is daarom 'n interparadigmatiese gesprek met al die genoemde beperkinge daaraan verbonde. Dit is juis waarom die multikulturele "reënboognasie" dusver misluk.

Tydens so 'n gesprek, egter, behoort konsensus verwag te kan word dat, met die vroegste ontmoeting van Afrika en Europa, laasgenoemde kultuur 'n ontwikkelingsvoorsprong op eersgenoemde kultuur gehad het   -   aan-  én bewysbaar met 'n legio voorbeelde uit die Europese materiële kultuur   -   asook dat die Afrikakultuur geleidelik, ongedwonge en spontaan Westerse kultuurgoedere tot voordeel van, en binne, die eie geïnkorporeer het deur akkulturasie; waarvoor die wit kultuur géén erkenning ontvang nie. Dié konsensus is hoogs onwaarskynlik.

Pickstone-Taylor se gespreksgedagte word eers lewensvatbaar indien 'n sintese tussen die kulture van Afrika (tese) en Europa (antitese) gevind kan word. Dit is hoogs onwaarskynlik, omdat die wetenskapsfilosoof, Thomas S.Kuhn, in sy bekende "The Structure of Scientific Revolutions" beweer dat paradigmas (ook kultuur-) deur rewolusies omver gewerp word.

Gebrekkige perspektief op wit Afrikaners

Frans Nel (DB,22.04) en Michael Pickstone-Taylor (DB,26.04) se beskuldiging van wit Afrikaners as alleenoorsaak van die rasseproblematiek in Suid-Afrika getuig van verregaande historiese onjuistheid. Elke saak het twee, en dikwels meer, kante  -  dié een ook.

Dit ontbreek dié skrywers aan 'n realistiese oop-gemoed historiese perspektief op die komplekse historiese ontwikkeling van ons land. Wit Afrikaners, teenoor wie hulle so venynig beskuldigend staan, het beslis nie sedert 1652 tot 1994 deurlopend oor die totale politieke en staatkundige gesag en mag beskik om daarmee almal te kon dikteer nie.

Wat leer ons uit histories opeenvolgende tydsgeeste (zeitgeists) waardeur mense- , rasse- en volkereverhoudinge hier te lande beïnvloed en gevorm is, tydsgeeste wat onderskeidelik kolonialisme, Britse Imperialisme, Afrikaner-nasionalisme en internasionale kommunisme gedryf het, asook, kontemporêr, sosialisties georiënteerde Afrika-nasionalisme dryf?

Kan wit Afrikaners verantwoordelik gehou word vir die opeenvolging van dié tydsgeeste en die invloed van elkeen daarvan op ons nasionale ontwikkeling? Beslis nie! Tog kies Nel en Pickstone-Taylor 'n gerieflik ongeoorloofde "snit" uit dié histories tydgeestelike spektrum   -   Afrikaner-nasionalisme   -   en fokus met oogklappe alleenlik daarop.

Kom ons verwyder die oogklappe wat lei tot 'n gebrekkige perspektief op die volledige historiese werklikheid, en kom ons staak ook om mense te wil voorskryf oor wie skuldig is en verskoning moet vra.

Indien wel humor, is dit galgehumor

Ek lees iets van 'n sinisme in Piet Matipa se aanvangsin: "Ek haat wittes" (sónder enige interpretasiekonteks), in sy "Van Alle Kante"-bydrae : "Die tyd van die wittes is nou vir altyd verby" (DB,13.04). As swart persoon sal hy deeglik bewus wees dat sy ongekwalifiseerde verwysing na "wittes" vertolk sal word as wit mense in ons sensitiewe rasseklimaat met sy sterk anti-wit sentiment.

Met hierdie onmiddellike, dog voorlopige, ingesteldheid lees ek dan ook sy geskrif net om algaande te besef dat hy "wittes" metafories gebruik. Hy vergelyk mense met yskaste   -   wit mense met wit yskaste.

Hy borduur sinspelend rondom dié wit yskasmetafoor   -   die slegste van alle yskaste   -   op 'n wyse wat dit net té opvallend maak om mis te kyk dat dit in presiese ooreenstemming is met die swart siening van wittes.

Hy verwerp wit, omhels swart, en kies uiteindelik die rooi yskas. Interessant dat dié kleure ook dien as simbole van ras en ideologie. Sy geringagtende negatiewe beskrywing van wit yskaste pas die huidige situasie van wittes in Suid-Afrika.

Matipa se yskasmetafoor is as't ware 'n masker waaragter hy as slim woord(kul)kunstenaar skuil. Moet sy skrywe as satiries-komies en humoristies beoordeel word? Skynbaar is dit wel politiek korrek.

Sal "Van Alle Kante" ook 'n skrywe van my publiseer waarin ek miere tot metaforiese simbool van mense maak en dan sê ek haat swartes en verkies rooies of wittes   -   soos wat Matipa doen?

Ek tipeer dié Matipa-skrywe as galgehumor.      (ngn)

Gaan ook Zuma in sy eie swaard val?

Dit ontbreek nie aan analoë historiese figure, magsugtig en gierig, en pres.Zuma nie.

Soos koning Nebukadnesar, streef ook Zuma na 'n kop van goud, dog hy het reeds afwaarts deur die fases van silwer, brons en yster getuimel na voete van klei. Koning Midas se droomverwerkliking, om alles wat hy aanraak in goud te laat verander, het hom   -   tot sy bittere spyt   -   sy kosbare dogtertjie ontneem. Zuma se hebsug het hom van talle ondersteuners vervreem. Toon hy enigsins spyt, of stoomroller hy voort in egoïstiese eiebelang ten koste van ons landsburgers? Keiser Nero speel viool terwyl Rome brand. Terwyl Zuma in die parlement staan en giggel, word mense vermoor teen 'n gemiddelde van 51 per dag.

Onder die voorbladopskrif: "God staan by ANC" (DB,19.03.09), sê Zuma: "Wie op dees aarde kan teen ons wees as God aan ons kant is?", en: "Kerkleiers (van Mafikeng) het...beloof om die ANC se boodskap met dieselfde ywer te versprei as waarmee hulle God se Woord verkondig." God, Zuma en die ANC in dieselfde asem?

Zuma, en die ANC, begaan 'n oordeelsfout oor God. Daarin, weer, lê 'n analoë parallel tussen koning Saul   -   wat in sy eie swaard geval het   -   en Zuma opgesluit. Gaan ook Zuma uiteindelik in sy eie swaard val?

Malende langsaam sal die wiel weer draai

Dit is vandag Menseregtedag, en moeilik te oortuig dat waarheidpraat een van dié regte is. Hiervan is die Zille-debakel 'n sprekende voorbeeld (DB,17.03). Benewens die ANC en EFF eis ook swart DA-leiers haar kop sodat sy Julius Caesar sou kon nasê: "Et tu, Brute?"

Indien ons dan nie mag verwys na die vooruitgang en welvaart gekenmerk deur die koms van Europese koloniste na Suid-Afrika, en ook elders in Afrika nie, dan word ons gedwing om te vra: vanwaar dan dié dinge waarop Zille in haar twiet gewys het   -   vanuit Afrika self? Dié werklikheid is te pynlik selfs vir politiek korrekte lakeie soos Max du Preez (DB,21.03) om te erken.

'n Anti-wit sentiment, lank reeds met ons, is toenemend aan die opbou. Politiek korrektheid en gebrek aan MRK-optrede bevorder dié sentiment. Onlangs nog bid Esethu Ha-sane oor die droë Wes-Kaap: "Asseblief, Here, ons het swart mense daar, kies 'n ander manier om wit mense te straf" (DB,01.03), terwyl Duduzile Manana, ANC-LP, tydens die parlementêre debat oor plaasaanvalle en  -moorde onbeskaaamd uitroep: "Bury them alive!", verwysende na wit boere. En dit is aanvaarbaar en vereis zero optrede?

Hierdie is die realiteite waarmee wittes gekonfronteer word: traagheid van optrede van die MRK in gevalle van haatspraak teen en moorde op wittes, terwyl indiwidue soos Max du Preez en die media se politiek korrekte ingesteldheid 'n klimaat skep waarbinne die anti-wit sentiment floreer.

Dit herinner my aan 'n spreekwoord van weleer: Die meule maal langsaam, maar die wiel sal weer draai.

Grondwetlike "waarborge" nié gewaarborg nie

Jeremia (7:4) wys oud-Israel op hul valse gerustheid wanneer hulle sê: "Ons is veilig! Dit is die Here se tempel, dit is die Here se tempel." Ons doen vandag presies dieselfde wanneer ons sê: "Ons is veilig. Ons het die Grondwet en Handves van Regte, ons het die Grondwet en Handves van Regte."

Dit is die geïmpliseerd oorwoë mening van prof. Koos Malan van die UP se Regsfakulteit soos verwoord in sy voordrag getitel: "Die ongewaarborgde waarborge van die Suid-Afrikaanse Grondwet", gelewer tydens die TLU SA se jongste jaarkongres.

Malan sê: "...ofskoon vry algemeen na die grondwetlike regte as waarborge verwys word, dié regte inderdaad nie gewaarborg is nie." Ook die Grondwet is nie verskans nie. Hierdie wete is ontstellend. Hy sê ons moet ons nie hieromtrent laat mislei nie.  

Hy beweer die verwysing na "gewaarborgde regte" is bloot 'n vorm van algemeen aanvaarde bygeloof   -   'n "sekulêre godsdiens"   -   waarmee ons sedert 1994 geteister word.

Malan verduidelik soos volg: 1. Regte spreek nie vanself nie. Regte kry betekenis na gelang van hoe hulle vertolk en toegepas word. 2. Grondwetlike regte is deurtrek van fundamentele teenstrydighede wat aan vertolkers   -   soos geregshowe, staatsorgane en politieke maghebbers   -   groot beweegruimte verleen om na goeddunke te vertolk. 3. Die betekenisse van regte kan met verloop van tyd verander sodat vertolkers daarvan kan bereik wat húlle daarmee wil bereik. 4. Hou in gedagte dat die SA-Grondwet as 'n transformatiewe regsinstrument beskou word, gemik op 'n egalitaristiese samelewing, en nie die "status quo" nie   -   'n sterk dryfveer vir regtevertolking.

Volgens Malan is grondwetlike regte in groot omstredenheid gehul; kan ons nie daarop peil trek nie; waarborge (soos eiendomsreg) wat dit verskaf, is nie werklik waarborge nie, en die reg is nooit ideologies neutraal nie, maar word verdoesel in die regstaal. Laat ons dus nie langer valse sekuriteit probeer vind in "waarborge" wat geen waarborge is nie.                   (ngn)

Sal haatspraakaanklag teen Zuma slaag?

In haar artikel: "Die ware Jacob" (DB,06.02.10) sê me Helen Zille: "Jacob Zuma het 'n mandaat van 11 miljoen mense om te doen net wat hy wil." Regtig? Hou die SA-grondwet hom dan nie aanspreeklik vir al sy doen en late in die uitvoering daarvan nie? Zille vertolk waarskynlik maar net Zuma se kenmerkende presidensiële praktyk.

Zuma sê ook net wat hy wil en word deur niemand, in terme van die Grondwet, tot verantwoording geroep nie. So sê Zuma op 08-01-2012, tydens 'n ANC-byeenkoms in Bloemfontein, die volgende van die wit Afrikanergemeenskap: "We are going to shoot them...they are going to run...You are a Boer...Shoot the Boer...the cabinet will shoot them", 'n oorlogsverklaring komende van die nie-versoenend polariserende staatspresident.

Is dit moontlik dat dié voorbeeldstellende Zuma-haatspraak 'n klimaat bevorderlik vir aanvalle op wittes kan skep? Ongetwyfeld, ja. Binne die eerste 14 dae van Februarie 2017 is 11 wittes grusaam op plase vermoor, uitgesonderd die wat op dorpe en in stede vermoor word.

Zuma   -   soos wat hy homself deur sy gedrag aan die SA samelewingsgemeenskap aanbied   -   is nie verenigbaar/versoenbaar met die nasionale amp wat hy onder 'n demokratiese grondwet beklee nie, beslis nie in die sin van die Engelse begrippe "compatible" en "reconcilable" nie.

Haman sterf self aan die galg wat hy vir Mordegai laat oprig het (Ester 7:10). Kla ook vir Zuma aan onder die tans voorgestelde Haatspraakwet indien dit tot wet deurgevoer sou word. Beskik die regspraak egter oor die nodige murg in sy pype om hom suksesvol aan te kla?                          (ngn)

Enkele dimensies van Zuma-staatsrede

Die dimensies van snelheid, afstand en tyd is nie net beperk tot omgewings soos dié van Wiskunde en die Fisika nie, maar ook in sosiale omgewings, soos wat pres. Jacob Zuma in sy onlangse staatsrede ons ander maal van bewus gemaak het.

Die dinamika van dié drie samehangende dimensies, of 'n gebrek daaraan, word, onder meer, duidelik in die vervoerkonteks soos dié van land-, water-, lug-  en spoorvervoer. Het dié dinamika, of liewer die gebrek daaraan, nie ook gemanifesteer in die staatspresident se futloos oninspirerende voordrag tydens sy onlangse staatsrede nie?

Afstand rek óf krimp. Soos wat Zuma en die ANC die afstand laat krimp tussen hulself en totalitêre moondhede soos Rusland en China   -   ook Kuba en die Palestyne   -   so rek hul weer die afstand tussen hulself en die westerse demokrasieë, respek vir parlementêre orde en status, asook die steun van die burgerlike samelewing.

Die snelheid waarmee dié afstandkrimping na links en  -rekking na regs geskied, blyk in momentum toe te neem na gelang Zuma die einde van sy ampstermyn nader. Radikale ekonomiese transformasie en aksies betreffende die grondkwessie gaan veral versnel word.

Linkse afstandskrimping in die rigting van rewolusionêr-ideologiese bondgenote, en voorsiene versnelde ekonomiese-  en grondtransformasie, impliseer ook die derde dimensie, naamlik tyd. Met Afrikatyd in die gedagte, word dié dimensie in onsekerheid gehul tot nadeel van ons ekonomiese groei. Oor hoe die tydsdimensie wittes in die toekoms gaan raak, word oud-pres. F.W.de Klerk aangehaal dat hy sou gesê het: "...binne 50 tot 60 jaar kan...die verdrywing van die wit minderheid in Suid-Afrika" (DB,03.02) 'n werklikheid word.                       (ngn)

Waarheidsmanipuleerders gryp vas in dorings

Niemand is gevrywaar van kritiek nie, selfs nie demokraties verkose pres. Donald Trump   -   deur die linkse media verdoem   -   nie. Gebrek aan beriggewing ook oor die Hillary Clinton-wurmblik, is 'n bewys van dié media se waarheidsmanipulasie.

Die bevordering van onwaarheid kenmerk die tydsgees, selfs binne die kerk as waarheidsbastion. Dit is my siening as Christengelowige wat in Gods Woord die suiwerste waarheidsuitsprake oor waarheid vind, 'n rol wat die wêreldmedia graag wil oorneem. Tereg sê die Skrif: "Hulle sal die waarheid nie meer wil hoor nie" (2 Tim.4:4), maar: "Wee hulle wat sleg (leuens) goed (waarheid) noem en goed (waarheid) sleg (leuens)..." (Jes.5:20).

Waarheidsmanipulasie is 'n besondere kenmerk van die Clinton-Trump presidenisiële verkiesing met Trump die skurkgemaakte en Clinton die engel. Clinton is 'n geesgenoot van Angela Merkel en Europese Parlementêre leiers, voorstanders van nasionale grensuitwissing en die beëindiging van kultureel onderskeibare volke en hul vervanging deur identiteitlose wêreldburgers in 'n eenwêreldgemeenskap. Hierteenoor skel die linkse media Trump vir sy VSA-eerste beleid.  

Ek vind die Trumpstandpunt oor grensbehoud en -beveiliging egter in ooreenstemming met Deut.32:8 wat sê: "Toe die Allerhoogste...die mense in volke opgedeel het, het Hy vir hulle hulle grense bepaal."

Die kontemporêre aanvalle op die waarheid herinner my aan wat Totius in sy gedig "Die Godsbesluit" sê: "...steek ek dan my hande uit na u besluit, dan gryp ek in die dorings vas."

Moslemmoordbendes, deur die IS-terreurorganisasie op Merkel en kie se Europa losgelaat, is van dié "dorings" waarin dié waarheidsmanipuleerders vasgryp; Trump, daarenteen, nie. En plaaslik? Is mnr.FW de Klerk se opmerking dat "...binne 50 tot 60 jaar kan...die verdrywing van die wit minderheid in Suid-Afrika" (DB,03.02) plaasvind dan nie 'n erkenning dat die NP-leierskap se voor-1994-beleid   -   om inheemse volke en -grense te ignoreer   -   nou blyk 'n vasgrype in ideologiese "dorings" te gewees het nie?

Vrae oor SAA-vlugkansellasies

Die Brisbane-Perthvlug geskied in minder as die geskeduleerde tyd, dog net sodat ons   -   ontnugterd en gefrustreerd   -   van 'n SAA-beampte moet verneem dat ons 23:45-nagvlug na SA, vanweë 'n onklaargeraakte vliegtuig, gekanselleer is. Soos talle voor ons, sou ons dié situasie self eerstehands beleef.

Hier baat jou veg- en/of vluginstink jou niks. In lang gelid agter mekaar, tasseslepend en moeg, bereik passasiers wagtende busse om na oornag-hotelle vervoer te word. Ons oornagkamer is op die heel boonste vlak van die luukse Pan Pacific Hotel met 'n pragtige nag-  sowel as daguitsig oor 'n gedeelte van die stad, die kronkelende Swanrivier en (waarskynlik?) Waca-stadion.

Elke passasier mag ontbyt geniet tot die waarde van 50 Australiese doller (Aud/R500). Van ons gesamentlike 100 Aud bestee ek en my vrou 86 Aud   -   gedagtig dat 'n omelet 25 Aud kos. Die Rand vertoon hier beskamend swak. Die hotelkamerkoste is onbekend. Terug lughawe toe per bus waar 'n twee-uurlange toustaan op ons wag vir die SAA-inweegtoonbank om oop te maak.

Ons oorspronklike nagvlug word 'n dagvlug wat ons te laat in Johannesburg besorg vir ons vlug na P.E. Weer moet ons oornag; dié keer digby Oliver Tambo in die Southern Sun Hotel. Vir die SAA se rekening, mag passasiers die a-la-carte restaurant vir aandete besoek. Ons ete   -   slegs nagereg en vrugtesap   -   beloop die standaardprys van R474; die hotelkamerkoste buite rekening gelaat.

Ek vra myself: is daar enige verband tussen die onklaarraking van SAA-vliegtuie en die vloei van SA-breinkrag, intellektuele kapitaal en skaars vaardighede na oorsee? Kan die veiligheids-  en ongeriefsrisiko van die SAA dalk toeneem? Bied hotelrekeninge aan die SAA nie geleentheid vir finansieel selfverrykende korrupsie nie? Hoeveel miljoen Rand beloop SAA-vlugkansellasies jaarliks?

Antwoorde op dié vrae mag dalk daarop dui dat (ongekontroleerde) vlugkansellasies 'n besliste bydraende faktor daartoe is dat die SAA  verliese toon en die SA-belastingbetalers dié flou makou in die lug moet hou.

'n Reisbonus van epidermiese proporsies

Tydens die datumbepaling van ons besoek aan ons kinders, het niemand  voorsien dat hulle gedurende ons kuier vanaf Melbourne na Brisbane sou verhuis nie. En toe gebeur dit en bring 'n  reisbonus  van epidermiese proporsies, in oom Oubaas se sepietaal,met dit mee.

Met die huishoudelike trek reeds sterk op pad, vlieg die vrouens en kinders, om praktiese oorwegings, vooruit. Ons twee mans pak die tog van byna 2 000 kilometer padlangs aan. Ons roete loop deur en langs dorpies verby met interessante name soos Wondonga, Wongaratta, Gundagai, Taminick en Mittagong. Laurika Rauch, Nana Muskourie, Abba en Queen se musiek en sang vermaak ons. Die versreël: "En Fort Wajier lê ver, lê ver...", uit een van Uys Krige se gedigte, kom by my op.

'n Besoek aan die indrukwekkende "Australian War Memorial" in Canberra, 'n uitbeelding van Anzac se deelname aan twee wêreldoorloë, beklemtoon die ontsaglike lyding, wreedheid en tragiek van oorlogvoering. 'n Vlugtige besoek aan die Sydneyse hawegebied ,tydens 'n veerbootrit, bring die wêreldbekende hawebrug en operahuis goed in sig.

Met die deelstate Victoria en Nieu-Suid Wallis agter die rug, steek ons die grens na Queensland oor en bereik ons bestemming op die derde dag. Met die gelyknamige stadsdeurkronkelend vloeiende rivier, bied Brisbane 'n verrassend groot verskeidenheid aan sowel inwoner as besoeker. Veel meer geld 'n besoek aan die "Gold Coast", nagenoeg 100 kilometer daarvandaan.

Wat 'n ontsaglike voorreg om dié onvoorsiene reis as 'n "kuierbonus" te kon meemaak. Tog verlaat die gedagtes die ouer nie oor waarom hul "diasporakinders"

 hulle in die buiteland bevind nie. Een van die vele langtermynnadele van dié verhuising is onvermydelik tragiese familieverbrokkeling. Ouers keer dus telkens terug met kosbare herinneringe van 'n weersiens,maar die kosbaarste   -  ons kinders self   -  word agtergelaat.