Versoening? Ja, maar teen watter prys?

Covid-19 het materiële rasseongelykheid, vanweë komplekse redes, sterk beklemtoon. In sy Versoeningsdagtoespraak lê pres. Ramaphosa 'n twyfelagtige verband tussen besit en versoening. Lofwaardig, maar versoening teen watter prys, en wie betaal daarvoor?

Volgens die president en die ANC kan rasseversoening deur materiële gelykheid verkry word. Word versoening deur materiële pariteit gewaarborg? Kan versoening en materiële besit op 'n glyskaal geplaas word? Sal selfs multi-miljoenêrstatus Julius Malema laat afsien van sy wraakgevulde haatspraak in ruil vir rasseversoening?

Mense was nog nooit, is steeds nie, en sal ook nooit materieel gelyk wees nie. Selfs Christus het gesê dat die armes altyd by ons sal wees, dog ons moet na hulle omsien. Die ANC behoort selfondersoek te doen na sy eie aandeel aan die knellende nasionale armoede.

Vanwaar moet die materiële middele kom waarvolgens die ANC materiële rasseongelykheid wil uitwis? Word dit nie gevind nie, is materieel afwaartse gelykmaking van alle rasse die mees waarskynlike.

Armoedeverligting word moontlik deur vollediger ontsluiting van mensepotensiaal deur beter gehalte onderwysvoorsiening, beheerde bevolkingsgroei, werkskepping en gesonde ekonomiese beleid.

Onderweg na rasseversoening kan die ANC begin deur hom vir rasseverdraagsaamheid en vreedsame naasbestaan te beywer. Soos met sovele van sy ander ondernemings, is die ANC ook oorambisieus en onrealisties omtrent versoening.

Versoening is essensieel nie van materiële aard nie, maar wel van spirituele aard. ANC-pogings tot versoening word spiritueel deur die gees van sosialisme-kommunisme gelei. Teen laasgenoemde is vele Suid-Afrikaners onversoenbaar gekant.

Militêre strateeg se mening hier nodig

 

 Danie Theron (12.12) se skrywe het betrekking. Ek bevraagteken die billikheid van sy kritiek op die Boere se guerillastryd daarin.

 Dalk nie so bedoel nie, vind ek sy skrywe onsimpatiek, kwetsend en onsensitief teenoor ons Boerekrygers wat goed en bloed, in 'n ongelyke stryd teen 'n Britse oormag, ter wille van volksvryheid opgeoffer het, al sou dit ook guerillataktiek insluit.

 Beskik Theron oor strategiese militêre kennis om die Boere se guerillataktiek gesaghebbend te kan beoordeel, of is hy 'n leunstoel kritikus? Sy "geploetery" van die Boere as "avonturiers" is onvanpas. Etiketteer ons dan diegene wat vir volksvryheid sterf as "avonturiers"?

 Theron beweer "Paul Kruger (het) in Switserland aan sy pyp sit en suig" terwyl honderde kinders in konsentrasiekampe gesterf het. Ek vind hierin 'n gebrek aan respek vir 'n heroïese figuur wat as die simbool van Afrikanernasionalisme  - opponerende Britse imperiialiste soos Rhodes, Jameson en Milner  -  beskou word.

 Dit was juis dikwels die Afrikanervroue en -moeders van sterwende kinders wat hul mans aangemoedig het om die vryheidstryd op die slagveld vol te hou, hul onbeskryflike ontberinge en lyding in die konsentrasiekampe ten spyt. Ons eer die nagedagtenis van dié dapper Afrikanervroue en -moeders.

 Ek distansieer my van Theron se mening, en verlaat my veel eerder op die mening van 'n ervare militêre strateeg wat objektief na die totaliteit van omstandighede tydens die ABO kan kyk, en 'n gebalanseerde en gesaghebbende oordeel oor die Boere se guerillastryd kan vel.

 

Bomenslike uitdagings aan ons gestel

Soos Anti Soutvel (08.12), ondersteun ook ek, as Afrikaner, Jan van der Merwe (02.12) se sentimente oor die Britse historiese nalatenskap. Onthou net: anderskleuriges voel dieselfde oor ons. Dink daaroor.

Versuurde verhoudings tussen Afrikaners en Britte dateer terug na 1806. Meedoënlose verengelsing, veral onder goewerneur Somerset, is vernederend op Afrikaners afgedwing. Oosgrensboere is voortdurend in die ongelyk gestel; die inboorlinge met geskenke gepaai. Die Slagtersnekvoorval, as grensinsident, het bitterheid op die spits gedryf. Boere het hul waens gelaai en padgegee.

Die meerderwaardigheidsvrug van Britse chauvinisme sou 'n wig indryf tussen onafhanklikheidsgedrewe Afrikaners en imperialistiese Britte. Na laasgenoemde is verwys as die "niggie met die stywe nek"  -  selfs vandag nog.

Vandag is Afrikaners slagoffers van Julius Malema se "Kill the Boer.."-haatspraak. Vroeër was Afrikaners die slagoffers van Britse haatspraak soos dié van sir Alfred Milner wat in 1901 van die Boere gesê het: "...a filthy, ignorant fellow...A cowardly cur, belonging to a civilization of three hundred years ago...a cancer on the face of the earth...the scum of the earth...may he be stilled for ever (uit: Anna Geyer se Briewe uit Highveld), terwyl duisende Afrikaners, sienderoë, in Britse konsentrasiekampe sterf. 

Knap voor 1994 woon ek 'n gesamentlike byeenkoms van die Suid-Afrikaanse  Onderwysersunie en die South African Teachers Association by waar laasgenoemde se voorsitter soos volg (vertaal) opgemerk het: "Ons Engelssprekendes moet erken dat ons in die verlede nog altyd op almal en alles neergesien het wat nie Engels was nie." Wat 'n manmoedige openbare bekentenis.

Die normalisering van interkulturele verhoudings stel ons almal voor bomenslike uitdagings.

Rassisme ingespan in ANC belang

 

Apartheid, dikwels as valse verskoning vir ANC-mislukkings voorgehou, is uitgedien en deur rassisme vervang om as jongste strategiese wapen aangewend te word.

 Vals in sy kwasi-bestryding van rassisme, slaan die ANC eensydig blitsvinnig toe op die geringste aanduiding van wit rassisme   -  gepaardgaande met swaar strafoplegging  -  terwyl die ANC self, in totale ontkenning van swart rassisme, blind is vir laasgenoemde.

 Selfaangestelde rassisme polisieëerders, soos Julius Malema, is van die grootste haatstokende rassiste, dog onaantasbaar, want wit beteken rassisties en swart nie-rassisties, 'n leuen wat onbeskaamde steun geniet.

 Selfs vanuit 'n geestelike oord hou aartsbiskop Thabo Makgoba wit Brackenfell-ouers verantwoordelik  vir dié, moedswilliglik EFF-rasgestempelde, insident. Selfs rasbewuste pres. Ramaphosa vind dit nodig om kommentaar daarop te lewer.

 Ons nasionale rasatmosfeer is sodanig spanning belaaid dat, sou ons dit waag om te verneem na die statistieke oor die samestelling van gevangenes in tronke, wie geweld teen vrouens en kinders pleeg, wie ekonomies saboterende vandalisme pleeg  -  en dergelike negatiewe samelewingsverskynsels  -  ons onmiddellik van rassisme beskuldig en aan vervolging blootgestel sal wees. Dié rassewaarheid moet verswyg word.

 Die hou van 'n nasionale debat oor rassisme lyk by voorbaat doodgebore te wees waaruit niks konstruktiefs kan kom nie. Met 'n eensydige getalle-oorwig aan sy kant, sal die ANC-stem die deuslaggewende wees, 'n geval van: as die ANC-baas praat, moet klaas burger luister.

 Alvorens swart leiers nie tot die realistiese erkenning kom dat alle mense geneig is tot rassisme nie, gaan die telkens opvlammende rassekonflik in belang van die ANC bly voortduur.

 

 

Gedwonge aanpassing vereis prysgawe

Verandering impliseer aanpassing, voor-  of nadelig vir ons. Onnatuurlike, nie-spontane, gedwonge verandering vereis gedwonge aanpassing gepaardgaande met  gedwonge prysgawe; tans 'n tipies nasionale simptoom van die ANC-transformasiesindroom.

Ideologiese ANC-transformasievoorskrifte (gedwonge verandering) vervang meriete met middelmatigheid, kundigheid met onbekwaamheid, instandhouding met verwaarlosing, funksionele met nie-funksionele staats-  en munisipale dienste, die strewe na rasseharmonie met  -polarisasie, bestaansveiligheid na  -onsekerheid   -   'n haas onuitputlike lys   -   waartoe ons tot aanpassing gedwing word met prysgawe van ons grondwetlike regte.

Aanpassing by die gedwonge ANC-eentalige bedeling gaan, in talle nasionale kontekste, met prysgawe van Afrikaans gepaard. Toenemende dwang word uitgeoefen op die aanpassing by koelbloedige moorde, bendegeweld, vandalisering van duur infrastruktuur, ophoping van straatvullis en  -rommel, siekteriskante waterbronne besoedel deur vryvloeiende rioolafval met prysgawe van sindelikheid en higiëne, inderdaad 'n onuitputlike lys.

Die waarskynlik heel grootste prysgawe, wat gedwonge aanpassing van ouers noodsaak, is die selfopgelegde ballingskap van hul kinders na die buiteland ter wille van beter toekomsvooruitsigte vir ons kleinkinders wat gelyke geleenthede in ons land ontsê word. Die naderende Kersgety, ook as gesins- en familiefees, maak dié gedwonge aanpassing met prysgawe van saamwees, soveel moeiliker.

Te midde van dié negatief neigende ANC-transformasiedwang, is een van ons grootste uitdagings die behoud van ons positiewe geestes-  en gemoedsgesteldheid; veral dit wat ons vanuit huis in ons jeugjare geleer is om ons staande te help hou.

Ideologiese ANC-aannames is toekomsbepalend

Soos oor baie ander dinge, verskil mense ook oor aannames. Die aanname waaroor ons waarskynlik die minste verskil, is dat ons môre nog hier sal wees.

Sy verkeerde geosentriese aanname het Ptolemaeus laat beweer dat die son "opkom". Giordano Bruno (1548-1600) het met sy lewe op die brandstapel geboet omdat hy Copernicus (1473-1543) se korrekte heliosentriese aanname, tragies-ironies, verdedig het.

Aannames is meestal versweë, nie maklik afleibaar nie, onderhewig aan fout, en dien derhalwe aan toetsing onderwerp te word. Verkeerde aannames, wat besluite en daaropvolgende handelinge voorafgaan, kan  ernstige implikasies vir sowel individue as samelewings inhou.

Voorbeelde van sommige politieke leiers se uitsprake soos deur hul aannames onderlê:

op die vooraand van die eerste demokratiese verkiesing in 1994 sê oud-pres. FW de Klerk dat, omdat die meeste Suid-Afrikaners christene is, Suid-Afrika 'n christelike regering sal kry.

Ter verklaring van al Suid-Afrika se probleme, is Jan van Riebeeck (lees:wittes), volgens die Zuma-aanname, die oorsaak daarvan, en vandaar sy "awuleth umshini wami" ? President Ramaphosa prys die Zoeloes as eerste vryheidsvegters (teen die Voortrekkers)   -   'n verkeerde aanname gebaseer op historiese oningeligtheid.

Op watter aannames berus die ANC se jongste rampspoedige SAL-reddingsboei, die Bevelsraad se hantering van die Covid-19-pandemie, die Zondo-kommissie se ondersoek na staatskaping, die luukse leefwyse wat die ANC-elite hulself veroorloof, en talle soortgelyke aannames in ander kontekste?

Hoe sien die netwerk van ideologiese ANC-aannames daaruit waardeur Suid-Afrikaners se toekoms bepaal gaan word?

Behou nugter denke en vermy woedelokvalle

Mense is omgekrap, sommige kwaad, ander woedend. Redes verskil, so ook die vrag van die woedebagasie aanleidend tot die emosionele verhitting van die nasionale woedetemperatuur.

Met Julius Malema as verpersoonliking van swart woede, baat sy EFF daarby. Malema beweer witmense is besoekers aan Suid-Afrika (toegelaat met EFF-visums?)  en moet hulle daarvolgens gedra  -  'n onbesonne woede-uitspraak.

Die ANC blyk die grootste regstreekse oorsaak van die woedebron vir baie Suid-Afrikaners te wees, met die residuele woede van die historiese verlede bydraend daartoe. Alles tot rassekwessie gemaak deur die ANC, laat  -wrywing toeneem wat die vonk vir  -woede verskaf.

Die in hulself gefrustreerdes skop woedeverplasend die hond; so ook deur die blaam vir eie tekortkominge en mislukking na ander te verskuif. Soos 'n gevegshond aan 'n leiband, pas EFF-woede die ANC-revolusie soos 'n handskoen.

Nie alleen bied die media 'n EFF-platform vir plaaslike sowel as buitelandse steunwerwing nie, maar ook vir valse propaganda soos dat wit boere gronddiewe is.

Mag ons vra of Malema en EFF gewelddadige optredes, dreigemente en haatspraak dan nie 'n ernstige bedreiging inhou vir burgerlike en staatsveiligheid nie en,  derhalwe, as 'n strafbare vorm van terreur/terrorisme beoordeel moet word nie?

Malema se strategies berekende woedespel, soos gespeel by Clickswinkels en Senekal, moet nie onderskat word nie. Verlies aan nugter denke en selfbeheersing, vanweë emosionele oorreaksie, leen sigself om in gevaarlike woedelokvalle te kan beland.

Braaidag kan nie kultuurerfenis red nie

Gedurende die afgelope 2020-Erfenismaand het die ANC se voorneme om uiteindelik alle spore van die Euro- en  Afrikaner-kultuurerfenisse binne die Suid-Afrikaanse kultuurlandskap uit te wis, nog duideliker geword. Toenemende onverdraagsaamheid daarteenoor stuur die boodskap dat dié erfenisse nie veel langer geduld gaan word nie.

Selfs die staatspresident laat hom onvleiend, ondersteun deur minister Nathi Mthethwa  -  "Minister of Cultural Revolution" (politicsweb)  -  uit teenoor gemelde kultuurerfenisse. Verdere momentum aan propaganda is moontlik vanweë Patrick Tarriq Mellet, lank werksaam in die ANC-strukture, se pas verskene boek, "The Lie of 1652".

Die gedwonge verskuiwing van kultuurgroepe deur die vorige bedeling, is veroordeel tot 'n misdaad teen die mensdom. Maar nou die vraag: die verskuiwing van die Euro- en Afrikaner-kultuurerfenisse na "temaparke", bevat dit dan nie dieselfde gemeenskaplike element van gedwonge verwyderende verskuiwing nie?

Daar is reeds vroeër al begin met die gedwonge verwydering van beelde en skilderye van gemelde kultuurgemeenskappe na die donker kelderverdiepings van die parlement en sommige universiteite. Is dit nie 'n duidelike teken van kultuur- en rasgebaseerde erfenisse-segregasie (skeiding) nie?

Die ANC se valse omarming van ons multikulturele samelewing  - met weinig omgee vir ander kulture behalwe die eie  -  word as kultureel onverdraagsaaam ontmasker. As ideologies gedrewe samelewingsoffers aan Asazel, word die Euro- en Afrikaner-kultuurerfenisse, handopleggend deur die ANC, na "temaparke" verban om daar te sterf.

Indien ons eers- en daaropvolgende geslagte nie dié ANC-pogings tot uitwissing van ons erfenisse gaan teenstaan nie, gaan dit vernietig word. 'n Jaarlikse braaidag kan dit nie red nie.

Bid vir 'n wonderwerk

Tronkvoël se skrywe (08.09) bly my by soos weinig ander skrywes. Daarin skets die skrywer op openhartig eerlike wyse sy/haar empatiewekkend heersende psigiese gemoedstoestand, toepaslik op vele ander, veral bejaardes.

Tronkvoël beskryf sigself as 'n "depressielyer...jaloers op elkeen wat doodgaan...Elke dag is 'n stryd...Jy bedink maniere van selfdood...soek die heeltyd uitkomplek...jy bid vir 'n wonderwerk."

Die kontekstueel presiese omstandighede word nie uitgespel nie; is ook nie nodig nie. Dit verskil van mens tot mens. Ek lees geen selfbejammering daarin nie, maar 'n hunkering om ontvlugting vanuit defaitisties onhoudbare bestaansomstandighede.

Die ongeëwenaarde verval en agteruitgang van Suid-Afrika, volgehou oor 'n lang tydperk  -  gereeld goed toegelig deur bekwame briefskrywers  -  het gelei tot traumatiese verandering wat psigies moeilik verwerkbaar is. Veral senior burgers beleef 'n toenemende verlies aan ou seker- en vastighede.

Dr Dirk Hermann verwoord die neerdrukkend uitsiglose en morbiedwekkende tydsgees raak wanneer hy sê: "Ek is keelvol vir die rasmalheid van hierdie land. Die oneerlikheid van die samelewing word nou te veel...geboelie deur die staat vanweë my ras...(waaromtrent) ek ewig in die skuld is...(want) vir alles is daar 'n rassewet."

Voorafgaande toestande soos deur Hermann beskryf, lei tot die verval in toestande soos dié waarin Tronkvoël sigself bevind. Anti-depressante middels verkoop vandag  waarskynlik soos in geen ander vooraf tyd nie.

Tronkvoël se opmerking: "jy bid vir 'n wonderwerk", blyk die aangewese roete te wees ten einde te ontsnap aan sielkundige teistering as faset van die strategies gevoerde ANC-revolusie.

Op soek na antwoorde in herhalende debat

George Claasen (Rapport 02.08) veroordeel Solidariteit se Skole-ondersteuningsentrum se "betrokkenheid by 'n veldtog om kreasionisme...by skoolleerplanne in te smokkel...(om sodoende) perdedrolle as vye (te) probeer verkoop" aan kinders.

In 'n artikel van Jurie van den Heever (Rapport 16.08) verskyn 'n grafiese voorstelling wat sy artikel goed saamvat,te wete 'n sand- of uurglas met 'n aapagtige wese in die boonste, en 'n menslike wese in die onderste gedeelte. Vir oningeligte kinders is dit vreemd en verwarrend.

Met menings soos dié, genietende openbare publisiteit, mag kommentaar daarop, in die vorm van vrae, seker ook gelewer word. Daar is diegene wat hulself slegs deur die openbare debat laat inlig. Die soeke na antwoorde in dié altyd herhalende openbare debat kan dus nie uitgesluit word nie.

Een van die kernvrae wat ons gewone mense konfronteer  -  en nie of dít of dát wetenskap is of nie  -  is: het mense uit aapagtige diere ontwikkel, of is ons, aldus die Bybel, deur God na Sy beeld geskape? Komende vanuit 'n Christelike opvoedingsagtergrond, is dié vraag vir kinders van wesensbelang; die skoolse onderwys bots daarmee.

Sonder 'n verantwoorde kindbeeld, dus: wat is 'n kind? en:hoe en waartoe onderrig ons kinders?, kan onderwysers nie hul taak verrig nie. Aansluitend hierby word eeue oue antwoorde op ewe oue vrae: wie is ek? waar kom ek vandaan? wat is my eindbestemming?, vandag op die kop gekeer.

Ter stawing van sy teorie, het Darwin Australiese Aborigines laat skiet, hul skedels laat kook, en dit in 'n Londense museum uitgestal. Laaste vraag: is dit wetenskap, of moord? Seker nie wanneer die slagoffers as evoluerende diere gesien word nie.         (ngn)

EFF slaan munt uit Clicks-verleentheid

Die Clicks-voorval bied toe 'n gulde geleentheid vir die EFF-aasvoëls om 'n emosioneel hoogs gelaaide situasie daarvan te maak om polities propagandistiese munt daaruit  te slaan, mét openbare nuusdekking as bonus. Die opstellers van die gewraakte rasvergelykende haaradvertensie het ongelukkig nie rekening gehou met die hiper-sensitiewe en raspolariserende rasse-omgewing waarbinne vandaliserende rassekonflik vinnig opvlam nie.

Daar bestaan vele aanduidings van Afrikamense se akkulturasie vanweë beïnvloeding deur die Europese kultuur. Voorbeelde: behuising, kleredrag,vervoer,voedsel,onderwys, gesondheidsorg en selfs skoonheidsmiddels ('n ellelange lys),sodat die Clicksadvertensie, vir die opstellers daarvan,waarskynlik gerieflik binne die konteks van akkulturasie sou inpas.

Die probleem is egter van so 'n sensitiewe aard dat, al sou selfs die korrektheid van die kontinentaal-verskillend haarvergelyking wetenskaplik gestaaf kon word, dié advertensie, voorspelbaar, in 'n hoogs rasgepolariseerde klimaat  -  versterk deur 'n anti-Euro sentiment  -  'n gebrek aan gevoeligheid vir die menswaardigheid van ander openbaar.

Waar, in hierdie voorval, die EFF geen respek toon nie, laat dit egter nie toegeskryf  word weens 'n gebrek aan ons eie selfrespek nie  -  die voorwaarde vir respek vir ander  -  en, al is almal se gedrag nie altyd goedkeurenswaardig nie, laat ons egter steeds die inherente menswaardigheid van alle mense respekteer, hoe moeilik ook al soms.

Laat ons liewer die psigiese seerkry van mense, deur aanstootlike rasgebaseerde vergelykings, onmiddellik met apartheid geassosieer,  in die openbaar vermy. Dit is teenproduktief vir rasseharmonie, iets waaraan Julius Malema hom al by herhaling skuldig gemaak het, dog sonder enige gewelddadige reaksie van sy geïntimideerde slagoffers.

In antwoord op Lampies se BLM-vrae

Lampies, in "Help my om BLM te verstaan" (22.08), vra etlike vrae oor dié beweging. Antwoorde daarop gaan merkbaar verskil.

BLM is 'n rasgebaseerde manifestasie van die kontemporêr wereldwye revolusionêre tydsgees. Komende in hoofsaak uit 'n swart rassekonteks, appelleer dit veral tot die werklose gefrustreerde jeug met ook rasse-  en geregsbotsings as oënskynlike oorsaak.

BLM is instrumenteel meewerkend tot die aftakeling en vernietiging van die ou/bestaande samelewingsorde met die doel van die vestiging van die sogenaamde Nuwe Wêreldorde (NWO). Agter die skerms word saamgewerk met groeperinge met dieselfde doel.

Die NWO moet noodwendig tot stand kom deur revolusie,vandaar die BLM se revolusionêre karakter. Vandalisering van beelde en standbeelde simboliseer die vernietigende uitwissing  van die ou/bestaande orde en invoering van die nuwe.

As rasgebaseerde beweging gaan die BLM  -polariserend te werk met 'n sterk anti-wit sentiment. Die kniebuiging/-val simboliseer instemmende ondergeskikstelling aan die gebalde vuis as simbool van uitdaging van die bestaande gesagsorde.

Die BLM-beweging behaal groot sukses met die strategie van verdeel-en-heers waaromtrent publisiteit baie daartoe bydra. Voorbeelde hiervan is die dilemma waarin SA Rugby en SA Krieket hulself onder druk van BLM bevind.

Ook die ANC ry die BLM-golf met gretige genoegdoening. Die Minister van Sport reageer op SA-spelers, wat oorsee nie aan die BLM-knieval wou meedoen nie, op 'n inmengende wyse wat 'n mens eerder van 'n dikdatoriale Vladimir Putin sou verwag.

Die ANC, lank reeds ademende 'n revolusionêre gees met sy NDR, se in vooruitsig gestelde "nuwe normaal" vind dan ook direkte aansluiting by BLM-ideale.

Ommekeer in Skrifbeskouing skaad NG Kerk

Die Algemene Sinode (2019) van die NG Kerk se aanvaarding van verbintenisse tussen persone van dieselfde geslag geniet volgehoue openbare publisiteit. So, vanwaar dié besluit?

My eie mening, en ek het een, hou ek op hierdie platform egter vir myself vanweë die omstredenheid van dié besluit. My kommentaar rus derhalwe op die kontroleerbaar feitelike.

In hoofsaak is dié besluit terug te voer na 'n omgekeerde (getransformeerde) Skrifbeskouing. Voorafgaande aan die afgelope vyftig tot sestig jaar, was die algemeen aanvaarde Skrifbeskouing in dié kerk dat die Bybel geskryf is onder die direkte leiding van die Heilige Gees as die geïnspireerde Woord van God.

Die heersend omgekeerde Bybelskouing verskil skerp van die voorgemelde. Die Bybel word vandag gesien bloot as 'n kultuurhistoriese geskrif, deur mense geskryf vir 'n bepaalde tydvak, en gekenmerk deur 'n "agterhaalde plataarde wêreldbeskouing", onbetroubaar vir vandag en daarom veranderbaar.

Dié ommekeer het tot gevolg dat geloofsekerheid en absolute waarheid vervang word deur verstandsgebaseerde historiese kritiek teen die Bybel, volgens 'n Skrifkritiese benadering, waarvolgens die Skrif by die gees van die tyd aangepas word.

Die vroeëre siening van die huwelik as Goddelike instelling as verbintenis tussen 'n man en vrou, word omgekeer na die aanvaarding van selfdegeslag huwelike weerspieëlend van die tydsgees. Vandaar die NG Kerk se noodsaak aan 'n nuwe huweliksformulier.

Vroeëre NG Kerkbesluite, Skrifbeskoulik-omgekeerd gebaseer, het tot grootskaalse ongelukkigheid, spanning en onmin gelei sodat duisende lidmate dié kerk reeds verlaat het.En die jongste besluit, waartoe gaan dit lei? Skrifbeskoulike verskille blyk onoorkomelik te wees om intern bygelê te kan word.                    (ngn)

Boerderygemeenskap kry nie erkenning nie

Thoko Didiza, minister van landbou, se veroordeling van die Hartswatermoorde word verwelkom. Nou moet pres Ramaphosa ook net erken dat sy 2018-uitlating in die buiteland, dat hy van geen plaasmoorde weet nie, 'n onjuiste vergissing was. Dit behoort veel by te dra tot die verbetering van verhoudinge tussen boerderygemeenskap en staat.

Ons almal is afhanklik van, en het belang by, die boere en plaaswerkers vir bestendige voedselvoorsiening, dog hulle word vir te lank reeds deur die ANC gekasty.

Die behandeling wat boeregemeenskappe as noodsaaklike voedselverbouers van die ANC-regering ontvang, sluit, onder meer, die volgende in: 'n onsekere en verwarrende landboubeleid, dreigende onteiening sonder vergoeding, voorkeur finansiële hulp eerder aan opkomende boere as kommersiële boere, poging tot sentralisering van boere se voedselhulp om onder ANC-vlag versprei te word, asook verdere destabilisering van dié landbou-ekonomiese sektor.

Die ANC misgis hom indien hy dink ons almal voer 'n doofstomblinde bestaan en nie weet wié hulle aan drank vergryp sodat hospitaalbeddens onnodig daardeur beset word nie. Die ANC aarsel nie om ook die onskuldiges te straf waaronder, veral, drank-  en wynprodusente en  -uitvoerders.

Tragies-ironies is dit veral Afrikaanse boere, die nasate van volksgenote wat  -  vanweë wan-  en ondervoeding in hul duisende in Britse konsentrasieklampe gesterf het  -  vandag vir die ganse bevolking in die voorste linie teen voedselgebrek moet veg.

Maar, toemaar, ook Josef, 'n Israeliet, het vir sewe "maer jare" alle Egiptenare van kos voorsien. Enige verskil? Hy het erkenning gekry. Waarom nie ook ons boere nie?

Moenie ANC-meesterverhaal onderskat nie

Is ouers bewus van die potensieel indoktrinerende bewussynstransformasie van hul skoolgaande kinders? In sy artikel, "Die ander kant van die geskiedenis" (02.07), wys Flip Buys van Solidariteit daarop dat diegene wie se politieke verledesiening tot verpligte nasionale meesterverhaal gemaak word, die toekoms beheer. Sodanige verskuiwing het reeds plaasgevind in ideologiese verband.

Volgens Buys kriminaliseer die ANC-meesterverhaal wittes, en veral wit Afrikaners, se verlede sodat hulle   -  as "rassiste"  -  verdien om gestraf te word. Dié verhaal speel rasse, hoe ironies, teenoor mekaar af met swart as grootmoedig vergewensgesind en wit wat, misdaadontkennend, aan voorregte bly vashou.

Deur eie ervaring, waarneming en mediaberiggewing weet ons dat anti-wit sentiment sterk figureer in die ANC-meesterverhaal. Dié verhaal is nie ons almal se verledeverhaal nie.

Buys sê dié meesterverhaal weerklink daagliks in skole, die media, in wette en politieke toesprake. Die leerlingbevolking word dus ook blootgestel aan die indoktrinerende propaganda van die ANC-verhaal.

Gebreinspoeld krities kykende deur die ANC-verhaalbril na die eie en kultuurgenote se verlede, word die moontlikheid geskep om nie net tot fel veroordelende kritici van die eie mense getransformeer te word nie, maar ook slagoffers van kultuurvervreemding te word.

Die moontlikheid van die transformasie van 'n hele geslag van kinders tot die ontwikkeling van skuldgevoelens, is 'n werklikheid  -  om skuldig te pleit waar skuld selfs onaanwysbaar is  -  'n vorm van sielkundige teistering.

Die potensieel ideologiese transformasie van ons jeug, in wie se hande ons toekoms rus, durf nie onderskat word nie.

Chinese invloed op Suid-Afrika wek kommer

China, tans skerp in fokus van die internasionale gemeenskap weens die Covid-19-pandemie, ervaar waarskynlik grimmige verleentheid.

In 2012 besoek ons Antigua, 'n Karibiese eiland. 'n Gids vertel dat hul gemoderniseerde lughawe en wêreldgehalte sportkompleks "geskenke" van China is. In ruil moet Antigua in alle VN-vergaderings pro-Chinees stem. China, soos die ANC, werf steun deur stemkopery.

Deur hulpverlening aan behoeftige lande infiltreer Chinese invloed strategies wêreldwyd. Volgens kenners is China tans besig met neo-kolonisering van Afrika, waaronder Suid-Afrika, as teikengebied.

Afriforum en Opinor het onlangs 'n verslag vrygestel oor negatiewe Chinese invloed in Afrika/Suid-Afrika. Chinese beleggings word gekenmerk deur ongunstige voorwaardes en gebrekkige deursigtigheid. China oefen sterk anti-demokratiese invloed uit op plaaslike politieke en ekonomiese instellings  -  Hongkong as voorbeeld.

Deur Chinese toedoen word ons eie natuurlike omgewing en biodiversiteit beskadig, ontbossing vind plaas, beskermde diersoorte gejag, waterbronne bedreig, lugbesoedeling vererger en visroof in SA-gebiedswater vind plaas.

China, voorheen as na die Rooi Gevaar verwys (toe bespotlik gemaak), het die ANC vanaf 1994 toenemend onder sy totalitaristiese, sosialisties-kommunisties imperialistiese vlerk ingetrek. Dit dwing ons om ons self af te vra waarom soveel van ons jong seuns dan, in die fleur van hul lewe, tevergeefs tydens grensdiens moes sterf ter bestryding van juis dié vyandelike ideologie waardeur ons land vandag  -  onder die vaandel van demokrasie  -  regeer word?

Die uitdrukking: met sulke (ideologiese) vriende het ons nie vyande nodig nie, geld hier.

Kan ons by Frankl oor inperking leer?

Was daar ooit tevore 'n periode van globale menslike inperking op dieselfde skaal soos deur Covid-19 teweeggebring? Histories kom inperkings wel in verskillende kontekste voor, soos voorbeeldgewys, tydens siekte-epidemies, asook militêre beleërings en/of konsentrasiekampe tydens oorloë.

'n Beleërde stad in Ou Testamentiese tyd is inperkend verhonger sodat inwoners tot kannibalisme gedryf is (2 Konings 6:28-29). Tydens die Anglo-Boereoorlog (1899-1902) het die Boere Mafikeng en Kimberley aan die wesfront, en Ladysmith aan die oosfront, beleër, en het self 26 000 plus sterfteverliese in die Britse konsentrasiekampe gely.

Een van die mees aangrypende ervaringsgebaseerde verhale van Joodse inperkingslewe in Duitse konsentrasiekampe tydens Wêreldoorlog 2, is dié van Viktor Frankl soos meegedeel in sy boek Man's Search For Meaning.

Hoewel nie naastenby vergelykbaar nie, deel ons in sommige van dié Joodse ingeperktes se ervarings soos dié van vryheidsverlies, angsbelewing, doodsvrees, voedselskaarste, onsekerheid, familieskeiding en selfs selfdoodgedagtes.

Inperking werk sterk in op die mens se psigiese lewe, Frankl se spesialisgebied. Deur sy selfopgelegde stryd om die behoud van 'n positiewe geestesgesteldheid, het hy oorleef. Sy bekende To live is to suffer, and to survive is to find meaning in the suffering, dui daarop dat hy in alle omstandighede na 'n sinvolle bestaansbelewenis gestreef het.

Gevoed deur 'n diepgesetelde geloofsbasis het Frankl met 'n positief sinsoekende ingesteldheid die onmenslike konsentrasiekamptoestande oorleef.

Beskik ons ook oor dieselfde ingesteldheid om hom dit na te doen gegewe die Covid-19-pandemie, sowel as die oorkoming van die ekonomiese skadeberokkening veroorsaak deur die ANC-leierskap se gebrekkige hantering daarvan?

Afleidings uit reaksie op Floyd-voorval

Ek laat my nie uit oor die reg/verkeerd of skuldig/onskuldig aspek van die George Floyd-voorval nie, maar kom slegs tot enkele gevolgtrekkinge omtrent die reaksie daaropvolgend.

Dit was ongetwyfeld 'n emosioneel hoogs gelaaide rasse-insident. Die alledaagse praktyk het reeds voldoende bewys dat wit op wit, swart op swart en swart op wit geweld weinig propagandawaarde het, dog wit op swart het wel, en dit is geen geheim nie, ook nie in Suid-Afrika nie.

Dit blyk dat lewens (pragmaties) saakmaak  -  "Black lives matter"  -  wanneer 'n insident propagandawaarde het soos in die George Floyd-geval. Ter plaatse het Collins Khosa se dood aan die hand van weermaglede géén nasionale reaksie ontlok nie. Reaksie op lewensverlies tydens stamgevegte of in inisiasieskole wek ook nie die indruk dat lewens daar ernstig saak maak nie.

Is hierdie duidelike dubbele standaarde en inkonsekwentheid, oor wanneer lewens saak maak en wanneer nie, nie huigelagtig en oneerlik nie? Deur propaganda gedrewe, word 'n samelewing gedestabiliseer en, deur vandalisering, geweldige skade berokken. Is dit dan nie 'n vorm van berekende sabotasie, strafbaar voor die gereg, nie?

Verder sou onderliggend verborge bymotiewe identifiseer kon word, soos die beïnvloeding van die komende VSA-presidentsverkiesing. Ook spat dié reaksie soos 'n vonk oor na ander internasionale gemeenskappe om hulle te destabiliseer ter bevordering van wêreldwye solidêre raspolariserende protesaksies , ingestel op die verwesenliking van langtermyn ideologiese doelstellings.

Beskerm welwillendheid as nasionale bate

Welwillende medemenslikheid, voortspruitend uit spontane altruïsme om om te gee ook vir die welsyn van ons medemens, weerspieël ons burgerlike plig tot  sosiale verantwoordelikheid.

Nasionale eenheid gedy in 'n klimaat van welwillendheid. In 'n multikulturele samelewing dien dit as barometer vir intergroep verhoudinge. Hieruit volg die vraag: hoe sien welwillendheid daaruit in Suid-Afrika?

Vroeë tekens van welwillendheid was spoedig merkbaar met die aanvang van die Covid-19 inperkingstyd. Weldra, egter, sou duistere bedoelinge in dié welwillendheidsvoetspoor volg, en so die kwesbaarheid daarvan ontbloot.

Met ANC-beeldbou voorop gestel, en bewus daarvan dat welwillendes die honger, werkloosheid en armoede spontaan te hulp sou snel, probeer die ANC vir eie gewin om alle welwillendheidshulp sentraliserend na homself te kanaliseer.

Rasdiskriminerende, -gebaseerde en -polariserende kriteria vir staatshulp  -  komende vanuit die beursies van alle belastingbetalers  -  is nog 'n voorbeeld van die minagting van welwillendheid.

Die onlangse moord op Patricia Orpen van Cradock, beskryf as " 'n steunpilaar in die gemeenskap wat nooit geskroom het om ander te help nie" (DB 08.05), verteenwoordig 'n dodelike aanval op welwillendheid.

In multikulturele Suid-Afrika is welwillendheid oor kultuurgrense heen van besondere belang vir nasionale saambestaan. Ons het reeds ervaar dat welwillendheid, gegenereer uit wêreldbekeroorwinnings, weer net so vinnig verdwyn as wat dit verskyn het.. So, wat kan ons te wagte wees indien welwillendheidshulp uitgeput sou raak?

Interkulturele welwillendheid is 'n nie-materiële nasionale bate wat die beskerming van ons almal verdien. Ons mag nie, siender oë, ook welwillendheid aan korrupsie en/of rassisme uitlewer nie.

"Trofee"-bybels kom terug huis toe

Die personeel van die New Zealandse (NZ) skool waar my dogter onderwys gee, geïnspireer deur onlangse historiese navorsing, beoog die samestelling van 'n resepteboek. Tradisioneel historiese gebakresepte, vergesel van foto's, word gevra   -   ook van Suid-Afrika.

Historikus Nigel Robson se navorsing oor NZ se deelname aan die Anglo-Boereoorlog (1899-1902), en die uitwerking daarvan steeds op die NZ-samelewing, laat my kind dink aan resepte uit dié historiese tydperk soos rooster-,  vetkoek, potbrood en beskuit.

Robson se navorsing sou lei tot 'n hernieude veldtog om veral geroofde bybels terug te stuur na Suid-Afrika. Soms met, maar meer dikwels sonder, toestemming van hul Briitse offisiere, het soldate plaaswonings geplunder voor die afbranding daarvan.

Veral bybels was gesogte "trofeë" wat na Brittanje, Australië en New Zealand verskeep is. Boere het dikwels waardevolle dokumente, soos testamente, in bybels bewaar. Kan ons ons die ontsteltenis voorstel van 'n oorsese familie wat so 'n bybel ontvang waarvan die afsender intussen al gesneuwel het?

Vanaf 1903 is New Zealanders, asook by verskeie geleenthede daarna, versoek om sulke geroofde bybels na hul eienaars terug te stuur. Heelwat bybels is in NZ-biblioteke uitgestal, soos ook genl. Piet Cronje se bybel in die Britse Laerhuis in Londen. In 1947 het koning George VI wyle president Paul Kruger se bybel aan die Afrikanervolk terug besorg.

Iemand het opgemerk dat Afrikaners verreweg die meeste bybels besit, maar dit vandag die minste lees. Bevat dié oorlogtydse bybeldiefstal dalk 'n boodskap van simboliese betekenis vir kontemporêre Afrikaners?

Ideologiese ANC floreer in virusomgewing

Ingeligtes voorspel 'n  "nuwe normaal" na afloop van Covid-19, 'n reeds sigbaar ontwikkelende sosialisties-kommunisties geleide een. Die behandeling van sommige ingeperktes en gepaardgaande vestiging van 'n vryheidsontnemende leefwyse onderworpe aan ANC-gesag, gee blyke daarvan.

ANC-visie is ingestel op algehele magsoorname en  -beheer oor gans Suid-Afrika en daarstelling van 'n magsgesentraliseerde eenpartystaat onder die vaandel van demokrasie. Covid-19-maatreëls bied voorbereidende inoefeningsgeleenthede daartoe.

Van die vele pandemie-kenmerke, soos ook die finansiële en sterfterisiko, beklemtoon die ANC die sosiaal-ekonomiese ongelykheid in sy manipulering van Covid-19. Hoewel nog deurentyd aanwesig, word optimisties-pragmaties na ongelykheid gegryp as sielkundige wapen waarmee welvarendes deur skuldgevoelens ontwapen kan word. 

Tydens aflegging van die ampseed as staatspresident, het CR hom verbind tot die grondwetlik bepaalde gelyke behandeling van alle staatsburgers, maar gebeur dit? Die reeds bestaande ANC-rassisme woeker voort deur die weiering van hulp ook aan wit sake-ondernemers en boere. Ook bruinmense word benadeel.

Sterk aandrang op gesentraliseerde ANC-beheer oor verspreiding van kospakkies open deure vir korrupsie en bedrog. En selfs in ANC-drag uitgedeel met die komende verkiesing in die gedagte? Covid-19 leen sigself ook vir oefengeleenthede in weermagontplooiing, skarebeheer en vryheidsinperking. 

Hiervan neem ook die buiteland kennis. Uit Nederland word berig: "Zuid-Afrika is zo racistisch... Zelfs de voedselpakketten voor de hongerende bevolking word door de ANC-boeven aan familie en vriende uitgedeeld..." Die VN verwys na die ANC se "giftige inperkingskultuur" en sterk "gemilitariseerde reaksie" op Covid-19.

Die koronavirus bied tans 'n gunstige omgewing waarbinne ANC-ideologie floreer.         (ngn)

Covid-19 bied ook kerk selfondersoektyd

Suid-Afrikaanse dorpstigting is hoofsaaklik die nalatenskap van Europese immigrante en hul nasate, en vertoon 'n patroonmatigheid. Soos boere landinwaarts getrek het, is owerheidsbeheer uitgebrei deur distriksproklamering waarop gemeentestigting, kerkoprigting en onderwys sou volg.

Die hoof onderwysdoel was leer lees en skryf vir direkte Bybeltoegang, katkisasie (boerematriek) en kerklidmaatskap. Kerklike toringspitse  -  teoloog Christina Landman het daarna verwys as falliese simbole  -  was landelike bakens.

Voor in die wakis, op die binnelandse trek, was die Bybel. Tussen veeboere, geleidelik ontwikkelende tot 'n volk, en kerk ontstaan 'n kerk-volkverhouding. Vir dié afgesonderde volk word die kerk spoedig 'n volkskerk, veral in die Boererepublieke. Hiervan getuig 'n oorvloed van historiese geskrifte.

Tydens 'n onlangse besoek aan Toks, van Toks en Tjopsfaam, se Oos-Vrystaatse tuisdorp, besoek ek ook die statige ou sandsteenkerk, nou in onbruik, in die middel van die dorp, getuigende van die vervloë kerk-volkvennootskap.

Op dié kerkterrein is duidelike oorblyfsels van volksvoetspore te sien. Monumente ter nagedagtenis van gesneuweldes  -  vir volk én kerk  -  tydens die Basoetoe-oorloë en Anglo-Boereoorlog getuig daarvan. Tydens die 1938-Groot Trek Eeufeesvieringe is wa-, trekos- en touleierspore vasgelê in beton met 'n ossewa daarnaas.

Vandag distansieer die kerk sigself van dié historiese verhouding terwyl kompromiemakende transformiste kerkhistoriese reformiste verplaas. Moderne Bybelvertolkings en omstrede besluite bring verdere skeiding. Die vroeëre huis-kerk-skool onderwysvennootskap is tot niet, lidmaattalle daal, gemeentes sluit, kerkgeboue verkoop terwyl kerklosheid en  -loosheid toeneem. Stel dit die Kerkhoof tevrede?

Het die moderne kerk dan geen nasionale trooswoord vir siekes en sterwendes tydens Covid-19 nie  -  wat aan almal geleentheid vir selfondersoek bied; ook vir die kerk  -  in 'n tyd waarin gesamentlike aanbidding ongewens en selfs strafbaar is?

Is dít verantwoordelike burger- en leierskap?

Volgens die jongste 2019-bevolkingsyfers stuur ons op 'n nasionale krisis af tensy tydige maatreëls daarteen getref sou word.

Die proporsionele ouderdomsprofiele van die SA-bevolking lyk soos volg (syfers geld alleen binne en nie tussen groepe nie): ouderdom 0-9 jaar: swart (20,7%/9 838 467); bruin (2,0%/952 930); Asiërs (0,4%/195 951) en wit (1,0%/484 037). Ouderdom 80+ jaar: swart (0,7%/322 416); bruin (0,8%/42 971); Asiërs (1,4%/21 608) en wit (4,6%/215 973). (Stats SA, MYPE,2019). Hieruit kan elkeen self sekere afleidinge maak.

Hierdie aanwas is nie volhoubaar nie gesien in die lig van ons beperkte hulpbronne, ekonomiese agteruitgang, werkloosheid, aardverwarming en klimaatsverandering.

Soos wat daar ongewensde sterftes is, so is daar ook, onteenseglik, ongewensde geboortes. Een van die grootste bydraende faktore tot ons ernstige sosio-ekonomiese probleme is juis die verwekking van kinders wie se verwekkers hul ouerlike verantwoordelikheid na die (gewillige) staat en belastingbetaler verskuif. Is dit verantwoordlike burger- en leierskap?

Besef ons met hoeveel potensieel addisionele ongewensde swangerskappe die inperkingstyd ons kan laat? In die badkamers van die kampus waar ek werksaam was, is kondome gratis vir studente beskikbaaar gestel. Is dit verregaande, om reklamegewys, op die verband   - ter beskerming en voorkoming  -   te wys betreffende die dra van gesigsmaskers en kondoomgebruik?

Openbaar omstrede al dan nie, dit bly 'n onbetwisbare feit dat ons besig is om af te stuur op 'n nasionale ramp. Oë sluit, kop-in-die-sand-steek en  swyg daaroor bied geen oplossing nie. Is dít verantwoordelike burger- en leierskap?

Minderheidsgroepe wat graag 'n openbare debat, sonder enige rassistiese oogmerke, daaroor sou wou voer, kan daarvan vergeet. Die ANC-leierskap laat eerder 'n verlies aan kennis en vaardighede deur grootskaalse emigrasie toe.

Behou krisisperspektief op ANC se NDR

Ons nasionale skip bevind sigself in onstuimige vaarwater met vreesgevulde bemanning en passasiers aan boord op wie opeenvolgende krisisgolwe aanrol waarvan die Covid-19 pandemie die jongste is.

In navolging van die wêreldgemeenskap vaardig die skeepskaptein voorkomende maatreëls uit ter beskerming van alle opvarendes. Hiervoor verdien die kaptein welverdiende krediet en steun.

Die Covid-19-krisis vestig vele se aandag op die onmiddellike gevaar sodat weinig dink aan waarheen dié skip werklik op koers is. Vanweë sodanige kortsigtigheid verloor ons maklik ons toekomsperspektief betreffende die verdere ideologies verwante krisisse wat op ons wag.

In haar artikel: "The NDR nature of the 'new dawn' " vestig dr. Anthea Jeffery (Head of Policy Research at the IRR) juis die aandag op dit waarheen ons nasionale skip onderweg is, naamlik 'n ideologiese transformasieroete na algehele magsverkryging, die ANC/SAKP se krisiswekkende NDR-doelstelling.

Jeffery sê: "...it is the NDR that poses by far the greatest threat (and) the future into which president Ramaphosa is in fact propelling the country poses an enormous threat to political and economic freedom in South Africa".

Dit is belangrik dat ons in hierdie tyd nie ons perspektief op die toekoms, na Covid-19, sal verloor nie.Die NDR gaan nie saam met Covid-19 verdwyn nie. Die ANC/SAKP sit die roete na 'n sosialisties-kommunistiese samelewing onveranderd voort. Daarvan bly die skeepskaptein die gesagvoerende stuurman, sy verdienstelike hantering van Covid-19 ten spyt.

Moet ander ons aan ons volkstrots herinner?

Die Kroonstadse konsentrasiekampbegraafplaas, waar meer as 2 000 vroue- en kinderoorlogslagoffers begrawe lê, is onlangs deur riool- en afvalwater oorstroom. Vir die Afrikakultuur is voorvadergrafte van wesensbelang en selfs 'n aanspraakkriterium vir grondeienaarskap.

Gekenmerk deur wreedheid, verwoesting, lyding en dood, is oorlog geen spel met -reëls nie. Die Tweede Vryheidsoorlog (1899-1902) is geen uitsondering nie. Britse militêre owerhede het vrouens, kinders en bejaardes onder onmenslike omstandighede in konsentrasiekampe aangehou terwyl plaaswonings afgebrand, groot- en kleinvee gedood en gesaaides vernietig is.

Redakteurs Albert Grundlingh en Bill Nasson se publikasie: "Die Oorlog Kom Huis Toe: Vroue en gesinne in diie Anglo-Boereoorlog", met meer as 300 aangrypende foto's, maak gevoelloosheid onmoontlik.

Eensydige ANC-geskiedskrywing gaan ontkennend om met wit Afrikaners en die -volk se ontwikkelingsbydraes tot Suid-Afrika. Die ANC-gifpen is nie in staat tot gebalanseerde geskiedskrywing nie.

As indiwiduele Suid-Afrikaners skakel ons in by 'n groep soos 'n volks- of etniese groep, en beskik derhalwe ook oor 'n volks- of etniese trots binne die groter nasionale trots. Alhoewel grondwetlik gelyk, erken ANC-kriteria "the people" se etniese trots; nie volkstrots nie. Onder selfs die haglikste omstandighede het Afrikanervroue in die kampe egter nooit hul volkstrots prysgegee nie. En ons vandag?

Vroeëre Britse imperialistiese volksvernietiging vind vandag 'n geesgenoot in die ANC wat talle Afrikaners reeds tot selfopgelegde ballingskap gedwing het. New Zealanders sien graag dat sulke emigrante hul eie volkstrots, getuigende ook van integriteit, behou. Speel die Springbokke op New Zealandse tuisbodem, verwag die Kiwi's dat SA-emigrante die Bokke sal ondersteun as demonstrasie van hul volkstrots, en nié die All Blacks nie. Moet die buiteland ons vandag aan ons volkstrots herinner?                                                                                                                                     
                                                                                                                                                   (ngn)

Is ons onderweg na Zimbabwe-Suid?

Die ideologies alles transformerende sosialisties-kommunistiese ANC met sy oorbesoldigde, onderpresterende amptenary op al drie regeringsvlakke  -  dikwels korrup en onbekwaam tot bevredigende dienslewering en produktiwiteit  -  het ons afwaarts gevoer tot op die rand van rommelstatus.

Die staatskas is tot ANC-toegeëiende beursie gemaak, parlementêre gesag en besluitneming na Luthuli Huis verskuif met staatsbelange ondergeskik aan ANC-belange. Die mislukkende ANC lei ons 'n mislukte staat binne.

ANC-dwaling dat die goudpot aan die einde van die reënboognasie onuitputlik is, lei tot roekelose geldvermorsing. Ons skuld is astronomies, ekonomiese groei volg 'n dalende kurwe , en die koronavirus wat ons nog nie bereik het nie, se suksesvolle hantering gaan leierskap verg waaroor ons nie beskik nie.

Werknemers moet oral, met traumatiese gevolge, verminder word. Oortollige staatsdienswerkers  -  die ANC se (stemmeversekerende) idee van werkskepping  -  moet verminder word. 'n Tot nou toe gevestigde rojale leefwyse word nou bedreig, terwyl die minder gelukkiges na die broodlyn, en daaronder, beweeg.

'n Omgewing vir landswye protes en klimaat vir rewolusie, wat vlak onder die oppervlak broei, word geskep, terwyl een van die grootste probleemoorsake, oorbevolking, kortsigtiglik steeds onaangespreek bly   -   simptome ooreenstemmend met ons onmiddellike noordelike buurstaat.

'n Vraag van oorlewingsbelang is of die voortgesette tentakelryke nasionale demokratiese rewolusie, volgehoue ideologiese transformasie en toepassing van die voorgenome onteiening sonder vergoeding, ons nie uiteindelik tot die naamsverandering van die Republiek van Zimbabwe-Suid gaan dwing nie?

Presteerders sneuwel in onderwyslandskap

Ons hoëronderwys landskap herinner aan Geallieerde begraafplase in die Paschendaalse landskap van Vlaandere met hul rye wit kruise waaronder gesneuwelde soldateliggame rus wie se talente vir altyd verlore is.

Met sewe onderskeidings en 'n gemiddelde van byna 90%, slaag dié hoofseun in matriek, dog sy aansoek om geneeskundige studies word deur vier universiteite afgekeur. Vele ander wit toppresterend voornemende mediese studente deel in dié lot. Hul uitsonderlike talente "sneuwel" in universiteite se geneeskundige fakulteite. Maar, wie se aansoeke slaag wel?

'n 90%-kandidaat kon 10% van die skoolse akademiese vereistes nie bemeester nie; 'n 60%-kandidaat, 40%. Indien dié prestasietendens aan die einde van geneeskundige studies herhaal word, wat hou dit in vir die volgehoue standaarde van die mediese professie asook nasionale gesondheidsvoorsiening? Wat van die ekstra belastinglas in gevalle waar die studiekursus nie in die voorgeskrewe minimum  vasgestelde tyd voltooi word nie?

Mag ons weet of daar 'n prioritisering van tersiêre studiekursusse, volgens nasionale behoeftes, plaasvind ten einde potensiële "sneuweling" van afgestudeerdes in 'n oorversadigde arbeidsmark te voorkom? Stel universiteite ondersoek in na die werkverkrygingsprofiele van afgestudeerdes?

Fokusende op middelmatigheid, vind ANC-onderwysideologie meriete en uitnemendheid irriterend en, daarom, blootgestel aan "sneuweling". Die kreatief innoverende wil ontbreek by beide ANC en universiteite om dié "sneuweling" te minimaliseer. Die geskiedenis leer dat samelewings sneller ontwikkel deur die bydraes van skerpsinnige begaafdheid; nie deur middelmatigheid nie.

Ideologiese ANC-beleid hanteer die kompleksiteit van ras, geslag, kleur en agterstande ten koste van nasionale belang waardeur "gesneuweldes", daarvolgens, tassepakkende hul heil elders moet gaan soek. So lewer ons onderwyslandskap ook sy "gesneuweldes" op.

Sien die ANC minderheidskulture as 'n nasionale bate?

Ons veelkulturige samelewing word deur sommige gesien as 'n besondere nasionale bate, maar sien die ANC minderheidskulture as deel van dié "bate"? Met kultuur gesien in die omvangrykste sin van die woord, mag ons vra of ons nasionale kultuurkurwe tans op- of afwaarts beweeg?

Oorblyfsels van die eens Europees-georiënteerde samelewingskultuur stort sedert 1994 in duie, waaronder ook  -  soms deur eie toedoen  -  Afrikanereie kultuurstrukture, terwyl die dominante Afrikakultuur koers- en toekomsbepalend geword het, twee hoofkulture wat in vele opsigte radikaal van mekaar verskil.

Ontwikkelingsverskille tussen die diverse kultuurgemeenskappe is feitelik aanwysbaar. Dit word selfs weerspieël in beskuldigings dat "ander" vir hul "agtergeblewendheid" verantwoordelik is, terwyl diesulkes eintlik kultuuragterstandiges is.

Kulturele skouerskuur oor 360 jaar het nie gelei tot kultuurpariteit nie. Die volgehoue wanbalans tussen diverse kultuurgemeenskappe se siening ten opsigte van geboorte-aanwas en belastingbydraes tot die staatskas, as voorbeeld van verskil, is onvolhoubaar en stort ons almal in 'n kultuurmoeras.

ANC-regeerkultuur is een van aanmatigende selfverheffing bo die parlementêr grondwetlike demokrasie (kultuurvreemde instelling?), gekenmerk deur 'n kultuur van nepotisme, selfverrykende eiebelang, toesmering van korrupsie en leë beloftes, alles primêr ingestel op ANC-partybelange en nié die  Suid-Afrikaanse burgery nie.

Die nasionale diienslewerings- en produktiwiteitskultuur weerspieël die Afrikakultuurmatrys, en dit kan nie langer die ANC se pleisterplakkende oorlewingskultuur van "reddingsboeie" teen volslae verval en agteruitgang beskerm nie.

Ons veelkulturigheid kwalifiseer as nasionale bate slegs indien ruimte en vryheid aan elke kultuurgemeenskap gegun word tot volledige potensiaalontwikkeling waarby ook die ander -gemeenskappe kan baat, en nié deur onderdrukking deur die kultuur van die massas nie.

Sepie dien as transformasieagent

'n Vriend se 13-jarige kleindogter vra haar ouers waarom aan wit kultuurgenootlike Afrikaanssprekendes sulke "slegte" akteurs- en karakterrolle in die 7de Laan-sepie toegeken word.

Met meer beskikbare tyd gedurende die afgelope skoolvakansie kon sy en haar maats meer dikwels na TV-programme kyk. So het 7de Laan 'n gespreksonderwerp tussen hulle geword. 

Ter toeligting van haar en haar maats se antwoordsoeke, rits sy voorbeelde af soos die volgende: Marianne dien tronkstraf uit vir moord. Sy wou ook vir Lesedi blind maak. Emma is pas uit die tronk, ook weens moord. Vir 'n misdaad van Chris Welman moes Jacob, onskuldig, tronkstraf uitdien. Esti was 'n ontkleedanseres. Deur Thomas beland verlamde Rikus in 'n rolstoel. HIV-positiewe Diederick skei van sy vrou. Tsjattas en sy ma bly in 'n plakkershut. Alexa en Gabbi deel sowel 'n woonstel as slaapkamers met mansvriende. Drankgebruik kom dikwels voor.

Weinig van hierdie wit Afrikaanssprekende kultuurgenote dien as rolmodelle met wie tieners kan identifiseer. Tieners is nie ongevoelig vir die verskil in rolle wat aan akteurs, komende vanuit verskillende kultuuragtergronde, toegeken word nie. Dié verskille is darem net té ooglopend. 

Die antwoordsoeke by die ouers op haar waaromvraag, weerspieël onryp tieners se onvermoë tot verbandsienende insig tussen die heersende ANC-beleid oor transformasie  -  ook maatskaplik  -  waarvoor die SABC se TV-kanale as "His Master's Voice" ingespan word.  In pas met die regering se ideologies geïdealiseerde samelewingsbeeld moet, daarom, ook die huidige openbare beeld van wit Afrikaanssprekendes subtiel daarvolgens getransformeer word.