Gee erkenning waar dit toekom

Soos vele ouers voor ons, bring ons 'n eerste besoek aan ons kinders in Australië. Vooraf waarsku 'n vriendin ons teen Australiese "arrogansie". Deur persoonlike ervaring sou ek dié bewering self op die proef stel. Geen samelewing is tog so eendimensioneel dat daar na almal, veralgemenend, as arrogant verwys kan word nie.

Binne kort tydsbestek is dié bewering verkeerd bewys. Met heelwat Afrikaanssprekendes aan boord die SAL-vlug op pad na Perth, is die enigste Afrikaanse woord wat ons op dié nege-uurlange vlug verneem, "totsiens" met die landing. 'n Ouerige Australiese lughawe-beampte sê vir ons "Welkom", help ons oor die weg en groet met die hand. Arrogansie? Beslis nie.

'n Jong lugwaardin op weg na Melbourne is die spontane vriendelikheid, behulpsaamheid en gasvryheid vanself. Sy soek ons op om te gesels, en voordat ons land, stop sy ons wyn en lekkers in die hand as geskenk. Arrogansie? Beslis nie.

Navraag by 'n jongman oor waar 'n poskantoor te vind is, lewer die verrassing van 'n antwoord in vlot Afrikaans. Arrogant? Beslis nie.

Natuurlik word 'n algemene indruk nie gevorm na slegs drie kort opeenvolgende positiewe ervaringe nie. Tog geld die spreekwoord van eerste indrukke is blywende indrukke.

Ek kan beslis nie die arrogansie-bewering onderskryf nie. Samelewingstendense, ook in die vorm van kultuurverskille, bestaan wel, maar sekerlik nie in die formaat van veralgemeenbare nasionale arrogansie nie, daarvoor is mense té divers. Wat sou ander nasionaliteite van ons as SA'ners sê?

Nee, laat ons sonder vooroordeel erkenning gee daar waar dit toekom, iets waaraan ons as SA'ners onderling 'n groot behoefte het.

Plan bring oplossing vir geloofsonmin

JT (DB,26.11) sê my skrywe (DB,18.11) bied "geen praktiese oplossing" vir sy probleem met geloof wat onmin in die wêreld veroorsaak nie. Hy sê: "Daar is geen oplossing nie".

Vir JT is 'n oplossing slegs moontlik "as alle gelowe uitsterf". So iets is egter onmoontlik. Waarom? Geloof is 'n inherente deel van menswees, mense synde tipies gelowende wesens wie se geloof kan setel in enigiets sigbaar en/of onsigbaar soos geld, materiële besittings, homself, verstand, wetenskap of godhede soos voorvaders, gode van verskillende geloofsoortuigings asook die Drieënige God van die Christendom. Sonder geloof, waarin ookal gesetel, is geen mens volledig mens nie.

Ek verskil van JT se "geen oplossing nie". Hoewel nie onmiddellik nie, is daar tog 'n toekomstige oplossing. Ter stawing hiervan, lig ek my stelling vanuit 'n christelike konteks toe. Kortliks; daar bestaan 'n Goddelike Plan met die skepping, die aarde en -bewoners waaromtrent geloof/ongeloof in dié Plan   -   soos in die Bybel vervat   -   van deurslaggewende belang is. Wat ook vandag in die wêreld aan't gebeur is, is juis die profetiese ontvouing van dié Plan.

Ons lewe tans tussen Christus se eerste koms en Sy wederkoms. Met Sy wederkoms bring Hy die "praktiese oplossing" waarna JT soek   -   nie vroeër nie, ook nie later nie; ook net Hy bring dié oplossing, en geen sterflike mens nie. Laat ons ons dus nie verknies oor 'n menslik onhaalbare oplossing vir JT se wêreldwye onminveroorsakende geloofsprobleem nie, maar, soos voorafgegane geslagte, ook gelowend geduldig daarop wag.

Besin deeglik oor "my kerk"-aanspraak

Telkens wanneer ek skrywers se verwysing na "my kerk" lees   -   soos onlangs weer in ds.G.Engelbrecht se: "Dit is 'n donker dag vir my kerk...", en Ontevrede NG Lidmaat se: "Los my kerk uit" (DB,15:11)   -   laat dit my skepties wonder oor die werklike bedoeling daarmee. Is dit dalk wat Sigmund Freud 'n "misvoltreffer" noem, 'n misskrywe waardeur die waarheid van die onderbewuste tot openbaring kom?

Hoewel dalk nie so bedoel nie, dui die "my" in die "my kerk"-aanspraak op besitreg. Is diegene wat van "my kerk" praat dalk geneig om te vergeet wat die kerk in wese is   -   volgens Kolossense 1:18 die Liggaam van Christus   -   en dat Hy daarom die enigste is wat van "My kerk" kan praat?

God kan met 'n afgod vervang word. Selfs die kerk kan tot afgod gemaak word soos wat Elizabeth Walters (DB,15.11) daaromtrent opmerk: "Mense moet ophou om van die kerk 'n afgod te maak. Kyk by hierdie afgod verby en sien die ware God...".

Kerklike verafgoding vind die maklikste plaas in die valse kerk   -   kenmerke waarvan soos dat dié kerk meer mag en gesag aan homself toeskryf as aan die Bybel, homself nie onderwerp aan die juk van Christus nie, en sigself meer op mense grondves as op Christus   -   soos duidelik deur artikel 29 van die Nederlandse Geloofsbelydenis (NGB) uiteengesit. Dié artikel maak dit moontlik om tussen die ware en die valse kerk te onderskei.

'n Voorbeeld wat ons onderskeiding verg: Tydens 'n RSG-uitsending op Sondag 20.11 beweer dr.Chris Jones, verbonde aan die US se teologiese fakulteit, dat dit toelaatbaar en nié verkeerd is om God ook as vrou en moeder te aanbid nie; dit terwyl Jesus self konsekwent na God as Sy Vader verwys het soos, onder meer: "So moet julle bid: Ons Vader wat in die hemel is..." (Mat.6:9) Wie is reg: Jones of Jesus, volgens die Bybel en die NGB?

Vanweë die vertroebelende implikasies daarvan, verg die aanspraak op "my kerk" deeglike besinning eer dit gebruik word. 

Kerk staan of val volgens Skrifbeskouing

As gewone kerklidmaat is ek bewus van die omvangryke aanslag, ook vanuit kerkgeledere, op die Bybel as synde die onfeilbare en onveranderlike Woord van God. Toenemende in felheid, gaan dié aanslag verder terug as slegs gister en eergister.

Alleen met die behoud van die suiwerheid van die Woord sal ook die kerk   -   daarop gefundeer   - as suiwere instelling kan voortbestaan. Daarsonder gaan die karakter van ware kerkwees verlore soos te onderskei van die valse kerk; uiteengesit in artikel 29 van die Nederlandse Geloofsbelydenis (NGB), een van die bestaande belydenisskrifte van die NG Kerk.

Ek lees van twee teenoorstaande interpretasies van die Bybel: die meganiese vertolking wat die Bybel erken as Goddelik geïnspireerd en geskryf onder die gesagsvolle leiding van Sy Gees vir alle mense van alle tye. Daarteenoor is daar die organiese interpretasie wat beweer dat die Bybel bloot 'n menslike geskrif is, deur mense geskryf vir die mense van 'n bepaalde tyd, en eintlik maar net 'n veranderbare relaas van kultuur-historiese gebeure is.

Binne laasgenoemde organiese Skrifvertolking is twee fronte te onderskei waarop Bybelaanvalle plaasvind: korruptering van die Bybel, deur opeenvolgende vertalings, en diskreditering van die Bybel, deur allerlei onbybelse interpretasies daarvan. Hierin moet die rol van kweekskole nie onderskat word nie.

Die NG Kerk se 2015-besluit oor gaylidmate en -predikante binne dié kerk en die jongste 2016-besluit daaromtrent, is 'n duidelike weerspieëling van die spanning- en verdeeldheidskeppende aanwesigheid van beide die meganiese en organiese Skrifbeskouings binne dié kerk wat mekaar nie kan vind nie. Op die lange duur sal dié twee Skrifbeskouings nie onder dieselfde kerkdak kan voortbestaan nie, en sal hul paaie móét skei ter wille van die behoud van kerksuiwerheid soos beoordeel volgens artikel 29 van die NGB.

Sy Skrifbeskouing, en nie die SA grondwet nie, gaan bepaal óf die NG Kerk gaan bly staan of val.

Sintesering van Afrika en Europa is nodig

Indien ek 'n hond op my werf aanhou met die doel om my huismense en eiendom te help beveilig, maar hy terroriseer die bure en/of byt mense op straat, moet ek dié wanfunksionerende waghond óf vasketting óf van hom ontslae raak.

Ons geagte staatspresident is daar om oor die welsyn van al ons landsburgers en hul eiendom te waak. Sy gesagsbeweegruimte is afgebaken deur die grondwet waartoe hy, eedsgewys, verbind is. Wanneer hy dus sy perke wanfunksionerend tot nadeel van die nasionale huishouding oorskry, moet daar ook van hom ontslae geraak word. So voor die hand liggend en eenvoudig is dit. Maar waarom gebeur dit nie so geredelik nie?

In sy "SA finally African, all thanks to Zuma" (Sowetan,09.05), werp Prince Mashele lig hierop. Volgens hom bring Zuma die ware Afrikakarakter na vore. Dié karakter erken nié 'n grondwetlike regering en die oppergesag van die reg nie. Leiers word nie verantwoordbaar gehou nie, en wette word selfs gewysig om hulle te beskerm. 'n Geleerde en ingeligte bevolking is moeiliker regeerbaar; daarom is onderwys nie 'n hoë prioriteit nie. Die aandrang om dekolonialisering en onttrekking aan die internasionale geregshof is voorbeelde van teruggryping na die tipiese Afrika wyse van doen. Ook selfverryking van die politieke elite deur gewetenlose magmonopolisering is deel van dié karakter.

Vir die huidige gun ons Zuma sy danspassies in die hof   -   soos lank gelede reeds deur homself versoek   -   op die dansmaat van sy geliefde "Bring my masjiengeweer". Vir die toekoms egter, hoe onmoontlik en uitdagend dit ook al mag voorkom, benodig ons 'n geslaagde sintesering van swart Afrika (tese) en wit Europa (antitese) vir die vreedsame en voorspoedige voortbestaan van SA en al sy inwoners.

Geloofswaarhede toenemend bevraagteken

Met sy geloofsgebaseerde mening oor demone as oorsaak van sekere geestesongesteldhede het dr.Chris Saayman (DB,17.10) die spreekwoordelike gefladder in die duiwe(ls)hok veroorsaak. Sy mening rig 'n uitdaging aan 'n sinodale NGKerkbesluit waarvolgens die keuse by leraars berus óf hulle in hul prediking die bestaan van Satan en demone wil erken, óf nie. Sy keuse is duidelik in 'n tyd gekenmerk deur toenemende bevraagtekening van geloofswaarhede.

Saayman se mening is gevolg deur fel kritiek. Hiervolgens blyk die mediese wetenskap der mate gevorderd te wees dat dit akkurate diagnoses kan maak ook oor geestesongesteldhede. Maar is dit werklik so? Is die menslike psige en gees reeds sodanig gedissekteer en geanaliseer dat daar met absolute sekerheid beweer kan word dat sekere toestande slegs met bepaalde breinareas verband hou, medies geneesbaar is en demoniese werkinge totaal uitgeskakel kan word? Bewoon dié klipgooiende kritici nie ook maar self glashuise nie?

Soos in die geval van ook ander wetenskappe, verklaar die mediese wetenskappe seker ook sommige siekteverskynsels   -   soos geestesversteurings   -   aan die hand van heersende teorieë. Kan sulke teoretiese verklarings wel met absolute sekerheid enige demoniese inwerking uitsluit? Dit is hoogs onwaarskynlik; die menslike gees styg uit bo sintuiglik waarneembare en verklaarbare dinge. Kolossense 2:8 waarsku gelowiges juis: "Pasop dat niemand julle van Hom af wegvoer deur teorieë en argumente wat misleidend is nie."

By herbeskouing, kon dr.Saayman dalk meer indringend oor sy voorgestelde lys van demonies beïnvloedende geestesongesteldhede besin het. Reaksie daarop dui egter op 'n kontemporêre verskuiwing vanaf 'n geloof in Bybelse geloofswaarhede na wetenskaplik gegenereerde waarhede. Het Christus dalk na dié tendens verwys toe hy gesê het: "Maar sal die Seun van die mens by sy koms nog geloof op die aarde vind?" (Luk.18:8b).

Verhelder of kompliseer Koopman-teologie?

Ek vind aansluiting by Anti-teïs en Huysamer (DB,11.10) se kritiek op prof. Koopman se Godsdiens Aktueel-bydrae (DB,05.10).

Beskrywende homself as "sekulêre humanis", sê Anti-teïs "dat enige geloof van jou verwag om intellektuele selfmoord te pleeg." Werklik? Staan geloof en intellek dan vyandig teenoor mekaar, of het ons nog nooit die Skepper se doel en funksie met elkeen daarvan ontdek nie?

Anti-teïs se keuse vir rasionaliteit is niks anders as sy persoonlike geloofskeuse nie   -   sy geloof in intellektualiteit. Karl Popper, bekende wetenskapsfilosoof, verwys na wetenskaplikes as "egte gelowiges", bedoelende daarmee hul geloof in hul wetenskaplike instrumente soos teorieë, modelle en metodes.

Huysamer "soek nog die teoloog wat met 'n 'rasionele' redenasie vorendag kan kom hoekom die Skepper...manlik is en 'n bloedoffer (soos die Asteke) benodig." Sodanige soeke eindig eers wanneer nie net die natuurlike en rasionele dimensies van menswees ontdek is nie, maar ook die bo-natuurlike, transendentale en bowe-rasionele dimensies. In menslike grenssituasies, soos teweeggebring deur rampe, lyding, siektes en/of dood, is antwoorde nie altyd net in die rasionele te vinde nie, maar wel dikwels in geloofskonteks.

Anti-teïs en Huysamer se kritiese vergelyking van onvergelykbares   -   rasionaliteit en geloof   -   blyk 'n futiele oefening te wees.

Chrstengelowiges word aangeraai om hul denke te vernuwe, asook waarop dit gerig moet word, sodat 'n teologie van "terapeutiese rasionaliteit"   -   in die lig hiervan   -   vreemd voorkom. Vir my, as christengelowige met 'n lekesiening van teologiebeoefening, blyk Koopman se "terapeutiese rasionaliteit" eklekties en horisontalisties van aard te wees; kompliserend eerder as verhelderend van die teologiese ondersoekterrein.               (ngn)

Bring asseblief dié polemiek tot 'n einde

Mnr. Kühn (DB,24.09), my opregte verskoning aan u, want ek is, volgens "iemand...die ou wat jou so links en regs 'Kühn' in sy briewe". Job (6:25) sê juis: "Opregte woorde maak nie seer nie..." Waarom anders sou u "iemand" aanhaal as u nie te na gekom voel oor die weglating van u eie mnr.-titel nie? Daarom my verskoning.

Mnr. Kühn (DB, 20.09;24.09) dring herhaaldelik daarop aan dat ek met hom moet "gesels". Ek voldoen dus aan sy versoek  -   in parodietaal   -   waarvan ek seker is dat hy dit sal begryp. Ek gesels graag met hom oor die Praat Saam-saampraatboom, huisvestende 'n groot verskeidenheid van taalvoëls; almal kwetterende, kwelende en tjirpende   -   sommige op hoër; ander op laer noot.

En toe op 'n dag gebeur daar iets voëlvreemds in dié saampraatboom. Die luiddrugtige geelvinke eis onverbiddelik van die mossie om op te hou met sy tjirp, en, teen sy mossienatuur   -   vir vinkbevrediging   -   soos húlle moet kwetter en kweel; 'n kakofoniese voëlgebrabbel beswaarmakende teen die mossie se weiering om vink-konformerende geluide te maak.

Dié "windmakerige" (Doem) mossie, sittende op sy "hoogdrawende" (Margaret) saampraattak, "gesels" nie met die geelgeveerdes nie, maar "spreek hulle toe" (mnr. Kühn). Die boodskap aan die mossie: jy mag nie langer hier jou mossie-self wees nie. Wees wat óns wil hê jy moet wees. Einde van my parodie-gesels.

Mnr. Kühn, ek wonder of Hannes Slabbert daarme genoeë neem dat u ons twee by herhaling teen mekaar afspeel (DB,08.09;30.09) ; ek beslis nie. Dit is van 'n verleentheidsaard, en u sê dat u bedoeling nie "persoonlik" is nie?

Soos die vrou "met hande-verwringend gebaar" in A.G.Visser se "Die Ruiter van Skimmelperdpan", vra ek ook: "Waarom rus jy nie,rus jy nie...altyd maar weer...?" Kan dié polemiek asseblief nou maar beëindig word?                (ngn)

Die nuwe SA-mensbeskouing en die toekoms

Grondliggend aan heersende en algemene gebeuretendense in SA lê ons mensbeskouing (mb) oor hoe, wie en wat ons as SA'ners is, en waarheen ons onderweg is. Volgens ons mb voed ons op en kweek ook landsburgers daarvolgens.

'n Radikale mb-breuk en  -verskuiwing vind steeds plaas vanaf die ou SA   -   met sy Christelik georiënteerde grondwetaanhef en Christelike onderwyswet, na 'n sekulêre en humanisties georiënteerde grond-  en onderwyswet   -   na die nuwe SA. 'n Nuwe getransformeerde mb is onderskeibaar van die ou SA-mb.

Die vier mees waarskynlike hoofstroom mb's in SA is dié van die sosialisme-kommunisme, liberalisme, animisme en Christendom. Die toename in misdaad, moord, wreedheid, verkragting, korrupsie, stakings, oproer, vandalisering, natuurstroping en  -besoedeling, is alles kenmerkend van die nuwe mb. Vra jouself af: watter soort mens is tot hierdie dinge in staat waarvan oorvol tronke getuig? Is dit die wyse waarop die Homo anargisticus die vraag beantwoord oor wie en wat ons as SA'ners behoort te wees onderweg na 'n nuwe toekomsbedeling?

Geen persoon in 'n beroep óf professie, veral met 'n sterk sosiaal-maatskaplike inslag   -   soos onderwysers, predikante, dokters en verpleegsters   -   kan hul taak sonder 'n mb verrig nie. Tesame met die media is die klaskamer, kansel en politieke verhoë besondere mb-agente, en word almal hedendaags sterk beïnvloed, en ook voorgeskryf, deur die ANC se nasionale demokratiese rewolusie (NDR) waarvolgens landsburgers, deur 'n getransformeerde mb, gekweek moet word.

In die lig hiervan is die kritieke vraag: is dié getransformeerde SA-mb wel van 'n progressiewe of 'n regressiewe aard, en wat hou dit in vir die toekoms?

Ons taalgebruik weerspieël ons innerlike

Ek verwys na Corrie Kühn (DB,20.09) se brief. Wat my betref, skryf ek soos wat ek praat. Mense wat my ken, kan dit bevestig. Dit is wie ek is, en ek druk myself konsekwent sodanig uit in beide vorme van taaluiting. Ek dink nie ek hoef enigeen om verskoning te vra, of myself te verdedig, oor my taal-  en skryfstyl nie.

Word ons nie deur ons taal, soos spoelklippe op 'n rivierbedding, verskillend geslyp nie? Waarom dan daarop aandring dat slegs die eie persoonlike voorkeur en taalbehoefte as norm sal geld? My taal-  en skryfstyl blyk vir sommige 'n bedreiging eerder as 'n uitdaging te wees. Is middelmatigheid die maatstaf, en afwykendes dan taalketters wat uitgeban moet word? Word die waarheid van taalomgang op verskillende  -vlakke tot leuen gemaak?

Job 34:3 sê: "Die oor (en ook die oog) toets woorde soos die verhemelte kos proe." Waarom nie ook my reg van keuse tot taaluitdrukking erken sodat dit ook smaaklike "kos" vir my eie "taalverhemelte" kan wees (en dalk ook vir ander) nie? Ignoreer gerus my skrywes as u nie daarvan hou nie, of raadpleeg 'n woordeboek en brei u woordeskat uit. So bou ons, en breek nie af nie; hef ons op, en trek nie mekaar af nie.

Praat Saam (PS) was nog altyd vir my 'n almal akkommoderend, leef-en-laat-leef, vrylik toeganklike meningsuitruilende omgewing. In die lig van die besware teen my skrywes laat dit my wonder of daar diegene is wat graag wil toesien dat hul eie selfsugtige behoeftes as norm en maatstaf vir PS sal dien.

En, nee, Marietjie (DB,16.09), ek het nog niks in Kühn se skrywes gelees wat "aanstoot" gee nie. Doem (DB,17.09) se: "Julle gebruik toiletpapier nes ons gewone mense", vind ek wel in swak smaak en aanstootlik. Ons innerlike self word juis weerspieël in ons taalgebruik.

Moenie dié beskawingsnorm prysgee nie

Die dekadente tydsgees word ook deur die "# Must fall"-beweging weerspieël. Corrie Kühn se brief (DB,08.09) suggereer 'n "# Titles must fall" én 'n "# Formality must fall". Op eersgenoemde het ek reeds gereageer (DB,14.09) en wil, sonder enige herhaling, op laasgenoemde reageer.

Kühn merk met genoegdoening "hoe die styfheid en formeelheid...aan die wegsmelt is." Formaliteit is vir hom: "Ag, eina tog!" ; informaliteit: "Lekker!", en "Mevrou Dominee" begin swig voor noemname. So is "Dominee en Dokter ook aan die wankel...Soos dit hoort."

Ek gee Kühn gelyk dat Mevrou Professor Doktor en Mevrou Dominee van vroeër pynlik was vir die Afrikaneroor, maar om nou van die een uiterste na die volgende te beweeg... Indiwiduele norme moet steeds aansluiting vind by bestaande beskawingsnorme; ook vir aanspreekvorme.

Elke persoon se begrensde persoonlike ruimte verdien om gerespekteer te word. Die grense van formele en informele interpersoonlike verhoudings verskil. Moenie formele grense sonder uitnodiging platvloers aggressief oorskry nie. Dié vorm van geweld is onwelkom.

Derrick Fellows (DB,14.09) verwys na regter Goldstone wat reageer het met : "Pardon, but have we met?" op 'n TV-programaanbieder toe dié hom as Richard aangespreek het, 'n goeie voorbeeld van: "Familiarity breeds contempt". Wat 'n verleentheid vir dié aanbieder.

Wees ingelig, gevoelig en respekteer die ongeskrewe spelreëls van aanspreekvorme in, veral, formele kontekste. Hoe ons ander aanspreek, sê iets van ons self. Om 'n dwaas te wees   -   "Fools rush in where angels fear to tread"   -   is 'n keuse; nie 'n opdrag nie. Daarom: moenie eerbiedige aanspreekvorme as beskawingsnorm prysgee nie.           (ngn)

Heroorweeg beswaar in lig van dié beginsel

In sy brief, "Niemand is bó 'n ander nie, Doktor" (DB,08.09), bevraagteken Corrie Kühn die bedoelinge van skrywers wie se name deur 'n titel vergesel word. Hy sê: "Enkele briefskrywers skryf soms Ds. of Dr. of Prof. voor hul name...vir ons voel dit asof hulle op 'n trappie bokant ons (wil) staan, so asof daar 'n stempel van gesag op hul skrywes is." 

Hieruitvolgend enkele vrae: wie is die "ons" na wie Kühn verwys? Praat hy dalk vir groter trefkrag van homself as "ons"? Vervolgens die vraag na die aard van Kühn se mening: is dit objektief of subjektief? Met "voel" in sy "ons voel", gee hy blyke dat emosie 'n rol speel. 'n Rasioneel-georiënteerde mening, toegelig met relevant stawende voorbeelde, sou ter oortuiging meer gewig dra.

'n Verdere vraag: bedoel Kühn, konteksnegerend, dat alle mense mekaar se gelykes is omdat hy beweer dat "niemand bó 'n ander is nie"? Indien die bedoeling, verskil ek skerp van hom.

In sy betoog verwys Kühn na gesag, 'n kernbegrip. Gesag moet in konteks gesien word. Is daar 'n verskil in gesag tussen 'n generaal en 'n korporaal in 'n militêre konteks? Indien wel, dan is die een mos (gesagsgewys) "bó" die ander, wat meebring dat hulle nié gelykes binne dié konteks is nie. Weerlê dit nie Kühn se: "niemand is bó 'n ander nie"? Soos in die militêre konteks, geld presies dieselfde in 'n legio van kontekste met soortgelyke uitkomstes van vertikale ongelykheid.

Kühn is die eerste persoon wat, in my 14 jaar van deelname met 'n titel aan Praat Saam, daarteen beswaar maak. Ek kan nie namens ander praat nie, maar wat my betref, is dié besware sonder inhoud en ongegrond.

Miskien kan Kühn daarby baat deur, volgens die beginsel van ongelykheid-in-gelykwaardigheid, perspektiefverruimend na sy besware teen die gebruik van titels te kyk.

US werk met getransformeerde uitnemendheid

In sy, "Diversiteit verhoog uitnemendheid" (DB,07.09), werk prof. Nico Koopman met 'n, vir my, onkonvensioneel ongemaklike inhoudgewing aan die begrip uitnemendheid. Hy omskryf dié begrip as "nie die uitnemendheid van 'n elitegroep nie, maar die uitnemendheid van gewone, gemiddelde mense...uitnemendheid (is) om jou beste te lewer..." Van standaardhandhawing meld hy niks.

Vir hierdie tipe uitnemendheid, anders as waaraan ons gewoond is, is 'n toename in diversiteit noodsaaklik. Vir prof.Chris Brink, voormalige US-rektor, gaan 'n toename in diversiteit gepaard met 'n toename in uitmuntendheid wat hy as 'n "wiskundige werklikheid" beskryf.

Onder leiding van wyle prof.Russel Botman sou die US na uitnemendheid soek in 'n diversiteit van etniese, sosiaal-ekonomiese, kulturele en gender-agtergronde. Onder die huidige US-rektor, prof.Wim de Villiers, wil die US "'n nuwe Afrika-universiteit van uitnemendheid deur diversiteit" wees   -    vreemde oorwegings vir outonome universiteitwees tot nou toe.

Vir my manifesteer uitnemendheid kontekstueel-spesifiek, onafhanklik van diversiteit, en beoordeel volgens kontekstueel-spesifieke kriteria. Koopman en die US werk duidelik met 'n getransformeerde weergawe van uitnemendheid waarbinne die "elitegroep"   -   wat as intellektueel, akademies en skolasties sterk vertolk sou kon word   -   nie plek het nie. Die US bedien homself dus van veranderde boustene vir uitnemendheid.

Dat hierdie getransformeerde uitnemendheid nie primêr akademies gerig skyn te wees nie, blyk uit wat Koopman sê: "noodsaaklike regstellende maatreëls in ons land ly skipbreuk omdat die band tussen diversiteit en uitnemendheid (volgens US-beskouing) verbreek word"   -   volgens my 'n sosialisties-ideologiese benadering tot die universiteitswese eerder as suiwer akademies.

Sou 'n mens dan nie van Koopman en sy akademiese kollegas kon verwag om ook te rapporteer oor die bevindinge van 'n vooraf wetenskaplike ondersoek waarin die praktykwording van dié uitnemendheidsaanname aan toetsing onderwerp is nie? Of is so 'n ondersoek nooit uitgevoer nie?    (ngn)

Dit tref dat Gaum dít miskyk

In " 'Nkosi' bly aangrypend" (DB,01.09), spreek dr.Frits Gaum hom uit ten gunste van die behoud van "die frases in Afrikaans en Engels uit 'Die Stem' (en sê) Dit sal dom wees om daaraan te peuter." Dié Afrikaanse frase wat hy bepleit, handel bloot oor die blou lug, oseane en bergkranse van SA.

Dit verbaas my dat Gaum, as teoloog, nie die verband sien tussen "Nkosi Sikelel' iAfrika"    -   allerweë erken as 'n gebed   -   en soortgelyke gebedsgedeeltes in "Die Stem" nie, soos: "Op U Almag vas vertrouend het ons vadere gebou: Skenk ook ons die krag, o Here, om te handhaaf en te hou -" Is hierdie dan nie 'n veel beter gebedsgerigte frase, in aansluiting by "Nkosi Sikele' iAfrika", as dié oor die blou lug, oseane en bergkranse nie? Dit tref dat Gaum dit miskyk.

Sou daar in die toekoms wel enigsins besluit word op die behoud van 'n frase in Afrikaans, soos wat Gaum hom daarvoor beywer, dan behoort dit dié gebedsgedeelte van "Die Stem" te wees. Dit sou nie iets wees waarvoor bakhand gestaan moet word nie, maar 'n regmatige aanspraak daarop op grond van die "Suid-Afrikaanse Handves van Godsdiensregte en -vryhede".

Waarom mag Afrikaanssprekendes, wat in die sing van "Die Stem" hulself beskou het as "Knegte van die Allerhoogste", dan nie ook in hul eie taal in die nuwe nasionale lied tot die Allerhoogste bid nie?  (ngn)     

Vervang volkslied met nasionale lied

Ek dink Max du Preez begaan 'n denkfout met sy stelling: "'n Volkslied is vir almal" (DB,30.08). 'n Volkslied   -   'n volk-se-lied   -   is nié vir almal bedoel nie, maar slegs vir die lede van 'n volk wat, histories en andersins gebonde, spontaan daarmee kan identifiseer en toeëien.

"Die Stem" was in wese vroeër, eksklusief, die Afrikanervolk se volkslied waarbinne Engelssprekendes, om staatkundige redes, ook geakkommodeer is; gesing in die amptelike tale van dié tyd: Afrikaans en Engels. 

'n Volkslied kan nie in vreemde andermanstaal gesing word nie. Dit is juis een van die probleme van "Nkosi Sikelel' iAfrika" wat slegs vyf van die elf amptelike tale   -   isiXhosa, isiZulu, Sesotho, Afrikaans en Engels   -   bevat en die oorblywende ses buite rekening laat.

'n Verdere probleem met die huidige volkslied: Christengelowige landsburgers vind die nkosi-godheid, met sy oorsprong in die swart Afrikakultuur, wie se seën afgebid word op 'n sekulêre staatsbestel met sy sekulêre grondwet, uiters vreemd en derhalwe baie moeilik, indien nie onmoontlik nie, om daarmee te identifiseer. Soos wat die volkslied nie al elf tale verteenwoordig nie, so is dit ook nie verteenwoordigend van alle gelowe nie.

Die uitdagende oplossing lê daarin om die bestaande volkslied met 'n nasionale lied te vervang wat die belange van die totale SA-burgery, inklusief, akkommodeer, waarmee almal kan identifiseer, en vertaal in al elf amptelike tale. Laat taalgroepe toe om dit, in byvoorbeeld 'n skolekonteks, in die moedertaal te sing en nie in andermanstaal nie. Die elf tale geniet immers gelyke grondwetlike status, en is nie ondergeskik aan mekaar nie. Die sing van die volkslied is nie primêr 'n geleentheid vir taalaanlering nie. Tydens nasionale byeenkomste kan, nadat daaromtrent ooreengekom is, dit in Engels gesing of van taalrotering by sulke geleenthede gebruik gemaak word.

Dié geskiedenis herhaal homself

Die kwessie van die potensieel uiteindelike verdwyning van "Die Stem" lok heelwat kommentaar uit. My aanvoeling is dat daar lank reeds nie meer sprake is van die voortgesette bestaan van die vorige volkslied nie. Waarom dan nie? In die huidige volkslied is daar slegs twee versreëls van "Die Stem" se 24 versreëls opgeneem. Die Engelse gedeelte blyk nie deel van "The Call Of South Africa" te wees nie, maar 'n nuutgeskepte toevoeging. Ons kan mos onmoontlik nie na twee behoue versreëls as "Die Stem" verwys nie. Kan ons?

Hierdie toegif van twee versreëls tot Nkosi Sikelel' iAfrika was vanaf die begin duidelik bestem om slegs tydelik van aard te wees. Dit sou sorg vir 'n gewaande gevoel van aanvaarding en geborgenheid totdat die tyd ryp sou wees om daarvan ontslae te raak. Vir die massas dra selfs net dié oorblyfsels van "Die Stem" te veel ou SA-bagasie. Ek voorsien dat dit in elk geval, hoe hartseer ook al, saam met die ouerwordende Afrikanergeslag gaan uitsterf.

Die masjiene waardeur die twee behoue versreëls kunsmatig aan die lewe gehou word, kan gerus maar afgeskakel word. Dié twee versreëls kan ook nou maar ter ruste gelê word langs die ander 22 wat jare gelede reeds ter ruste gelê is. Dié siening verteenwoordig nie een van defaitisme nie, maar wel van realisme. Toe "God Save The Queen" finaal van SA-bodem verdwyn het, het sommige getreur en sommige gejuig. Dié geskiedenis herhaal homself gedurende ons leeftyd.

Christendom verdwyn toenemend uit nuusmedia

Dit ontglip nie die aandag hoedanig die wêreldmedia met nuusdekking omgaan nie. Dié beriggewingsveld is ongelyk. Ek motiveer my stelling met 'n voorbeeld van die nuusdekking wat die Islam en die Christendom onderskeidelik geniet.

Daar word berig die 5-jarige Omran Daqneesh "het die gesig geword van die...burgeroorlog...in Sirië", terwyl Tayyip Erdogan, Turkse president, beweer dat 'n 12/14-jarige kind   -   selfmoordbomaanvaller en agent van ISIS   -   verantwoordelik was vir die dood van 51 mense tydens 'n Turkse troue (DB,22.08). Beide Sirië en Turkye is Moslemlande. 

'n Belangrike vraag is óf die sensasiehonger mens van ons dag dan feitlik daagliks nét gevoer moet word met slegte nuus oor anargie, dood en verwoesting wat telkens volg op die Alluh Akbarkreet?

Hierteenoor het erkenning aan God deur Christendeelnemers en  -presteerders tydens die pas afgelope Olimpiese Spele   -   soos Wayde van Niekerk, Usain Bolt, Gabby Douglas, Daniel Smith, David Boudia, Steele Johnson, Madeline Di Rado, Nick Willis en Christine Ohuruogu   -   so goed as geen nuusdekking geniet nie.

Wat die polemiek betref wat juis gevoer word rondom die BBC se gebrek aan beriggewing hieromtrent, sê David Robertson: "There is both a subconscious and a conscious attempt by the...media...in the UK to sideline or remove Christianity from the narrative...the BBC has moved far away from its Christian heritage and has become the Secular Broadcasting Corporation."

Dat die Christendom toenemend op die agtergrond geskuif en aan't verdwyn is uit die gesigsveld van 'n mediageskepte ongelyke beriggewingsveld, is duidelik.                (ngn)

Pragmatiese meerdimensionaliteit en die Bybel

Ek reageer op Pitout se: "Gay-troues: Dink meerdimensioneel" (DB,18.08); in besonder op sy stelling: " 'n Pragmatiese beginsel is om gesprekspunte meerdimensioneel te belig..." Natuurlik is daar 'n direkte verband tussen sy "pragmatiese beginsel" en sy "meerdimensionaliteit".

Om sy doel te bereik, maak die pragmatis toegewings tydens kompromiesluiting   -   ook tussen Bybel en wetenskap. Laat die Bybel hom egter voorskryf deur kompromiemakende toegewings aan die wetenskap oor dié dinge waaromtrent die Bybel ons voorskriftelik uitdruklik verbied? Ek dink nie so nie.

Die tyd van of...of is verby  -   óf die Bybel óf die wetenskap   -   en die tyd van en...en het aangebreek   -   én die Bybel én die wetenskap   -   as moderne geloofs-  en lewensrigsnoer. Die Bybel-plus, of Christus-plus, is 'n tipies moderne benadering tot die oplossing van knellende lewensvrae, ook oor gay-troues.

Die moderne en...en-benadering tot die Bybel verlaag die gesagstatus daarvan vanaf volkome soewereiniteit na onderhorig afhanklike susereiniteit. Hierdie paradigmaskuif oor Bybelse soewereiniteit, en die respektering daarvan, hou implikasies in vir ons voortgesette geloof daarin asook ons -besluite.

Die wetenskaplike kennis van die geloofsmondige en -geëmansipeerde mens moet nou tot die redding kom van die onselfgenoegsame Woord van God. Pragmatiese meerdimensionaliteit is 'n voorbeeld hiervan wat die Bybelse veroordeling van 'n homoseksuele lewe in die voue van mooiklinkende begrippe en wetenskaplik-verdienstelik verworwe kennis wil verberg.

Pitout is korrek wanneer hy sê: "Medegelowiges kan kies om slegs vanuit die Bybel eendimensioneel oor die gay-kwessie te besin...". Teenoor sy "pragmatiese beginsel" kom vir my te staan die "Sola Scriptura"-beginsel   -   slegs God se soewereine Woord en niks anders nie.

Ek skaar my by Magda van Despatch (DB,15.08;19.08) van wie Pitout sê: "Jou uitgangspunt is skynbaar slegs Bybelgefundeerd, en dit is jou goeie geloofsreg..." Wat Pitout glo, is eweneens sy goeie geloofsreg. Die gemene deler tussen Pitout, Magda en myself, is die aanvaarding van verantwoordelikheid vir ons elkeen se geloofskeuse.               (ngn)

Ondersoek kerklike besluit se waardebasis

"Die hof...kan beveel dat die NGKerk sy besluit uitvoer om gay-huwelike toe te laat." So word berig omdat "11 NG-lidmate...dreig om hul eie kerk hof toe te sleep om hom te dwing om gay mense toe te laat om in die kerk te trou...(gesteun deur) die regsadvies van adv.Wim Trengove SC...(wat) meen dat die kerk strydig met sy eie kerkorde optree deur nie sy eie besluit toe te pas nie..."(DB,15.08).

Ek stel die volgende twee vrae in dié verband: 1. Is alle menslike besluitneming   -   onderhewig aan menslike feilbaarheid, waaraan ook kerklike besluitneming onderhewig is   -   gegiet in beton sodat dit nooit gewysig óf herroep mag word nie? Kan dan nie selfs ook 'n hofuitspraak ná 'n appélaansoek gewysig word nie? Ek vra dié vraag as juridiese leek.

2. Enige besluit is wel analities ondersoekbaar daarin dat dit die vierde van drie voorafgaande stappe verteenwoordig wat in die vyfde stap, van besluitimplementering, kulmineer. Alle opsies waaroor daar besluit moet word, impliseer die toepassing van dié stappe waardeur dit onderlê word.

Alle moontlike besluitnemingsopsies word primêr onderlê deur die evaluering van elke opsie aan die hand van waardes. Opsies word "geweeg" aan kontekstueel relevante waardes, en daarna rangordelik geplaas volgens keuring. Die keuse word bepaal deur voorkeur te verleen aan dié waarde-geweegde opsie wat die swaarste weeg. Keuse-finaliteit kulmineer in 'n besluit omtrent die opsie-verskeidenheid. Besluit-implementering berus dus ten diepste op 'n waardebasis.

My vraag is dus óf die waardebasis waarop die betwiste kerklike besluit berus, analities deeglik ondersoek is of dit wel Bybels-kerklike waardes, en of dit humanisties-sekulêre waardes, as basisvertrekpunt neem vir die vier stappe wat daaruit voortvloei. Die wesenlike moontlikheid bestaan dat dié betwiste NGKerkbesluit op Bybels buitekontekstuele waardes berus en daarom ongeldig en betwisbaar is.           (ngn)

Plakkate wil waarsku; nie veroordeel nie

Ek verwys na vier jong vroue se plakkaatprotes   -   voor die podium van die Onafhanklike Verkiesingskommissie se nasionale uitslagsentrum in Pretoria   -   tydens pres. Zuma se toespraak. Pres.Zuma se hofsaak van tien jaar gelede, waartydens hy van die verkragting van 'n jong vrou aangekla is, was die rede vir hul protes (DB,08.08).

Met dié voorbeeld van 'n openbare plakkaatprotes, wil ek ook twee plakkate in die openbaar vertoon. Ek wys op die redes vir dié plakkate.

Plakkaat 1-bewoording: Nêrens vertel die Bybel ons van enige politieke party in die hemel nie. Rede vir dié plakkaat: Mmusi Maimane, DA-leier, sê: "Die beste tak van die ANC is in die hemel, waar Nelson Mandela is...Dié verkiesing gaan daaroor om dit vir uTata te doen..." (DB,03.08).

Hierdie is 'n direkte naprating van Mandela self wat by geleentheid gesê het dat, na sy dood met sy aankoms aan die "anderkant", hy onmiddellik na die naaste ANC-tak sal verneem en daarby aansluit.

Plakkaat 2-bewoording: Die Bybel ken nêrens aan voorvadergeeste enige plek óf rol toe nie. Rede vir dié plakkaat: Pres.Zuma is op rekord dat hy sou gesê het 'n stem vir die ANC bied 'n vrypas na die hemel, en ook dat, as die mense nie vir die ANC stem nie, sal die voorvadergeeste hulle kom regsien.

My plakkate wil van 'n waarskuwende aard teen twyfel, verwarring  en misleiding wees   -   potensieel teweeg gebring deur Zuma en Maimane se nie-Bybelse uitsprake wat die gevaar inhou om Christenkiesers te vervreem   -   veel eerder as van 'n veroordelende aard. Ek rig dié waarskuwing in die lig van die reg daartoe verleen aan alle SA-burgers deur die Suid-Afrikaanse Handves van Godsdiensregte en  -vryhede; veral artikels 6.1(a), 6.3 en 6.4 daarvan.

Diensleweringsbestuurstyl moet radikaal verander

Met die verkiesingseuforie verby, word verkose raadslede nou gekonfronteer met die daadwerklike realisering van kiesersbeloftes. Deur allerlei realistiese én onrealistiese beloftes, waaronder die uitwissing van ANC-onbekwaamheidspore, is hoë kiesersverwagtinge geskep.

Daar moet spoedeisend 'n ooglopend sigbare, deursigtige en radikale verandering in diensleweringsbestuurstyl intree ter wille van die geloofwaardigheid van verkiesingsbeloftes, die behoud en versterking van kiesersvertroue en  -lojaliteit met die oog op vooruitgang en stabiliteit in ons metropool. Daar moet op álle fasette van ANC-dienslewering verbeter word, soos gehalte, die tydsraamwerk asook 'n groter erkennende ingesteldheid teenoor mense se grondwetlike taalregte.

ANC-rompslomp, navraefrustrasies, nepotistiese aanstelling van onbekwames, eentaligheid en dergelike euwels moet sonder versuim uitgeroei word. Groter sigbaarheid, én beskikbaarheid van raadslede, is ononderhandelbaar; so ook volgehoue kontak met wyksbewoners met wie oorlegplegend vergader moet word   -    met die doel van inligtingskommunikasie en die verkryging van eerstehandse inwonersinsette oor wyksbehoeftes   -   is onontbeerlik vir demokratiese plaaslike regering.

Wyksraadslede en  -bewoners verkeer in 'n wedersyds afhanklike verhouding tot mekaar, 'n waarheid wat die outokratiese ANC geminag het. Kiesers fouteer indien hulle dink dat hulle nou passief kan sit en wag op dienslewering. Hul aanspreeklikheid eindig nie by die trek van 'n kruisie nie. Hulle is deel van 'n vennootskap waarbinne elke vennoot 'n eiesoortige verantwoordelikheid het om demokratiserende dienslewering te laat slaag.

Kiesers het ongetwyfeld inspraak in die bestuur van die metropool deur die verantwoordelikhouding van raadslede. Dié demokratiese kiesersinspraak moet erken, geïmplementeer, uitgebou en versterk word ter wille van 'n gelukkige en harmonieuse samelewingsgemeenskap.

Gelukwense aan al die verkose raadslede. Sterkte toegewens met jul onbenydenswaardige taak vir billike dienslewering aan alle inwoners. Mag die koerswysiging na doeltreffende dienslewering spoedig vir almal sigbaar word.

Is die aanklaer nie self skuldig aan dwaling?

In sy brief, "Biddae vir reën is geloofsdwaling" (DB,21.07), maak Pitout hom skuldig aan ongeoorloofde kontekstuele grensoorskryding, bedoelende daarmee dat hy die Bybelse kontekstuele geloofspelreëls ignoreer en dit onderwerp aan kriteria vanuit die wetenskapskonteks. Dit is ontoelaatbaar. Dit is soos 'n skeidsregter wat, volgens sokkerspelreëls, 'n rugbywedstryd probeer hanteer   -   absurd en chaoties.

Met sy wetenskaplik kritiese ingesteldheid oor gebede vir reën, sê Pitout dit is "'n geloofsdwaling...

teen die Liefdesgebod in die Bybel...'n kerklike dwaling...(en) onbybels" om te bid vir reën. Om dit te kan beweer, kan ons verwag dat Pitout seker 'n diepgaande kennis van die Bybel sal hê.

Wat sê God egter: "My gedagtes is nie julle gedagtes nie...(maar) bo julle gedagtes" (Jes.55:8-9). Verder sê Hy: Hy ken al ons behoeftes (Mat.6:31-33); as ons bid sal ons ontvang (sonder uitsondering dus ook reën) (Mat.7:7), en Hy gee aan regverdige sowel as onregverdige (Mat.5:45). Jakobus 5:17-18 beskryf 'n tweeërlei gebedsverhoring om reën: die stuur van reën, en die weerhouding daarvan.

Pitout vind 'n geesgenoot in ds. Albert Cruywagen van die NG Gemeente Riebeeckpark in Kempton Park wat, volgens Neels Jackson in Beeld (28.02.11), sê: "Dit het nie vir hom sin om vir reën te bid nie. Hy glo nie dat God in weerstelsels ingryp nie. Daar is groot natuurkragte wat dit beheer." Beide Pitout en Cruywagen skei die Skepper deïsties van Sy skepping en impliseer sodoende 'n God wat Hom aan Sy skepping onttrek het.

Die vraag wat beantwoord moet word, is of Pitout, as aanklaer, nie self aan geloofsdwaling skuldig staan nie.                   (ngn)

Heilige graal oor Afrikaner steeds nie gevind

Petrus lewer 'n, Giliomee-gerugsteunde, verdienstelike bydrae (DB,19.07) tot die Afrikanergesprek. Tog verteenwoordig dié bydrae maar net nog een van vele meer uiteenlopende eietydse vertolkings van die Afrikaner, en -volk, onder veranderde omstandighede.

Sentraal in dié Afrikanergesprek staan identiteit   -   en die behoud of verlies daarvan   -   die belangrikheid waarvan deur Petrus onderbeklemtoon word, en so 'n leemte in sy beredenering laat. Ons leef juis in 'n tyd wat 'n identiteitlose wêreldgemeenskap gepropageer word.

Om op 'n spontaan ongedwonge wyse met mense en "dinge" te identifiseer, is tipies, soos, byvoorbeeld, 'n seun met sy pa en 'n dogter met haar ma. Dit geld eweneens die ongedwonge identifisering met Afrikanerwees en die  -volk. Op identifisering volg assosiëring op grondslag van keusevryheid tot assosiasie of dissosiasie. Op assosiasie volg konformering   -   om ingebind te word met diegene met wie geïdentifiseer en geassosieer word, soos pa-seun en ma-dogter.

Die besluitnemingsreg van elke individu word onderlê deur die keusevryheid met wie jy wil identifiseer, assosieer en konformeer. Dié reg geld ook binne die Afrikaner-  en -volkskonteks. In my brief (DB,16.07) , volgens my keusevryheid, verwys ek na myself as 'n Euro-Afrikaner. Petrus maak hierteen beswaar wanneer hy sê: "Name soos Euro-Afrikaner...toon neigings tot ideologiese nasionalisme wat weinig bydra om eenheid in diversiteit te bevorder.."

Ek verneem graag van Petrus of alle nasionalismes (in die algemeen) dan van ideologiese aard is; of Afrikaner-nasionalisme (in die besonder)   -   volkse Afrikaners is tans juis gewikkel in 'n oorlewingstryd om identiteitsbehoud   -   ideologies is, asook van watter kriteria hy gebruik maak ten einde ideologiese nasionalisme te bepaal.

Om ook uitsluitlik "eenheid in diversiteit te bevorder", is tegelyk wanbalansig, onbillik en oneerlik. Ook diversiteit in eenheid het gelyke aanspraak op erkenning en bevordering. Dié twee moet in harmoniese ewewig verkeer.

My oorwoë mening is dat ook Petrus nie daarin slaag om die heilige graal, oor presies wie en wat die Afrikaner is, te vind nie.

Wêreldgebeure tekens van 'n voorspelde tyd

Durf ons, veral as Christengelowiges, apaties onverskillig staan teenoor die dryfvere vir die toenemend bloedige terreurdade in Europa en die VSA gemik op wraaknemende lewensverlies? Dit is simptome wat ongetwyfeld in toekomsterme vertolk moet word. Dat Christene 'n lewensbedreigend geloofsbeproewende toekoms tegemoet gaan, is gewis en seker.

Wie het dié toekoms beter as Christus self voorspel? Daarvolgens gaan Sy volgelinge verdruk, vervolg, gehaat en gedood word, alles in aanloop tot 'n eindtydse Godlose eenwêreldbedeling. In nie minder as 50 lande word Christene reeds verdruk en soms wreed vervolg, dog die gemanipuleerde hoofstroommedia berig weinig, indien enigiets, daaromtrent.

Teen die agtergrond van dié betekenisvolle wêreldgebeure, is dit interessant om Albert Pike se brief aan Guiseppi Mazzini   -   tot almal se beskikking op die internet   -   te lees. Pike was 'n vrymesselaar-grootmeester, ateïs en illuminaat in die VSA; Mazzini dieselfde in Italië. Die brief is gedateer 15 Augustus 1871, was tot 1977 te lees in die biblioteek van die Britse Museum; het toe "verdwyn", waarna die bestaan daarvan ontken word.

In dié 1871-brief voorsien Pike drie wêreldoorloë, almal ingestel op die fasegewyse daarstelling van 'n uiteindelike antichristelike eenwêreldregering. WO1 was beplan om die Russiese Christen-tsaar omver te werp en 'n Godlose kommunistiese bewind te vestig wat Christene sou vervolg. WO2 sou Nazisme, vyand van kommunisme, vernietig en eindig met 'n Joodse staat ernstig gekonfronteerd met omringende Islamitiese buurlande. Beide WO1 en WO2 is gekenmerk deur bloedige lewensverlies van miljoene slagoffers.

WO3, volgens Pike, sal plaasvind tussen Israel en sy Islamitiese vyande, 'n oorlog waarin beide mekaar sal vernietig. Hierna sal die ontredderde wêreldbevolking, ontnugter met die (vervalste) Christendom, na nuwe vastigheid soek en dit vind in "the true light through the universal manifestation of the pure doctrine of Lucifer...which will follow the destruction of Christianity"   -aangehaal uit Pike se brief.

Christengelowiges mag die jongste wêreldgebeurlike tendense, as tekens van 'n voorspelde tyd, nie ignoreer nie.                       (ngn)

Het hulle bruin en swart mense geraadpleeg?

Geert de Boon (DB,13.07) laat nie toe dat Albert Nothnagel in sy, "Maak die woord 'Afrikaner' los van ras" (DB,08.07), "met sy redenasies wegkom nie." Hy verwyt Nothnagel dat hy " 'n parlementslid van die verkrampte vleuel van die Nasionale Party (was)...en nie die standpunt gehuldig het dat alle Afrikaanssprekendes Afrikaners is nie."

De Boon vra wat Nothnagel doen "om die skeidslyne tussen wit en bruin en swart Afrikaners op te hef sodat ons in ons taal mekaar as volk-  en geesgenote mag vind?" Waar Nothnagel in sy skrywe ras, Afrikaner en taal op dieselfde lyn plaas, voeg De Boon ook die gemeenskaplike volksgedagte daarby.

Nothnagel doen 'n beroep op lesers om die begrip "Afrikaner" te ontdaan van ras. Vir hom is wit, bruin en swart almal Afrikaners. Self het ek geen probleem nie, op voorwaarde dat ek toegelaat word om na myself as 'n Euro-Afrikaner te verwys soos wat swart Amerikaners trots na hulself as Afro-Amerikaners verwys.

Nothnagel se, "Ons moet net 'ras'-suiwer praat", verwar my egter. Die een oomblik "ont"-ras hy Afrikaners, en die volgende "ver"-ras hy die Afrikaanse taal. Wat behels dié "ras"-suiwer praat vir Nothnagel in die lig van die variante van ons taal soos Kaaps-, hibriede-, streeks-  en standaard-Afrikaans?

Soos Nothnagel, ontkoppel ook De Boon wit, bruin en swart van enige rassigheid, word almal Afrikaners, en maak hy hulle tot volksgenote. Soos ouer en kind deur gemeenskaplike bande van bloed en geloof gebind word, so word ook 'n volk deur gemeenskaplike bande van bloed, geloof, historiese herkoms, taal en kultuurbeoefening gebind. Is dié bande by wit, bruin en swart identies, of skep hy 'n "kunsmatige volk"?

Beide Nothnagel-  en De Boon-denke pas perfek binne die raamwerk van die ANC-transformasiedenke oor die nivellering van alle ras-  en kultuurverskille. Dit ontbreek beide egter aan rapportering oor hul raadpleging van bruin en swart mense oor dié se reaksie op gemeenskaplike Afrikanerskap en volkskap.

Moeitewerddinge kom teen 'n prys - soms baie hoog

Synde self van die ouer geslag, simpatiserend met die ouer geslag Britte wat deur Charl Adams (DB,04.07) verwyt word vir "(hul) eie selfsugtige en korttermynredes...(en) die toekoms van die opkomende jong geslagte vir 'n pot lensiesop verruil het", voel ek my genoop om op sy aanklag te reageer. Hy mag dalk reg wees; dalk nie.

Ek verskil in waarde-oordeel en prioritisering van Adams. By gebrek aan relatief diepgaande kennis aangaande die histories doelgerigte aanloop en opbou tot die EU; die mees onlangse diktatoriaal gekenmerkte ontwikkelingstendense daarbinne, asook die heel grootste agtergrond waarteen Brexit gesien moet word   -   die EU se rol in die totstandkoming van 'n uiteindelike eenwêreldbedeling   -   beskou ek Adams se standpunt as ondeurdag simplisties.

Die spreekwoord: "Met grysheid kom wysheid" (nie met Adams se jeug te assosieer nie) is hier van toepassing. Die ouer Britse geslag dra nog die herinneringsresiduele oorblyfsels van WO2 waartydens hulle die bedreiging van militêr-totalitêre Nazisme en die bevegting daarvan lyflik ervaar het.

Daar is onteenseglik aanduidings van hoe die selfstandig outonome soewereiniteit van EU-lidstate deur verpligte EU-resolusies weggekalwe word tot 'n Brussels-gesentreerde magsopbou na een groot Eurostaat waarbinne volke met hul nasionale grense sal verdwyn, opgaande in een internasionale wêreldburgery.

Voeg hieraan toe die resente lyflik ervaarde dreigemente en ekstremistiese terreurdade komende uit die honderdduisende Moslemvlugtelinge met hul onverbloemd uitgesproke doel van uiteindelike Europese verowering, 'n nie-ignoreerbare lewens-  en voortbestaansbedreigende gevaar. Die lojaliteit van die EU lê nie by die Europeërs nie, maar wel by dié nie-Europeërs.

Die ouer geslag Britte sien ongetwyfeld 'n parallel tussen WO2 se vooroorlogse opbou en die huidige EU magsmonopoliserende opbou. Die Britte het die Brexit-referendumkeuse korrek vertolk: Britse voortbestaan, óf ondergaan. Die ekonomie kan weer herstel; onafhanklikheidsverlies nie weer nie. Selfbehoud is die moeite werd. Moeitewerddinge kom egter teen 'n prys   -   soms baie hoog.

Hoe word dié aanstootlike boektitel verduidelik?

'n Vriend leen my Francois Smith se boek, "Kamphoer", om my mening daaromtrent te hoor. Self sou ek dit nie sommer aankoop nie. Die titel wek by my 'n voorlopig agterdogtige vermoede van die moontlikheid van 'n poging tot Afrikanerverguising soos dié gevind by Robin Binckes.

In "Seks, dwelms en volkspele" vertel Kirby van der Merwe (BY/DB,21.01.12) van Robin Binckes se debuutroman, "Canvas under the sky", waarin Binckes van die allerwalglikste leuens oor die vroegste Afrikanervroue kwytraak in 'n poging tot volksverguising, met Binckes in die posisie van toergids oor die Afrikanerverlede by die Voortrekkermonument.

Binckes sê ons volksmoeders was "wulps en sedeloos...(wat) op die katel in mekaar se arms troos gevind het...(en) 'n vrou wat tydens die Slag van Vegkop twee mans na haar wa lok vir groepswoeps."

My aanvanklike vermoede dat "Kamphoer" dalk in dieselfde Afrikaner-verguisend vulgêre styl van Binckes geskryf mag wees, moet ek, na my lees daarvan, egter laat vaar. Wat wel pla, is die titel van die boek, "Kamphoer". Waarom dié aanstootlike boektitel?

Op die agterblad van die boek vind die voornemende leser die volgende: " 'Kamphoer' is die ware verhaal van 'n vrou wat gedurende die Anglo-Boereoorlog wreedaardig verkrag en vir die aasvoëls gegooi is"   -   die verkragters twee Britse offisiere en 'n Boere "Scout" (Joiner).

Nêrens in die verhaal word enige sweem van aanleidende seksuele aktiwiteite van dié vrou gevind wat haar as hoer tipeer nie. Nee, inteendeel, sy was die tragiese slagoffer onder uiters haglike kampomstandighede. Waarom dan dié karakterskendend aanstootlike voorstelling van 'n verkragtingslagoffer onder die titel van "Kamphoer"? Dalk in navolging van Nico Moolman se boektitel, "The Boer Whore", oor dieselfde vrou, sensasie, leserskok, verkope of literêre vryheid? Kan enige welingeligte dalk lig op dié vraag werp?

Dekolonisering is vermomde kolonisering

In "Kolonisering onder die dekmantel van dekolonisering" (20.06) sê Flip Buys dat die dekolonisering-slagspreuk deur radikale aktiviste op kampusse verkondig word. Dit behels 'n omvorming van dié instellings na "inheemse" instellings wat met 'n Afrika-inhoud vervang moet word.

Buys wys op die volgende rooi ligte wat dié slagspreuk aanskakel. As 'n inheemse taal moet Afrikaans daarvolgens verdwyn en met Engels, as die moderne geskiedenis se grootste koloniale taal, vervang word. Hoe ironies en tragies. Wetenskap en tegnologie, gedoseer in universiteite as Westerse kultuurprodukte, is nie van hul Westerse fondamente los te maak nie. Westerse wetenskaplike navorsing is op die voorpunt van die tegnologie en ekonomie, en kan nie maklik deur huidige inheemse Afrika-kennis   -   in 'n mededingende wêreldgemeenskap   -   vervang word nie.

Dekolonisering gaan uitsoekerig om met Westerse waardes en is daarom in beginsel oneerlik. Dit verwerp merieteprestasie, beloning volgens produktiwiteit, eiendomsreg, oppergesag van die reg, en demokratiese vryheid, dog omhels die Westerse verbruikerskultuur en lewenstandaard soos selfone en motors soos deur Westerse tegnologie gebied.

Die volgende rooi lig waarop Buys wys, is "die skynheiligheid van dekolonisering...(wat) in werklikheid Afrikanerinstellings wil koloniseer...wat hoofsaaklik deur Afrikanerkapitaal en  -energie opgerig is." Na 1948 het ook Afrikaners "gedekoloniseer". Hulle het egter nie universiteite soos Wits en Kaapstad, asook Engelse banke, koerante en maatskappye, vernietigend oorgeneem nie, maar daarnaas hul eie Afrikanerinstellings opgerig.

Sy laaste rooi lig stel Buys in vraagvorm: Het die aftakeling van Westerse instellings nie alreeds tot "demodernisering" gelei nie? Hy beweer dat die transformasiebeleid 'n bewese mislukking is. Dit spruit nie uit die SA-grondwet nie, maar wel "uit die ANC se oorspronkilke kommunistiese wortels". Die ANC het by Kodesa slegs toegewings gemaak om die mag te bekom wat nou gebruik word om hul sosialistiese doelstellings te verwesenlik, aldus Buys.

Buys waarsku dus dat ANC-transformasiegedrewe neo-kolonisering nie verkeerdelik vir dekolonisering aangesien moet word nie.

Biko-rassismekriterium nie meer geldig

Prof. Xolela Mangcu van die Uinversiteit van Kaapstad lê die blaam vir die volgehoue voorkoms van rassisme in SA voor die deur van wyle oud-pres. Nelson Mandela. Hy beweer: "Mandela se grootste mislukking was dat hy nie Suid-Afrikaners gedwing het om hul eie rassisme te konfronteer nie...hy het die rassekonflik...net uitgestel...daarom beskryf ek hom...as 'n tragiese figuur   -   die held sterf, maar die tragedie duur voort" (DB,13.06).

Synde self swart, sal Mangcu ongetwyfeld die swart rassebewussyn en  -psige baie beter kan peil as ek, maar of die nasionale psigiese klimaat gedurende die Mandela-era   -   waartydens versoening sterk beklemtoon is   -   daarvoor gereed was, het ek my bedenkinge oor.

Vanuit swart geledere moes wittes al dikwels beskuldigend verneem dat swartes onmoontlik rassisties kan wees. Elkeen, met dié selfverontskuldigende bewering gekonfronteer, hanteer dit maar volgens eie ervaring.

Vanwaar dié onwrikbare geloof dat swartes nie rassiste kan wees nie? Leopold Scholtz lig die sluier ietwat hieromtrent wanneer hy sê: "Steve Biko was, sover vasgestel kon word, die eerste swart Suid-Afrikaner wat beweer het dat rassisme 'n uiting van mag teenoor dié sonder mag is...swartes kan nie rassiste wees nie omdat hulle geen mag het nie" (DB,16.06).

Met magsmonopolie as kriterium gekoppel aan rassisme, en die direkte oorsaak daarvan volgens Biko, ontstaan die vraag vervolgens: Maar hoe kan wittes ná 1994 dan nog steeds van rassisme beskuldig (en swartes verontskuldig) word na die magsverskuiwing vanaf wit na swart wat vanaf dié jaar plaasgevind het? Met die magsmonopolie nou rustende by swartes, blyk hul ontkenning van enige skuldigmaking aan rassisme inkonsekwent en ongeldig te wees in terme van die Biko-kriterium vir rassisme.

Die Biko-kriterium is waarskynlik lank reeds vervang. Wat is, daarom, die jongste kriterium(a) waarvolgens swartes wittes van rassisme beskuldig, en hoedanig legitiem blyk sodanige kriterium(a) te wees?

Sparks-beriggewing is nie objektief nie

In die artikel, "Trumpetter hy net?" (DB,08.06), maak Allister Sparks homself skuldig aan gebrekkige objektiewe beriggewing. Dat Trump moontlik die volgende VSA-president kan word, vind hy "onbegryplik en vreesaanjaend".

Trump "onderneem om...11 miljoen onwettige immigrante uit die VSA te deporteer...en 'n muur...op die grens met Mexiko (te) bou" om die "binnekoms (van) sulke immigrante (onwettiges!)...te verhinder." Sparks swyg geriefshalwe dat laasgenoemdes, onder meer, dwelmsmokkelaars en  -handelaars is, maar vra eerder: "Hoe kom hy (Trump) met sulke verregaande snert weg?"

Deur wie is Moslemlande soos Libië, Irak, Sirië en Afghanistan deur binnelandse imenging gedestabiliseer; leiers soos Moeammar Khadafi, Sadam Hussein en Osama bin Laden doodgemaak, en die Europese kontinent as gevolg daarvan in 'n krisis gedompel deur die instroming van honderdduisende Moslemvlugtelinge daarheen? Is dit dan nie juis Barak Obama se VSA nie?

Waar staan Obama met betrekking tot dié Islamprobleem waarteen Trump waarsku en Sparks hom voor verkwalik? Obama self is 'n Moslem, vul die top VSA-adminposte met Moslems en verklaar dat, sou hy 'n keuse tussen strydende partye moes maak,hy die Moslemwêreld sal kies. Wat is Hillary Clinton se standpunt hieromtrent? Hieroor swyg Sparks soos die graf.

Trump het duidelik geen illusies oor wat die militant-ekstremistiese vorm van Islam, soos die IS, vir Europa, die VSA en die vrye weste in die vooruitsig stel nie   -   wêreldverowering en  -heerskappy. Trump is sterk gekant teen diegene wat die weste se vryheid bedreig.

Soos Obama en Clinton sal Trump beslis ook sy tekortkominge hê, maar dat Sparks namens my as leser oor die meriete van dié drie wil kies en besluit, is onaanvaarbaar. Ek verwag objektiewe beriggewing van hom en dat hy my reg om self te mag besluit sal respekteer.            (ngn)

ANC-massastem wil nie SA ophef nie

Dat SA se toekoms in die hande van die massas gebrekkig ingeligte, willekeurig-omkoopbaar, manipuleerbare stemgeregtigdes verkeer, is 'n werklikheid. Hoe ontworstel die SA-toekoms hom daaraan? Ek het nie die allerantwoord nie, maar dink tog dat algemene opheffing oor 'n breë front   -   veral kennis-  en insiggewys   -   'n verskil kan maak.  

Opheffing, as gedeeltelik remediërende oplossing vir ons toekomsprobleem, bring talle vrae na vore, soos: wie/wat inisieer opheffing? Hierin het die skool 'n primêre taak, maar die teenswoordige mislukkende ANC-skoolstelsel met sy talle disfunksionele skole slaag nie daarin nie. 

'n Verdere vraag: hoe hef jy diegene op wat duidelik ANC-solidêr en  -verslawend is en staatsafhanklik wil bly? 'n Meer kritieke vraag is egter: volgens wie se opheffingsmodel   -   Afrika of die Weste   -   moet opheffing geskied, gedagtig daaraan dat SA homself as 'n internasionale rolspeler beskou?

Wat voorgemelde vraag betref, kry ek die indruk dat daar by vele weinig waardering bestaan wat betref die historiese Euro-inisiatief tot Afro-opheffing. Dit kom soms voor asof wittes selfs verkwalik word vir dié inisiatief, omdat swartes wittes dan nooit om opheffing sou gevra het nie. Waarom word skole, klinieke, biblioteke en admingeboue   -   voorbeelde van westerse opheffingsimbole  -   dan gevandaliseer en afgebrand? Waarom word Winnie Rust, bekend vir haar vrywillge opheffings-  en weldoenerswerk, vermoor?

'n Verdere vraag: waarin lê opheffing opgesluit, en hoe geoperasionaliseer?   -   'n komplekse vraag vir die kundiges. Vir my lê selfopheffing aan die wortel van opheffing. Sonder innerlike wilskrag as dryfkrag vir selfopheffing, vorder ons nie. Eksterne gesus, gepaai, gepamperlang en standaardverlagings lei nie tot opheffing nie. Natuurlik behoort die staat, op 'n gesonde vennootskapsgrondslag met die private sektor, geleenthede en middele tot opheffing te voorsien.

In nagenoeg dieselfde aantal jare wat die ANC die SA ekonomie afgebreek het, het die platgeskiete na-oorlogse Duitsland en Japan, deur nasionale selfopheffing, hul posisie as internasionale ekonomiese leiers herstel. Geoordeel aan die ANC-voetspoor van volgehoue agteruitgang en verval in SA, is dit duidelik: die ANC-massastem wil nie SA ophef nie, nie volgens westerse model nie.

(ngn)

ANC-onteiening voorspel net verdere verval

Volgens 'n onlangse RSG-nuusberig word SA se voedselbehoeftes op slegs 20% van die land verbou wat, volgens die ANC, 80% laat vir herverdeling onder die grondloses. Dit is, volgens ANC-denke, die alleroplossing vir swart armoede. Swart boere gaan 'n hond uit 'n bos boer, en so 'n einde maak aan werkloosheid en armoede. Dit dien dan ook as 'n belangrike aansporing vir die ANC-onteieningswet. Wat leer die praktykwording van dié ANC-gekoesterde ideaal ons egter?

In "Plaas ná jare steeds onbenut" (DB,30.05), word berig dat ná sewe jaar 'n Tsitsikammaplaas   -   as grondhervormingsprojek   _   "steeds onbenut en die begunstigdes platsak (is)" Dié begunstigdes "het niks geweet van plaasbestuur nie...die plek is verniel en die projek het platgeval...geld is vrugteloos verkwis...die trustees van die projek (is) prominente ANC-politieke leiers..." Hoeveel keer het die media nie al vantevore berig oor soortgelyke fiasko's wat sigself, by herhaling, landwyd afgespeel het nie?

Hierin stel die korrupte ANC   -   self 'n voorbeeld van uiterste onvermoë net soos dié by Tsitsikamma en ook elders in die land   -   wat in 1994 beheer oorgeneem het van die tóé sterkste Afrika-ekonomie, en dit na 22 jaar gevoer het tot op die rand van rommelstatus, 'n party wat selfs binnegevegte voer om eie belang en persoonlike oorlewing ten koste van landsbelang.

Vir diegene wat weier om oningelig te bly omtrent die daaglikse landsgebeure, is hiermee niks nuuts gesê nie. Die vraag is egter wat ons te doen staan wanneer ANC-onteiening begin implementeer word volgens die Zimbabwiese Mugabe-model, en voedselproduserende kommersiële plase, of gedeeltes daarvan   -   soos die mislukte Tsitsikammaplaas   -   ook in die onteieningsvisier kom en voedselskaarste SA dwing tot buitelandse invoere, met 'n steeds verswakkende Rand, en die risiko van uiteindelike hongersnood?

SA is 'n gewaande demokrasie, en al wat ons eintlik het om ons op te beroep, is die grondwet en die regstelsel. En vir hoe lank nog, is 'n verdere onrusbarende vraag.

Politieke figure bly 'n bron van humorskepping

Die politieke landskap het as 'n bron van humor vir spotdrywing, gekskeer, grappe en spotprenttekeninge oor politici gedien, en leen sigself nog steeds daartoe.

Genl. J.B.M.Hertzog, 'n Boeregeneraal tydens die Anglo-Boereoorlog (ABO,1899-1902), en 'n histories bekende politieke figuur, was 'n lid van genl. Louis Botha se eerste Unie-kabinet van 1910. Botha   -   met sy onrealistiese beleid dat Afrikaners hulle slegs agt jaar ná die ABO met Britse imperialisme moes versoen   -   en Hertzog   -   met sy beleid van "Suid-Afrika eerste" en Afrikanernasionalisme   -   het sodanig gebots dat dié twee leiers se paaie geskei en Hertzog in 1914 die Nasionale Party in Bloemfontein gestig het. Dit was die begin van die Afrikaner se politieke verdeeldheid tussen "Nat" en "Sap" wat oor dekades sou strek.

Natuurlik het die Nat-Sapverdeling sigself geleen tot vele oor-en-weer beskuldigings, maar ook vir humoristiese gespot. Sestig plus jaar gelede vertel my ouma van twee jong seuns   -   die een 'n Smuts-  en die ander 'n Hertzog-ondersteuner   -    wat handgemeen geraak het oor hul verskille. Uiteindelik beland die Smutsman bo-op die Hertzogman waarop hy die Hertzogman toesnou: "Hertzog onder!", waarop laasgenoemde reageer met: "En varksog bo!".

Wat vandag in SA gebeur, herinner my aan dié stukkie eenvoudige humor soos deur my ouma verhaal. Daar is die kamp gekenmerk deur korrupsie, bedrog, misdaad, moord, verkragting, stakings, armoede en toenemende verval en agteruitgang. Daarteenoor is daar die kamp wat vir presies die teenoorgestelde staan en eersgemelde kamp hand en tand beveg. 

Hierdie gepolariseerde SA-scenario laat my dink aan D.J.Opperman se gedig, "Kersliedjie", wat eindig met: "Oor die hele affêre het uit 'n hoek 'n broeis bantam agterdogtig gekloek." Dit verg nie veel humoristiese verbeelding om Nammawaan te sien as die "agterdogtige broeis bantam" met Luthuli Huis en/of die parlement as die "hoek" waaruit hy "kloek" nie.                  (ngn)

Eensydig misleidende joernalistieke beriggewing

Na die lees van Allister Sparks se artikel, "Politieke waansin is óral" (DB,25.05), besef ek dat ek voortaan met 'n meer kritiese ingesteldheid sy toekomstige artikels sal moet lees. Waarom? In sy artikel maak Sparks, na my mening, hom skuldig aan onaanvaarbaar swak joernalistieke beriggewing in dié sin dat hy lesers mislei deur 'n uiters eensydige voorstelling van internasionale opposisie-politieke leiers soos Trump (VSA), Le Pen (Frankryk), Petry (Duitsland), Hofer (Oostenryk) en Johnson (Brittanje) wat, as "verregses", hulle beywer vir "regse supernasionalisme". Wat 'n klomp bog.

Sparks bied die leser geen verduidelikende uiteensetting en/of verklaring vir dié persone se politieke opkoms in hul onderskeie lande nie. Daar móét tog redes daarvoor wees. Dié redes verswyg Sparks egter gerieflikheidshalwe. 

Omstandighede in Europa, Brittanje en die VSA , en veral in Europa, het in die jongste tyd dramaties verander as gevolg van die instroming van honderdduisende "vlugtelinge" uit Moslemlande met die uitgesproke doel om Europa volkome te Islamiseer. Europese burgers voel, met goeie redes waarvan daar talle voorbeelde is, hulself en hul nasionale voortbestaan bedreig. Sparks noem dié reaksie "xenofobie"    -     belaglik.

Brussel en die Europese Kommissie, wat blyk toenemend al meer lidlande se interne huishoudelike sake vir hulle te wil voorskryf, luister nie na besware van bekommerde Europese burgers nie, en beswaarmakers word deur die media van rassisme, fascisme en nazisme beskuldig.

Op dié aksie van die EU volg reaksie om nasionale oorlewing. Dit is dié reaksie wat gemelde leiers na vore roep om die strewe na nasionale selfbehoud te beantwoord. Van dié redes meld Sparks absoluut niks. Wat my betref is dit 'n voorbeeld van die manipulering van die media, soos ook in Europa, om 'n vooropgesette beeld na buite uit te dra waardeur die waarheid geweld aangedoen word en die leuen floreer.

Alle onderwysfasette verdien verbetering

Ek verwys na dr.Jurie Joubert se artikel: "Vir 'n blinker toekoms" (DB,18.05), waarin hy dit in hoofsaak het oor die gebrekkige onderrigmodel van die ANC-skoolstelsel. Hy sê: "Fundamentele verandering...is nodig om ons onderrig weer op die regte spoor te bring...Swak akademiese vertonings is die resultaat van die...onderwysmetodiek...die probleem is die pedagogiek (hy bedoel waarskynlik eerder pedagogie) wat beoefen word. Die...oplossing lê...in gehalteonderrig."

Onderrig in isolasie gesien, kan egter nie alleen   -   in die afwesigheid van ander voorwaardelike onderwysfaktore, wat gesamentlik en geïntegreerd   -   leersukses waarborg nie. Onderrig is een, dog baie belangrike, faset van onderwys. Dit is by uitstek die taak van die onderwyser. Kinders gaan skool om, volgens elkeen se vermoëns, suksesvol te leer. Onderrig móét dus rekening hou ook met kinders se leervermoëns, -potensiaal en -style. 

Wat pas gesê is, impliseer 'n gedifferensieerde onderrig-leerbenadering, dog ANC sosialistiese dogma beklemtoon die ongedifferensieerde groep en -behoeftes veel eerder as die indiwidu en dié se behoeftes. Laasgenoemde benadering herinner die ANC darem té veel aan die vorige bedeling se suksesvolle benadering van gedifferensieerde onderwys. Die ANC sê: "We all have potential" (wat ongetwyfeld waar is), maar ontken dat indiwidue deur potensiaalverskille gekenmerk word.

Onderliggend aan suksesvolle onderrig (onderwysmetodiek) en leer op skool, is daar fundamentele boustene as voorwaardes vir suksesrealisering. Die totale spektrum van dié noodsaaklike boustene is te veel om hier te noem. Ek noem daarom slegs enkeles soos die keuring van onderwysstudente; deeglike onderwysersopleiding; gesonde onderwyser-kindverhouding, gesagsbalans, orde en dissipline; moedertaalonderrig; 'n veilige skoolomgewing; leefwêreldlik relevante leerinhoude, en gepaste leerlingmotivering.

Alhoewel Joubert volkome gelyk gegee moet word oor sy onderrigpleidooi, is dit alleen nie voldoende om leerlinge se onderwystoekoms te verseker nie. Daar moet op álle fasette van die ANC-skoolstelsel verbeter word.

Die ma agter dié bekroond suksesvolle vrou

Die afgelope Sondag het ons ons moeders, wat ons daagliks behoort te waardeer, herdenk. My eie, en dié van my tydgenote, is lank nie meer daar nie, en tog bring ons steeds waarderend hulde aan hulle.

In aansluiting by die Moedersdagtema het Willemien Brümmer vir Tinarie van Wyk Loots, veelbekroond suksesvolle verhoogkunstenares, onder meer ook oor haar kankeropgeëisde ma, wyle dr. Ansie van Wyk Loots, uitgevra waarop Tinarie geantwoord het: "Ek dink elke dag aan my ma. Ek dra alles wat ek doen op aan my ma" (By,07.05).

Wie was ma Ansie? Sy was ons fakulteitskollega aan die NMMU. Wat my betref, was sy 'n uitsonderlik begaafde persoon wat haar onderskei het deur voluit te geleef het   -   dinamies, energiek, entoesiasties, sprankelend, motiverend en blymoedig   -   vir haar vak sowel as die potensiaalontwikkeling van haar studente.

Rudyard Kipling se digwoorde: "If you can ...walk with kings nor lose the common touch. If all men count with you..." is waar van haar. So ook die woorde: "If you can meet with Triumph and Disaster..." Sy kon beide hanteer.

Ons almal is sterflik, dog sommige leef voort na hul dood. Tinarie se opmerkings oor haar ma bevestig dit. Wat Paulus vir Timoteus gesê het: "...dieselfde geloof wat al in jou ouma Loïs en in jou ma Eunice was...ook in jou is" (2 Tim.1:5), geld ook Tinarie en Ansie.

Ek is beslis nie die skerpste potlood vir 'n elegiese skrywe oor wyle Ansie nie, dog sy verdien nie net die erkenning van haar bekroond begaafde dogter nie, maar ook die nadoodse eerbetonende huldiging van al haar vroeëre kollegas en studente. Ons volg die dogter se prestasies belangstellend en waarderend, telkens terugdinkende aan ma Ansie.

Studie wys korrupsie kenmerk Afrikakultuur

Pres. Zuma se 783 oortredings van "rampokkery, korrupsie en bedrog" (DB,30.04) is 'n ongeëwenaarde skandvlek in SA se presidensiële geskiedenis. Die Afrikakultuur verskil egter skerp hieromtrent. Die rede daarvoor blyk by implikasie uit 'n studie van Petria M.Theron, van die Noordwes-universiteit, getitel; "Kulturele perspektiewe op korrupsie in Afrikalande suid van die Sahara".

Theron verwys na "Transparancy International (TI)" se 2012 "Corruption Perceptions Index" waarvolgens   -   op 'n skaal van 100 waar 0 op hoë en 100 op geen korrupsie dui   -   SA 'n telling van 43, en 89,6% van sub-Saharalande minder as 50 gekry het. Hiervolgens blyk korrupsie endemies aan Afrika te wees.

Gelei deur die definisie: "Corruption is the misuse of a public office or a position of authority for private material or social gain at the expense of the people", bevind die 2012 TI-korrupsie-ondersoek, onder meer, die volgende:

1. Afrika is besonder kwesbaar vir korrupsie; veral Afrika-waardes en  -norme.

2. Geskenkgewing is 'n onbevraagtekende normale praktyk terwyl ander kulture dit as omkopery       beskou.    

3. Kulturele relativisme wat tot nie-eenvormige gedrag lei, skep 'n teelaarde vir korrupsie.

4. Die sterk kommunale band tussen privaat en openbare besit vervaag en bevorder korrupsie.

5. Die druk van uitgebreide familiesorg, lei maklik tot begunstigende nepotisme, stamvoorkeur en

    ekonomiese korrupsie.

6. Tevredestelling van voorvadergeeste word ook voorgehou as verskoning vir korrupte gedrag.

7. Kenners beweer die Afrikagewete verskil aansienlik van die skuldbewuste gewete van die 

    ontwikkelde (veral Christelike) wêreld.

Met hul lojaal volgehoue steun aan Zuma toon ANC-ondersteuners juis daarmee hoe aanvaarbaar korrupsie vir die Afrikakultuurmens is. Korrupsievryheid blyk nie deel van die ANC-vryheidstryd te wees nie. Minister Angie Motshekga kan gerus die instelling van antikorrupsie-programme op skool oorweeg. SA het opvoeding tot korrupsievryheid dringend nodig.

SABC, "His Master's Voice", beheer 7de Laan

Retha (DB,27.04) sê 7de Laan is " 'n grillerige gemors" en vra daaropvolgend: "Wie is die beplanners van sulke siek platvloersheid? Hoekom is die slegte karakters hoofsaaklik wit mense? Aanvaar ons dit maar as die norm?"

In 'n "tvplus"-uitgawe (30.03-12.04) word in 'n artikel, "Sepie-opskuddings", lig gewerp op sommige van Retha se vrae. Die volgende is van die belangrikste:

1. Daar is "groot veranderings in die aard en fokus van sepies" aangebring.

2. 7de Laan se kykertal het vanaf 2.3 miljoen kykers in Maart 2007 gedaal tot 881 000 einde      

    Desember 2015. 

3. Nie net moet 7de Laan "nuwe kykers" vind nie, maar wel ook "die regte soort kykers".

4. "Die SABC het die finale sê in wie daardie kykers is, en hoe dit sal gebeur...in feitlik elke aspek...

    van die spelerlys tot die goedkeuring van storielyne."

5. "Die meeste van die geld wat die SABC kry, kom van adverteerders...(daarom) moet TV 

    aantreklik wees vir 'n jong gehoor wat koopkrag het en graag koop."

6. Die SABC-bestuur het "verreikende veranderings aan 7de Laan gelas... (soos) meer 'nie-wit',

    nie-Afrikaanssprekende karakters...(en) aanstel van swart skrywers (vir)...storielyne."

7. Dit lyk ook of 7de Laan "na donkerder, gewelddadiger storielyne mik", vandaar die PG13-

    waarskuwings.

8. Dit wil voorkom of "7de Laan vasgevang is in 'n situasie waar die waardes van sy kerngehoor 

    teenstrydig is met die waardes van die nuwe gehoor wat dit probeer lok."

Uit dié artikel word dit duidelik dat die SABC, His Master's Voice van die ANC, nou in volle beheer van dié getransformeerde sepie, en streng voorskriftelik daaromtrent, is. Met dié vermaaklikheids-vryheidontnemende dwangoplegging, word kykers uitgelewer aan breinspoelende indoktrinasie van regeringsweë   -   'n diktatoriale kenmerk.

Ons ly aan volkshistoriese miopie

Ons besoek 'n ernstig siek weermag-gepensioneerde swaer  -   wonende op 'n wildsplaas buite Thabazimbi in Limpopo   -   reeds drie maande in 1 Militêre Hospitaal, Voortrekkerhoogte, Pretoria.

Die afstand na die plaas is 1250 km en vandaar 'n verdere 200 km na Pretoria. Dié urelange rit bied ruim geleentheid vir allerlei denk-  en verbeeldingsvlugte. Die verbyflitsende landskap voer my gedagtes terug na twee besondere historiese gebeurtenisse uit ons Afrikanervolksverlede: die Groot Trek en die Anglo-Boereoorlog.

Voortsnellende deur die (tegelyk historiese) SA-landskap, probeer ek my voorstel hoe die Voortrekkers met hul waens, gesinne   -   aandgodsdiens by lantern-  en vetkerslig   -   en groot-  en kleinvee, al gevare-trotserend, die ongetemde wildernis binne getrek het. Verkenners sou vooruit die beste roete soek; veral waar spruite en riviere oorgesteek kon word. Later sou uit sweetmergelend moeitevolle ontbossing vrugbare landerye tevoorskyn kom. Hieruit dié gedagte: dink ons nageslag nog met dankbaarheid terug aan dié baanbreker-pioniers?

In groot gerief snel ons voort op ons roete deur 'n oorlogslandskap van bietjie meer as honderd jaar gelede. Met heelwat verbeelding word die murasies van afgebrande plaaswonings sigbaar, en galopperende perdehoefslae, knarsende Engelse soldatestewels, geweervuurknetter en fluitende liddietskrapnel hoorbaar. By Springfontein, Bloemfontein, Brandfort en Klerksdorp staan tentery op tentery en uitgeteerde kinders agter doringdraadversperrings van Britse konsentrasiekampe. Dieselfde gedagterefrein: hou ons nog hulle nagedagtenis in ere?

Die roete na ons siekebesoek aan 1 Militêre Hospitaal loop langs die Voortrekkermonument verby, by uitstek dié simbool van ons volkswording. My vraag: wat weet ons Afrikanerjeug van ons volksverlede, 'n verlede wat die ANC aan't uitwis is op skool, maar waaraan ouers self ook verwaarlosend aandadig is? Wat sal ons reaksie wees indien dié monument ons deur nasionalisering ontneem sou word? Ek vermoed een van verlede-rugkerende apatie, want ons ly aan volkshistoriese miopie.            (ngn)

Seksisme, rassisme is ongrondwetlike stalperde

Ek reageer op Corrie van Rooyen (DB,04.04) se skrywe. Ek maak beswaar teen haar onsensitief seksisties veralgemenende opmerking omtrent mans. Sy vertel van vier gerapporteerde gevalle van vroue (DB,31.03) wat hulle aan misdaadoortredings skuldig gemaak het, en sê dan: "Dit pla my dat vroue hulle nou net so sleg soos mans begin gedra."

Waar kom Van Rooyen daaraan dat sy so 'n stelling kan maak? Beskik sy oor enige legitieme bewyse daarvoor? Waarom sou mans slegter as vroue wees? Hoe definieer sy "sleg" in geslagskonteks? Dit is net seksistiese bevooroordeeldheid wat wil beweer dat mans "slegter" as vroue is. Haar seksisties negatiewe stereotipering van mans as "sleg", is gevaarlik.

Van Rooyen sal weet dat seksisme, soos ook rassisme, 'n menseregtelike skending is. Wanneer pres. Zuma (DB,04.04) by 'n droogtehulpberaad op Melmoth sê: "Swart mense moet saamstaan en vir 'n ander swart mens stem...", is dit niks anders as 'n ras-diskriminerende   -   en daarom 'n rassistiese   -   oproep tot kiesers nie. Dit, soveel te meer, omdat hy die skare toegespreek het as "president van die land, nie van die ANC" nie. Met dié ampsontoelaatbare uitlating bewys Zuma andermaal sy totale wanbegrip, én minagting, vir die grondwet.

Van Rooyen se seksisme en Zuma se rassisme is twee perde, albei behorende tot dieselfde ongrondwetlike stal.

"Nugterdenkende" skrywe, of Aprilgrap?

Barend (DB,01.04) sê hy is "keelvol verby gelees aan Maties se 'taal-penarie' (en)... ek, nugterdenkende van die Baai, sê...stuur al die belangrike mense...na die Nelson Mandela Metropolitaanse Universiteit sodat hulle hier kan kom leer hoe...gestudeer kan word sonder dat taal 'n issue gemaak word."

Hoe "nugterdenkend" is dit regtig as jy nie besef dat 'n mens nie appels (Maties) met nie-appels (NMMU), ook op taalterrein, met mekaar kan vergelyk nie? Waarom sal taal 'n issue wees in 'n Engelstalig dominante omgewing soos dié van laasgenoemde? Taal is mos nie 'n issue in Engelstalige omgewings soos dié van Ikeys, Rhodes of Wits nie? Of wil Barend te kenne gee dat Afrikaans nog hoegenaamd 'n faktor by NMMU is?

Voor 1994 het die Oos-Kaap oor vyf universiteite beskik: Rhodes, Transkei, Fort Hare, 'n Vista-satellietkampus en UPE. Met die uitsondering van die UPE   -   50% Afrikaans en 50% Engels   -   was die res almal Engelsmedium. Die Afrikaans/Engelsverhouding van Oos-Kaapse universiteite was dus 90% Engels teenoor 10% Afrikaans.

Voor 1994 reeds was Engels dus die dominante universiteitstaal van die Oos-Kaap. Sedert 1994 het die druk op die 10% Afrikaans der mate toegeneem dat dit spoedig deur Engels vervang is. Daarby het soveel voornemende Afrikaanssprekende studente uitgewyk na tersiêre inrigtings te Stellenbosch, Pretoria, Potchefstroom en Bloemfontein waardeur die Afrikaanssprekende studentetal tot 'n onbeduidende getal verminder het.

Die NMMU het verengels, het dit nie, Barend? Daarteenoor is Maties in 'n dominant Afrikaanssprekende geografiese omgewing geleë, én vanaf sy ontstaan 'n volledig Afrikaanstalige universiteit. Dink "nugterdenkende" Barend die taalsituasies by Maties en die NMMU is werklik vergelykbaar? Kan dit dalk wees dat Barend se skrywe van 1 April sy bydrae tot die April-gekskeerdag is?

Sepie gekaap vir propagandadoeleindes

Om oor die rassegrens te soen of nie, is opnuut die vraag. Die slinkse ANC-SABC benut tans op meesterlike wyse die hewige reaksie van 1985 wat die Sandra Prinsloo/John Kani-soen by wittes uitgelok het en waaromtrent Kani soos volg, korrek, opgemerk het: "...dit is nie my mense wat 'n probleem gaan hê nie. Dis haar mense" (DB,26.03).

Die subtiele invloed en beheer van die ANC-SABC oor die inhoud en rigting wat 7de Laan in die jongste tyd inslaan, word onmiskenbaar duidelik vir eie bevoordelende propagandadoeleindes aangewend. Antisiperende 'n soortgelyke reaksie by wittes as dié van 1985, word die Bernard/Nandi-soen (DB,30.03) aangewend vir geen ander doel as om daarmee in die openbaar onomwonde te probeer bewys dat wittes rassisties is nie. 

In 'n verdere beklemtoning van die wit rassisme-aanklag, én met die doel om wittes onderling te probeer verdeel, beskuldig (wit) Bernard sélf ook sy (wit) ma van rassisme. Sodoende word die ma tot simbool van wit rassisme gemaak. Is die motief vir dié voorstelling nie ook self 'n blyk van rassisme nie? Dit is beslis geen "storm in 'n glas water" nie, maar bydraend tot die verdere openbaar verdagmakende rasetikettering van wittes.

'n Sepie wat sedert 2 000 ingestel was op gesinsvermaak, is egter deur die ANC-SABC gekaap en word nou, breinspoelend, vir propagandadoeleindes aangewend. Dit is laakbaar en onverantwoordelik om rasseverhoudings verder te vertroebel in 'n reeds oorverhitte rassensitiewe klimaat

So, is politieke korrektheid demokraties?

Volgens Wikipedia is politieke korrektheid (pol.kor.) 'n term vir versigtige taalgebruik en die vermyding van politiek gevoelige onderwerpe. Begrippe soos ras, geslag, godsdiens en seksuele oriëntasie word deur selfsensuur "gefilter" ten einde niemand te benadeel nie.

Pol.kor. behels 'n konseptuele (woordeskat) transformasie. Die noue verweefdheid van taal, denke en bewussyn beskik oor die potensiaal dat taaltransformasie ook tot 'n denk-  en bewussynstransformasie kan lei, en benut kan word vir die "heropvoeding" van die samelewing waarvolgens denk-  en spraakvryheid inperkend van burgers ontneem kan word.

Denk-  en meningsuitings wat nie die spelreëls van pol.kor. nakom nie, is onwelkom in openbare debatte en die media, en loop gevaar van veroordeling. Voorbeeld: bedreigde Europese burgers, soos in Nederland en Duitsland   -   wat openlik krities van EU-leiers verskil oor die hantering van honderde duisende instromende vreemdelinge   -   word beskuldig van rassisme, fascisme en nazisme (nie-pol.kor. etikette) as synde die werklike moeilikheidmakers te wees.

Wim van Schaik, 'n Nederlander, skryf soos volg oor die vestiging van 'n "politiek korrekte diktatuur" waarin hy die volgende fases onderskei: 1.indoktrinasie, 2. morele selfkontrole en  -sensuur, 3. terreur soos allerlei beskuldigings, doodwensing en fisieke geweld, en 4. institusionalisering van pol.kor. deur wetgewing wat alle vorme van kritiek verbied   -   dus denk-  en spraakontneming.

Twee slotvrae: So, is pol.kor.demokraties, en waar staan ons demokratiese SA ten opsigte van pol.kor?

Blameer ANC-skooltaalbeleid; nié Afrikaans

Die artikel: "Engels is g'n wonderkuur" (DB,17.03), is een van die mees akkurate in die heersende universiteitstaaldebat. Daarin sê prof. Du Plessis: "Anglomaniese aktiviste...hou Engels voor as die gelykmakende oplossing om ongelykhede in tersiêre onderwys uit te wis."

Ongelykhede word op 'n bedrieglike wyse aan apartheid, rassisme en wit bevoorregting toegeskryf. Du Plessis sê dat: "die huidige vlaag van Engelsbesetenheid...(en) verwydering van Afrikaans ...ons aandag van 'n groter nasionale krisis aflei...(die) onderprestasie van (veral swart) skoolgaandes." Swart leerders wat op skool in Engels onderrig word, is aan die einde van die sekondêre skoolfase "minstens vyf jaar agter hul 'bevoorregte' eweknieë" wat in hul moedertaal   -   Afrikaans of Engels   -   onderrig ontvang het.

Die funksionele ongeletterdheid onder swart leerlinge is ontstellend hoog. "Universiteite 'erf' dus hierdie sistemiese ongelykheid" waarvoor die ANC met sy "belemmerende rol van Engels as voertaal in swart skole", te blameer is. Vir kognitiewe ontwikkeling is die moedertaal onontbeerlik, nie-moedertaal-onderrig lei tot katastrofiese gevolge en hoë onbekostigbare druipsyfer.  Du Plessis sê: "tersiêre onderrig staan en val ... by kognitiewe vaardigheid (benodig) ... om tekste analities te kan lees."

Omdat hulle "nie op gelyke voet kan meeding met Afrikaanse en Engelse studente nie... raak swart studente gefrustreerd (en) ... kanaliseer hulle hierdie frustrasie na Afrikaners en 'blanke bevoorrregting' ". Du Plessis sê: "die verwydering van Afrikaans verander nie 'n duit aan die onderprestasie van swart studente nie (en) ... die slegs-Engelsbeleid vererger dié benarde situasie."

Volgens Du Plessis skep die "slegs-Engels-veldtog...valse verwagtinge by swart studente en mislei hulle om te glo dat die verwydering van Afrikaans hulle gaan help (en is) so 'n veldtog eintlik immoreel". Dit alles is die gevolg van "ideologiese verblinding". Afrikaans is daarom nié te blameer vir die huidige taalkrisis nie; die ANC-skooltaalbeleid wel.               (ngn)

Taalproblematiek verg soepelheid van denke

De Lange se reaksie (DB,15.03) op my skrywe (DB,12.03) het betrekking. Ons verskil oor die behoud (ek), óf prysgawe (sy), van Afrikaans op universiteit. Sy noem haar taalprysgawe " 'n onselfsugtige taaluitkyk"; diegene wat verskil, is "selfsugtig".

De Lange sê: "dit (is) ons Christelike plig om op te hou om selfsugtig ten koste van ons oorgrote meerderheid studente" te wees. Los gerus dié onvanpaste kwasie-vroom "christelikheid"   -   wat Afrikaans van sy grondwetlike taalregte wil beroof   -   om daarmee 'n bedenklike taalstandpunt te probeer regverdig. Sê die Bybel ons moet ons taal selfvernietigend prysgee? Waar is die bewyse vir die kwaadwillige bewering dat Afrikaans "ten koste van ons oorgrote meerderheid studente" behoue moet bly?

Volgens De Lange het sy "klasgegee"; maar was dit aan 'n universiteit? Beskik sy oor selfdeurleefde ervaring daarvan? Ek het wel. Saam met studente en kollegas het ek self die uitwerking van psigiese teistering, wat die verwerping van jou taal en die afdwinging van Engels tot gevolg het, ervaar. In vele gevalle het dit tot depressie en die gebruik van anti-depressante gelei. Het De Lange dit deurgemaak?

Natuurlik kan De Lange ook geen waarborg bied dat, met die volslae verengelsing van die tersiêre onderwyskonteks, anglisering nie ook mettertyd   -   met 'n domino-effek   -   na die sekondêre, primêre én voorskoolse onderwyskontekste sal oorspoel nie.

Vir De Lange is "Engels as tersiêre onderrigtaal...'n aanvaarbare middeweg." Vanwaar dié "middeweg"? Middeweg impliseer 'n tussenin posisie tussen ander potensiële opsies. Van sulke opsies sprak sy geen sprook nie. Wyer oplossingsoekende opsies ontbreek by haar.

Groter soepelheid van denke is nodig vir dié taalproblematiek; nie 'n gefikseerde denkverstardheid nie. Die toepassingsmoontlikhede van die elektronika is een so 'n opsie ter oorweging vir taaldoeleindes. Voorbeeld: met 'n persoonlike blog beskikkende oor 103 vertalingsopsies word my skrywes wêreldwyd gelees. Die voorheen onmoontlike is vandag moontlik. Dit geld ook die posisie van Afrikaans op universiteit.               (ngn)